CHAPTER 17
Shamyka POV:
Hindi ko maikaka-ila ang kasiyahan na umaapaw sa damdamin ko.
Matapos ko kasing malaman ang dahilan kung bakit kami narito, ay linibre lahat ni
Tyler ang mga batang namumulubi sa park.
Sobra tuloy akong namamangha sa kanya.
He's now different compared to the Tyler that I met before. Parang kinain ko tuloy ang mga sinabi ko nung una sa binata.
"Bakit ganyan ka maka-ngiti Shamyka?", he asked nang makalapit sa aking gawi.
Katatapos niya palang makipagkwentuhan sa mga bata kaya iniwan niya na ito para lumapit sa pwesto ko.
"Bakit bawal na ba akong ngumiti ha?", turan ko.
"Hindi naman. Iba lang kasi ang datingan ng ngiti mo.", saad niya kasabay ng paglahad nito ng kamay.
"So tara, may pupuntahan pa tayo.", pag-aayang sabi ni Tyler.
Kaagad ko namang iginay
