น้ำเสียงแหลมๆ ดังกล่าวทำให้ทั้งคู่พากันหันไปมอง ก็พบกับดวงลดาในชุดกระโปรงสีชมพูราวกับจะไปงานสำคัญที่ไหน แต่งหน้าแต่งตาจัด มือซ้ายถือโทรศัพท์ ส่วนมือขวาถือพัดที่กำลังโบกไปมาบริเวณใบหน้า เพลินตาเห็นแล้วก็หลุดหัวเราะคิกด้วยความขบขัน เพราะเครื่องสำอางที่โปะไว้ เมื่อถูกความร้อนจากแสงแดดจนกลายเป็นเหงื่อ จึงเป็นคราบที่ดูแล้วไม่จืดจริงๆ ซึ่งเจ้าตัวคงยังไม่รู้
“แล้วแกคิดว่าฉันเป็นใครล่ะดวงใจ”
“ยายเพลิน ฉันเปลี่ยนชื่อเป็นดวงลดาแล้วห้ามมาเรียกฉันว่าดวงใจอีก” ดวงลดาส่งเสียงแหวกลับในทันควันพลางมองเพื่อนสมัยเด็กที่ชิงดีชิงเด่นกันมาตลอดด้วยสายตาฉายแววเยาะเย้ย “ได้ข่าวว่าแกกลับมาอยู่บ้าน ไหนพ่อของแกเที่ยวคุยนักคุยหนา ว่าลูกสาวเรียนจบปริญญาตรี ทำงานบริษัทใหญ่โต ตอนนี้ตกงานละสิถึงได้ซมซานกลับมา”
คำพูดถากถางดังกล่าวทำให้เพลินตามองคนพูดอย่างเวทนา เธอกับอีกฝ่ายเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็ก แม้จะชิงดีชิงเด่นแข่
