รีชม่อนจำที่นี่ได้...ที่นี่คือบ้านหลังเล็กที่ทำจากไม้ซุง สถานที่ซึ่งเกือบมีความทรงจำ(xx)หลังจากพบผู้กล้าวันแรก
ทว่าครั้งนี้เอลเลียตวางรีชม่อนลงบนเตียงดีๆ ไม่ใช่โยนลงพื้นเหมือนทิ้งขยะ
“อย่าใช้จังหวะตอนที่คนอื่นพลังเวทหมดแล้วพามาอย่างนี้เซ่!”
รีชม่อนพูดด้วยความไม่พอใจ ถึงจะหวาดกลัวที่ต้องตกเป็นรองอีกครั้ง แต่เขายังปฏิเสธได้อีกเหรอ
เวทวาจาศักดิ์สิทธิ์เอย เวทเคลื่อนย้ายระดับสูงเอย อันที่จริง ไม่ต้องพูดถึงเวทแห่งแสงอะไรนั่น แค่อีกฝ่ายเป็นผู้กล้า รีชม่อนก็แพ้ราบคาบแล้ว
เอลเลียตปีนขึ้นมาบนเตียง เตียงที่เล็กอยู่แล้ว พอมีชายหนุ่มสองคนขึ้นมานอนก็ให้รู้สึกว่ายิ่งแคบลงไปอีก แล้วยังเอื้อมมือมาโอบกอด รีชม่อนรู้สึกอึดอัดจนหน้าตาบิดเบี้ยว
“ไม่ชอบขนาดนั้นเลย? ทั้งที่ครั้งก่อนออกจะชอบแท้ๆ”
“เสียใจด้วยแล้วกัน แต่ข้าไม่ได้มีรสนิยมเดียวกับเจ้า แล้วก็ ครั้งนั้นเพราะเจ้าบังคับ ร่างกายก็ต้องตอบสนองอยู
