เหนือขึ้นไปจากปราสาทจอมมารซิกเนอร์ ภายในป่าที่ปกคุลมด้วยหิมะคืออาคารใหญ่และหอคอยสูง ที่แห่งนั้นคือ ‘บ้าน’ ของแซนโซ
ในห้องโถงที่กว้างขวางและแทบไม่มีข้าวของตกแต่งใดๆ มังกรตัวใหญ่เกร็ดขาวนอนขดตัวอยู่บนพื้น ตรงสีข้างของมันมีแผลขนาดใหญ่และลึกมาก แต่เนื่องจากแสงสีเขียวอ่อนจางปกคลุมบนปากแผล ซึ่งถูกถ่ายทอดจากพลังเวทของชายหนุ่มหน้าสวย ผิวหนังและเกร็ดบริเวณนั้นจึงค่อยๆ กลับมาเป็นปกติ
นั่นคือ [เวทลมหวนคืน] เป็นเวทมนต์ประจำเผ่าสายลม
แซนโซในร่างของมังกรใช้ศีรษะดุนดันกับร่างของชายหนุ่มหน้าสวยผู้เป็นภรรยา เหมือนกับกำลังออดอ้อน
“ข้ากำลังตั้งสมาธิรักษาบาดแผลให้ท่านอยู่ อย่าเพิ่งกวนสิ”
[ถ้าข้ากลับร่างมนุษย์ไม่ได้อีก เจ้าจะทำยังไง]
เป็นเสียงทุ้มและดังกังวาน ที่ถ่ายทอดจากความคิดของมังกรหนุ่ม
ชายหนุ่มหน้าสวยหัวเราะเบาๆ “พูดอะไรกัน ถ้าเทียบกับข่าวลือที่ได้ยินมา ข้ากลับคิดว่าผู้กล้าเบามือที่สุดแล้ว
