BERFİN
“Sevdim,” dedi Ezman. “Yalan yok sevdim. Ben onunla birlikte güvenimi, insanlara olan inancımı, tüm iyi niyetimi, kalbimi gömdüm Berfin. Şu an seninle bunu konuşuyor olmaktan nefret ediyorum. Çok yanlış geliyor. Karıma, sevdiğim kadını anlatıyorum. Bizi iğrenç bir durumun içine soktular. Dipsiz bir kuyuda gibiyim. Çıkmak istiyor çıkamıyorum. Dicle’yi bitirdim Berfin. Onunla birlikte kendimi de bitirdim. Ben de verecek bir şey kalmadı.”
“Anlıyorum,” dedim yutkunarak. Sorduğum için pişman olmuştum. Biraz önce saniyelikte olsa gülen gözleri yine bir karanlığın içine düşmüştü. İyi adamdı Ezman. Gerçekten kalbinde art niyet olmayan, her şeyi olduğu gibi görünüp ardını araştırmayan, insanın ağzından çıkan bir adam gibiydi. Ailesi bu zamana kadar nasıl bir dünyada büyütmüştü onu merak ed
