ฉันจะทำอะไรได้ในสถานการณ์นี้ ลองขอความช่วยเหลือจากตำรวจก็แล้ว หนีก็แล้ว เขาก็ยังจะโผล่มาได้ทุกที่ ฉันรู้สึกหมดหวังและรู้ว่าปฏิเสธไลท์ไป เขาก็ไม่สนใจและดื้อจะมาบ้านฉันให้ได้อยู่ดี
บ้านฉันเป็นบ้านเดี่ยวสองชั้น ชั้นล่างเป็นส่วนห้องนั่งเล่นและห้องครัว ส่วนชั้นบนเป็นห้องนอนและห้องน้ำ ข้าวของและพื้นผนังส่วนใหญ่จะเน้นสีขาวนวลสบายตา ไม่ว่าจะโซฟา ตู้ โต๊ะ ก็เป็นสีขาวหมด
“ไม่มีคนอยู่เหรอ?” คนตัวสูงโพล่งขึ้นมาแล้วมองไปรอบบ้านก่อนจะถือวิสาสะทิ้งตัวลงบนโซฟาแล้วเหยียดขาเสมือนบ้านตัวเอง เขาปล่อยชายเสื้อและพับแขนพร้อมปลดกระดุมต่อหน้าฉัน มือข้างนึงคว้ารีโมททีวีและกดเปิด
เออ ตกลงที่นี่คือบ้านเขา ถูกมั้ย?
“ไม่รู้สิ พ่อแม่ฉันกลับบ้าง ไม่กลับบ้าง” ฉันตอบไลท์ ที่จริงพวกเขาไม่ค่อยกลับกันหรอกเพราะทำงานที่อื่น ไม่แน่ใจว่าจงใจจะไปทำงานที่อื่นเพราะไม่อยากเจอฉันรึเปล่า เดือนนึงเจอกันนับครั้งได้ ซึ่งฉันก็ไม่ได้ใส่
