BERFİN
Bazı anların ömür boyunca hafızada kalıcı bir yeri olurdu. Üstüne ne mutluluklar yaşarsanız yaşayın, ne kadar zaman geçerse geçsin hafızada bıraktığı yeri hiç değişmezdi. Ya geriye dönünce çok şükür der dua ederdiniz ya da kaybınızı hatırlayıp kalbinizden bir sızı akarak geçerdi.
Benim için hafızamın kalıcı yerindeki anı, babamın son nefesini verdiği andı. Her sabahki gibi bir sabah, her günkü gibi bir işleyiş ve günün sonunda gelen acı haber. Hiç unutmuyorum hastanenin kapısından içeriye girdiğimiz o anı. Bir sürü makineye kablolarla bağlanmış ve ağzına bir hortum takılmış babam. Gözleri tepeye doğru kayıp gitmiş ve dünyadan bir habersiz. Geldiğimizin farkında bile değil. O feci hali aylarca hatta yıllarca çıkmamıştı aklımdan. Hala bile düşündüğümde o hali de geçip gidiyordu gö
