คนตัวบางในอ้อมกอดหลับสนิทไปแล้ว แต่เขากลับยิ่งทรมานเพราะยังตื่นเพริดไปทั้งร่างไม่มีท่าทีจะสงบลงง่ายๆเขาลอบถอนหายใจยาวหลายครั้ง พยายามสะกดจิตให้นอนหลับ แต่ความนุ่มนิ่มหอมกรุ่นของเธอมันรบกวนจิตใจจนไม่สามารถข่มตาหลับลงไปได้
จึงคิดจะยอมแพ้ปล่อยเธอกลับห้องไป เขาจะได้สงบจิตสงบใจลงไปได้เสียที
“ของขวัญ กลับห้องไหม”
“อือ”
เธอร้องครางอย่างรำคาญแล้วขยับตัวออกจากอ้อมกอดของเขาไปนอนบนหมอนใบข้างๆ โดยไม่ลืมตาตื่นขึ้นมาแม้แต่น้อย
“โคตรขี้เซาเลยยัยคุณหนู”
ในเมื่อไม่สามารถไล่เธอกลับห้องได้ จึงลุกขึ้นไปปิดไฟ แล้วกลับมาสอดตัวนอนใต้ผ้าห่มผืนเดียวกันกับเธอโดยที่สวมกอดเธอเอาไว้แน่นๆ จากทางด้านหลัง แล้วพยายามข่มใจให้นอนหลับตามเธอไปจนได้ในเวลาเกือบจะเที่ยงคืนแล้ว
อัคคีกลับห้องมาอีกครั้งในตอนเช้ามืด อาหารบนโต๊ะที่ยังคงเหลือเต็มจานราวกับไม่ได้มีใครกินกับไวน์แดงที่เปิดทิ้งเอาไว้บนโซฟาทำเอาเขาแปลกใจ
แต่แล้วก็ต้
