BERFİN
İlk yalnız kaldığım gece sanırım benim için en zoruydu. Uykusuzluktan kıvranmama rağmen bir türlü uyuyamıyordum. İnsan değişik bir varlıktı gerçekten. Her şeye çok çabuk alışıyor ve çok çabuk benimsiyordu. Başka türlüsünü bilmediğimizden mi yoksa alışmak istediğimiz için mi alışıyorduk? Sanırım benim cevabım ikincisiydi. Alışmak istediğim için alıştığımı düşünüyordum. Çünkü uzun bir süreyi böyle geçireceğimi biliyordum. Bazı odunlukları dışında Ezman iyi bir adamdı, özü temizdi. Alışmak belki de bu yüzden daha kolay olmuştu. Sadece diline biraz ayar çekmek gerekiyordu. Sinirli ya da üzgün olduğunda ağzından çıkanları kulağı duymuyordu.
Evde çok ses çıkaran bir adam olmamasına rağmen yokluğu oldukça derin bir şekilde belli oluyordu. Nefesinin bile bir ses olduğunu fark etmiştim bu
