EZMAN
Bir evet demek bu kadar zor olmamalıydı. Berfin’in bazen sırf bana inadına cevaplarını geçiştirdiğini düşünüyordum. Hele güzel bir söz ettiğimde duymazdan gelip geçiştirmesi kafamı acayip bozuyordu. Ben bir başkasına kendimi hiç bu kadar açmamıştım. Dicle’nin karşısında çoğunlukla ne diyeceğimi bilemez, öyle sıradan konuşmalar yapardık. Oysa Berfin’in karşısında bülbül kesilesim geliyordu. Bazen ağzımdan çıkan cümlelere ben bile inanamıyordum. Öylece gönlümden dökülüyordu kelimeler. Yüreğimden kopup dilimin ucuna geliyor, bana da söylemek kalıyordu yalnızca. Berfin’in bu sözlere karşılık vermeden geçiştirmesi kafamı duvarlara vurmak istememe sebep oluyordu.
Kahvesinden bir yudum alıp mavi gözlerini kırpıştırarak yüzüme baktı. Uzun kirpikleri gölgeler düşürdü bakışına. Gözlerinden,
