น้ำเสียงดูถูกของไกรภพทำเอาชูชีพต้องลอบยิ้มในหน้า รู้จักผู้พันแสนคมน้อยไป เดี๋ยวเจอตัวจริงอาจต้องถอนคำพูด เหมือนที่เขาเคยรู้สึกมาก่อน
“ป๊าของคุณภพเคยเอาเงินใส่ซองให้เป็นแสนๆ แต่ไอ้ผู้พันนี่ไม่สนใจไยดีเลยครับ ไม่เหมือนคนเก่าที่ถูกย้ายไปนั่น ให้เท่าไหร่ก็คว้าหมด”
“โง่หรือบ้ากันแน่ผู้พันคนนี้ อุดมการณ์หรือศักดิ์ศรีน่ะมีแต่พระเอกในละครน้ำเน่า ประเภทมีแต่เกียรติแต่ไม่มีจะแดก” ไกรภพพูดพลางหัวเราะพลาง อุดมการณ์กินได้ที่ไหน ต้องเงินเท่านั้นที่สามารถเนรมิตทุกสิ่งทุกอย่างได้
“มันไม่ธรรมดาหรอกครับคุณภพ ได้ข่าวว่าเป็นลูกชายคนเดียวของแม่ทัพภาค และที่สำคัญเป็นหลานชายนายตำรวจใหญ่”
คำพูดของชีพนอกจากจะไม่ทำให้ไกรภพครั่นคร้ามหรือหวั่นเกรงแล้ว เขายังหัวเราะราวกับว่าความเป็นมาของคนที่อยู่ในหัวข้อสนทนา หามีความสลักสำคัญแต่อย่างใดไม่
“ลูกนายพลแล้วไง ขนาดนายพลหลายคนยังทนต่ออำนาจเงินที่เราหยิบยื่นให้ไปไม่ได้เ
