อ๊ายยย ไม่เอา ไม่ดู ฉันกรี๊ดไม่ออกได้แต่มองเขาด้วยสายตาตะลึง มือไม้แข็งไปหมดตอนที่ฉันสัมผัสได้ว่าไอ้บราเซียตัวจ้อยของฉันมันหลวมโพรกและถูกปลดแล้ว ไหล่ของฉันงอเข้าหากันอัตโนมัติแต่เหมือนไลท์จะไม่ยอมให้มันเป็นอย่างนั้น เขาดันไหล่ของฉันเข้ากับโซฟา เบียดหน้าท้องเข้ามาชิดจนฉันเผลอใช้มือดันออก
และ... และไอ้มือเฮงซวยของฉันมันก็ไปแตะเข้าที่กลางเป้าของไลท์พอดิบพอดี
อะ อ๊ากกกกก แค่นี้สถานการณ์ก็สุ่มเสี่ยงจะตายอยู่แล้ว ฉันยังจะประสาทไปจับโดนตรงนั้นอีกเหรอ แง้ แม่จ๋า พ่อจ๋า หนูจะบ้าแล้วนะ ฮือๆ
“ใจเย็นสิ” แถมไอ้คนตัวสูงก็ยังตีความไปอีกอย่าง เขากระซิบฉันเสียงเบาพร้อมกับหอบถี่เล็กๆ เหมือนกำลังจะยั่วยวนกัน ฉันกลืนน้ำลายอีกครั้ง บรรยากาศน่าอึดอัดขึ้นทุกทีที่เขาเข้ามาใกล้ ใจฉันเต้นไม่เป็นส่ำ รู้สึกเหมือนโลกของฉันกำลังสั่นสะเทือน
“ม่ะ ไม่ใช่อย่างนั้น ฉันไม่ได้ตั้งใจจะจับนะ” ฉันรีบแก้ตัวแล้วยกมือขึ้น พอดีก
