งานเลี้ยงจบลงแล้ว แต่รีชม่อนยังคงติดแหงกอยู่กับผู้กล้าเพราะเวทสารพัดประโยชน์อย่างวาจาศักดิ์สิทธิ์ เขามองเอลเลียตที่ยิ้มอย่างน่าขนลุก และบ้านไม้ซุงที่สร้างในดินแดนรกร้าง
ใช่ เขากลับมาที่นี่อีกแล้ว
ก่อนหน้านี้รีชม่อนคิดว่าเอลเลียตคงสนุกที่ได้จองจำจอมมารกระจอกๆ ไม่สิ สนุกเลยต่างหาก ทว่านั่นก็มีเหตุผลอยู่ไม่ใช่เหรอ
“เจ้าเหงาสินะ”
เมื่อรีชม่อนถามออกไป มุมปากที่กำลังยิ้มอย่างน่าขนลุกคว่ำลงและกลายเป็นบูดบึ้ง หากแต่ถ้ามองดีๆ กลับมีความสับสนอยู่ด้วย
ทว่าหลังจากได้ฟังเรื่องราวต่างๆ ได้ลองปะติดปะต่อ การที่ผู้กล้าได้รับพรจากเทพมากมายและกลายเป็นคนไร้เทียมทาน หาคู่ต่อสู้อย่างสมน้ำสมเนื้อในยุคที่เผ่าพันธุ์ปีศาจถูกไล่ต้อนให้จนมุม สำหรับผู้กล้าต้องการอย่างนั้นจริงๆ น่ะเหรอ ตอนที่เอลเลียตฟาดฟันกับศัตรูจะรู้สึกแบบไหน พ่อที่เป็นปีศาจ แม่ที่หอบเงินหนีไปหลังจากขายลูกให้กับคนไม่รู้จัก เอลเลียตอยู่ต่อหน้
