Married แต่งแล้ว (อย่า) รัก 32
ตั้งแต่วันที่เขาขอให้เราคุยกันดี ๆ หลังจากวันนั้นเขาก็เอาแต่ทำตัวติดกับฉัน ทั้งยังชวนคุยดี ๆ ไม่ได้ดุหรือใช้น้ำเสียงเข้ม ๆ เวลาพูดคุยหัน บางทีอาจจะเป็นเพราะฉันไม่ได้ดื้อจนทำให้เขาหงุดหงิดล่ะมั้งเขาเลยใจเย็นกับฉัน
“กล่องนี้เอามาจากบ้านคุณย่าใช่ไหม ลืมไว้หลังตู้” คุณจอมทัพถือกล่องใบหนึ่งมาให้ฉันที่นอนเอนหลังพักบนโซฟาในห้องนอน
“ก็ว่าอยู่หายไปไหน” ฉันดีดตัวลุกนั่งบนโซฟาอย่างตื่นเต้น ก็ว่าหาไม่เจอเลยนึกว่าลืมไว้ที่บ้านคุณย่าทั้งที่ก็มั่นใจว่าเอามาด้วยแล้วแต่ยังหาไม่เจอ
“กลัวฝุ่นเยอะสวมหน้าหน้ากากอนามัยก่อน” อีกอย่างที่เปลี่ยนไปคือเขาดูเป็นห่วงฉันมากขึ้นล่ะมั้ง ดูใส่ใจไม่น้อยเลยกับเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เกี่ยวข้องกับฉัน
“ค่อยเปิดพรุ่งนี้ก็ได้ค่ะ วันนี้ง่วงแล้ว”
“ง่วงก็มานอนพัก” เอ่ยจบเขาก็เดินไปปรับแอร์ในห้องนอน ฉันเดินงัวเงียไปที่เตียงนอนหลังใหญ่แล้วทิ้งตัวน
