บอสสายเบิร์น

“Boss” สายเบิร์น          “... อังเดรเป็นผู้ชายสายเบิร์น... เขาชอบใช้ลิ้นกับตรงนั้นของหล่อน... ชอบใจที่เห็นหล่อนอ่อนระทวยทุกครั้งที่เขาลงลิ้น ร่างน้อยๆ แทบแดดิ้น สั่นเทิ้มราวกับว่า ‘ลิ้น’ เป็นอวัยวะที่แข็งแรงที่สุด เพราะว่าเพียงแค่เขากระดกปลายลิ้น ร่างของหล่อนก็แทบลอยตาม หนอกเนินดีดเด้ง ร่องรักกระตุกสั่น สะโพกขยับร่อนขึ้นรับปลายลิ้นปาดเลียรัวๆ... ”          “อะไรนะ... นี่คุณต้องไปค้างคืนด้วยหรือ”          ‘เวียร์’ รู้สึกไม่พอใจที่รู้ว่าสัปดาห์หน้า ‘รสา’ ผู้เป็นภรรยาจะต้องตามบอสไปทำงานไกลถึงต่างประเทศ          “โธ่... สาไปทำงานนะเวียร์... ฮ่องกงก็แค่นี้เอง”          หญิงสาวนิ่วหน้า หล่อนเองก็รู้สึกหนักใจไม่น้อยไปกว่าเขา แต่งานก็คืองาน เมื่อมีคำสั่ง... หล่อนจะปฏิเสธได้ยังไง           อันที่จริงเวียร์ไม่ชอบให้รสาทำงานเลขา เพราะเขาเป็นคนขี้หึงขี้หวงแบบไม่มีเหตุผล เวียร์คงดูหนังโป๊ฝรั่งมามาก ประเภทที่เจ้านายมีเซ็กส์กับเลขาในห้องทำงาน เขาเคยดูบ่อยๆ ก็เลยนึกกลัวว่ามันจะเกิดขึ้นกับคนใกล้ตัว เพราะว่ารสาก็เป็นเลขา และก็สวยสะดุดตาผู้ชาย          ก่อนหน้านี้รสาเคยเป็นเลขาให้บอสคนหนึ่งซึ่งเป็นผู้ชาย รสาทำงานได้ไม่นาน เวียร์ก็บ่นจนหล่อนต้องยื่นใบลาออกเพื่อมาทำงานอ**บริษัทซึ่งมีบอสเป็นผู้หญิง          “ไปกี่คืน”          เวียร์เสียงอ่อนลง เข้าใจว่า ‘บอส’ ที่รสาเอ่ยถึงก็คือเจ้านายผู้หญิงที่รสาทำหน้าที่เป็นเลขามานานกว่าสามปี แม้ที่ผ่านๆ มาก็มีเดินทางไปต่างจังหวัดกับเจ้านายหลายครั้ง แต่เวียร์ก็ไม่ห่วงเพราะว่าบอสของรสาเป็นผู้หญิงเหมือนกัน          แต่ครั้งนี้มีสิ่งที่รสาปกปิดเอาไว้... เพราะว่า ‘บอส’ ที่หล่อนต้องติดตามไปทำงานให้ในครั้งนี้ก็คือ ‘อังเดร’ หนุ่มใหญ่วัยเกือบสี่สิบปี เขาเป็นบอสใหญ่คนหนึ่งที่มีหุ้นส่วนอยู่ในบริษัทที่ประเทศอังกฤษ            “ไปคืนเดียวค่ะ”          รสาตอบ ภาวนาขออย่าให้สามีของหล่อนซักไซ้อะไรมากไปกว่านี้          “ดูแลตัวเองนะ”          เวียร์รู้ว่ารสารักงานเลขา ทุกวันนี้หล่อนทำได้ดีจนน่าทึ่ง ผลการประเมินงานในแต่ละปีออกมาดีเยี่ยมตลอด          รสาได้ปรับเงินเดือนบ่อยจนทุกวันนี้เงินเดือนของหล่อนมากกว่าของเวียร์เสียอีก ซึ่งอาจเป็นเพราะว่ารสาสามารถพูดได้มากกว่าสี่ภาษา ทั้งจีน อังกฤษ ฝรั่งเศสและเยอรมัน          “ไม่ต้องห่วงค่ะ... อยากได้ของฝากอะไรไหมคะสาจะซื้อมาให้”          รสาถามสามี          “ได้ทั้งนั้น... แล้วแต่คุณ”          บอกพลางโน้มกายลงมาหอมแก้มนวลของภรรยา ก่อนจะแยกกันไปทำงาน ทุกวันนี้เวียร์กับรสาทำงานคนละที่ จึงต้องใช้รถคนละคัน          สัปดาห์ต่อมา ที่สนามบินในฮ่องกง          ภายหลังลงจากเครื่อง รสานั่งรอบอสใหญ่อยู่ที่ร้านกาแฟภายในสนามบินตามเวลาที่ได้นัดหมายเอาไว้ เพราะอังเดรเดินทางมาจากประเทศอังกฤษ          “คุณคือรสาใช่ไหม”          หญิงสาวสะดุ้งกับเสียงทุ้มกังวานที่ดังขึ้นจากทางด้านหลัง          “ค่ะบอส... สวัสดีค่ะ”          รสาหันมาส่งยิ้ม จับมือทักทายผู้เป็นนาย ทั้งสองพูดคุยกันด้วยภาษาอังกฤษ          “ผมอังเดรครับ”          หนุ่มใหญ่แนะนำตัว ตอนแรกที่รสารู้ว่าผู้ชายคนนี้อายุเฉียดสี่สิบ หล่อนนึกว่าเขาจะต้องแก่ เชย รูปร่างเหมือนฝรั่งอ้วน แต่ที่ไหนได้ อังเดรยังดูหนุ่มมาก รูปร่างของเขาสูงใหญ่เหลือเกิน ความสูงเท่าที่ประมาณด้วยสายตาน่าจะเกินสองเมตร แม้ว่าเขาใส่สูทเรียบหรู แต่ก็ยังสามารถสังเกตเห็นว่ากล้ามเนื้อตึงเต็มสะดุดตา          “ไปกันเลยนะคะ”          รสามองไปยังจุดที่รถของทางโรงแรมมาจอดรอ เพราะว่าอังเดรเป็นบอสใหญ่ มาจากบริษัทผลิตรถยนต์ที่มีชื่อเสียงชั้นนำของยุโรป เขาจัดอยู่ในกลุ่มลูกค้าวีไอพีที่ทางโรงแรมต้องให้การดูแลต้อนรับเป็นพิเศษ          เมื่อมาถึงโรงแรมหรูบนเกาะฮ่องกง อังเดรกับรสาแยกกันพักคนละห้อง แต่อยู่ติดกัน          รสารู้สึกโล่งใจที่เห็นว่าอังเดรดูเหมือนผู้ใหญ่ใจดี เขาเป็นคนพูดจาสุภาพ นุ่มนวล รอยยิ้มอบอุ่น แม้แผงหนวดเป็นแพดกหนาเหนือริมฝีปากบางจะทำให้เขาดูเข้มดุ เวลาที่ไม่แสดงอารมณ์ใดๆ ออกมาทางสีหน้า          ทว่าเวลาที่ริมฝีปากขยับยกขึ้นเป็นรอยยิ้ม ให้ตายเถอะโรบิ้นให้ดับดิ้นเถอะโรเบิร์ต... อีตาบอสคนนี้หล่อเหลากระชากใจหล่อนเหลือเกิน                    เช้าวันรุ่งขึ้น          การเจรจาธุรกิจผ่านพ้นไปได้ด้วยดี ภายหลังเสร็จงานอังเดรเอ่ยชมรสาหลายครั้ง เกี่ยวกับภาษจีนของหล่อนที่สามารถพูดได้อย่างชัดเจนฉะฉาน          อังเดรรู้สึกทึ่งที่รสาสามารถพูดได้หลายภาษา ซึ่งมันเป็นประโยชน์มาก ในการเจรจาธุรกิจกับลูกค้าหลายรายในแถบเอเชีย          “ตอนเย็นผมอยากเลี้ยงฉลองความสำเร็จของเรา มาคราวนี้ลูกค้าออเดอร์สินค้าของเราเพิ่มขึ้นอีกเท่าตัว ผมอยากฉลองยอดขายที่ได้เกินเป้า”          อังเดรยิ้มมีความสุข     “ทุ่มนึงเจอกันที่ห้องสูทจัดเลี้ยงชั้นบนนะครับ เพราะว่าคืนนี้ผมเปิดห้องพิเศษเอาไว้สำหรับเราสองคน”          บอสใหญ่กำลังทำให้รสาประหลาดใจ นี่เขาถึงกับเปิดห้องพิเศษเชียวหรือ          “ค่ะบอส”          รสาพยักหน้ารับ รู้สึกตื่นเต้น รอคอยให้ถึงเวลานั้น          เมื่อถึงเวลานัดหมาย          “ว้าว... นี่มันเนื่องในโอกาสอะไรกันคะบอส?”          รสาอุทานเสียงสูงด้วยความลืมตัว ดูเหมือนว่าจะไม่ใช่งานเลี้ยงฉลองยอดขายธรรมดาอย่างแน่นอน เมื่อสายตาของหล่อนกวาดสำรวจเข้ามาในห้องแล้วปะทะเข้ากับเค้กก้อนใหญ่ที่วางเอาไว้บนโต๊ะกลางห้อง ภายในห้องมีลูกโป่งหลากสีสัน ดอกกุหลาบสีแดงช่อใหญ่ใจแจกันงดงามจนตะลึง          “ก็วันนี้วันเกิดคุณ... สุขสันต์วันเกิดนะครับ”          อังเดรบอกสิ่งที่ทำให้เลขาสาวประหลาดใจ          “บอสรู้ได้ยังไงคะว่าวันนี้เป็นวันเกิดสา?”          รสาทำหน้าตกใจ