เดโคยังคงนิ่งขึงอยู่อีกชั่วครู่ก่อนจะเผยรอยยิ้ม ดวงตาคมหยาดเยิ้มขณะที่แขนแกร่งโอบรั้งเอวคอดเอาไว้ "แล้วทำไมไม่กลับไปพักล่ะคะคนสวย หนูพักผ่อนน้อยมาหลายคืนแล้วนี่"
มือหนาข้างหนึ่งเอื้อมมาเกี่ยวเสื้อผมสีดำขลับไปทัดใบหู มือหนาอีกข้างลูบแผ่นหลังเล็กที่เล็กลงจนน่าใจหายไม่ยอมหยุด นอกจากนั้นยังยื่นใบหน้าเข้ามากดจมูกหอมแก้วขาว เล่นเอาสาริศาหน้าแดงขึ้นมาบ้าง
"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เอาจริงๆซิดก็ไม่ได้เหนื่อยอะไรขนาดนั้น กลับพร้อมปะป๊าดีกว่า" คนตัวขาวว่าขณะที่ปล่อยกายพิงชายหนุ่มตรงหน้าทั้งตัว
ดวงตาทั้งสองคู่สบกันหวานซึ้งทว่าไม่นานก็ต้องละออกจากกันเมื่อมีลูกค้าเปิดประตูเข้ามาในร้าน
กรุ๊ง กริ๊ง!
"สวัสดีครับ" เดโคทำหน้าที่ของตนทันทีขณะที่สาริศาเองก็กระวีกระวาดเด้งตัวออกมาจากอีกฝ่าย หญิงสาวแยกตัวออกมายืนห่างจากเจ้าของสตูดิโอทว่ายังอยู่ในเค้าน์เตอร์เดียวกัน
ทว่าขณะที่กำลังคิดว่าจะปล่อยให้เดโคยืนคุยกับลูกค
