อเล็กซานโดรช้อนอุ้มร่างที่แทบทรงตัวไม่อยู่กลับไปวางที่เตียงแล้วห่มคลุมด้วยผ้าห่ม ก่อนจะเดินไปทางห้องน้ำ สวมเสื้อคลุมที่ให้มาเรียนำมาเตรียมไว้ เมื่อใส่เรียบร้อย จึงหยิบผ้าขนหนูมาชุบน้ำอุ่นที่เปิดใส่อ่างล้างหน้าไว้ บิดหมาดๆ แล้วเดินออกมา
“นอนพักซะ” เจ้าพ่อหนุ่มสั่งเสียงเข้มเมื่อเดินมาหยุดแล้วนั่งลงที่ปลายเตียง พร้อมกับชูผ้าขนหนูในมือขึ้น
ศศิชะงัก ไม่แน่ใจว่าเจ้าพ่อหนุ่มจะทำอะไร ด้วยความตกใจจึงทำให้เธอเผลอมองเขานาน
มือหนากำลังเช็ดเหงื่อที่ผุดขึ้นตามเนื้อตัวเธอด้วยผ้าขนหนูอุ่นๆ ที่เขาถือมา อเล็กซานโดรดูตั้งใจเกินไปด้วยซ้ำในความคิดของคนนอนราบ ศศิผงกศีรษะมองด้วยความเขินอาย แต่เจ้าพ่อหนุ่มก็ยังตั้งใจบรรจงเช็ดถูเนื้อตัวให้ ไม่เว้นแม้กระทั่งจุดที่เขาทำให้เธอฉ่ำชื้น มือหนาก็บรรจงซับเช็ดให้อย่างเบามือ
“พะ พอแล้ว” เสียงหวานบอกแล้วหนีบต้นขาเข้าหากันพลางคว้าผ้าห่มมาคลุม
“ดอนอย่าทำอย่างนี้อีก”
“เ
