“มึงเป็นอะไรวะ! ทำไมวิ่งหน้าตื่นออกมาแบบนี้” แม่งเอ้ย!! มะลิพกเอากุญแจรถกับกระเป๋าเงินผมไปด้วยเพราะรู้ว่าผมต้องรีบขับรถตามเธอไปแน่ๆ ไอ้สองตัวนี้แม่งก็ถามนู่นนี่อยู่ได้
...สิ่งที่ผมกลัวมันกำลังจะเกิดขึ้นมาใช่มั้ย
“มะลิรู้เรื่องแม่แล้ว!! เชี่ยเอากุญแจรถมาให้กู!!!”ผมกระชากกุญแจรถจากมือไอ้ทอยก่อนจะวิ่งไปที่ลานจอดรถหรูของมัน ไอ้พวกนั้นก็วิ่งตามมาแต่ไม่ทันเพราะผมขับออกมาแล้วตอนที่พวกมันวิ่งมาถึงลานจอด
“มะลิๆ รับสายดิ!! โธ่เว้ย!!! ...รับดิวะแม่ง!!!” โทรไปกี่ครั้งต่อีชกี่ครั้งปลายสายก็ปิดเครื่องอยู่ แม่งยิ่งทำให้ผมใจไม่ดี ผมเลยตัดสินใจโทรหาลูกน้องให้ไปดักรอมะลิที่หน้าห้องดับจิตเพราะรู้ว่าเธอจะต้องไปที่นั่นแน่ๆ พอวางสายผมก็กระหน่ำโทรเข้าไปแต่ก็ทำได้แค่ฝากข้อความเอาไว้
“มะลิต้องฟังเฮียก่อน ..อย่าทิ้งเฮียไปนะ เฮียอยู่ไม่ได้จริงๆ” ผมพูดประโยคนี้ซ้ำไป ซ้ำมา เพราะหวังว่าคนตัวเล็กจะน่ารู้สึกเห็นใจผมบ
