อืม สุดท้ายและท้ายสุด ฉันก็อยู่ในเสื้อสีฟ้าที่เขียนว่า Boy & Girl ด้วยใบหน้าบอกบุญไม่รับ ถ้าจะมีใครสักคนบันเทิงก็คงจะมีแต่ไลท์ที่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ภูมิใจเหมือนได้โล่ เขาดูมีความสุขกับเสื้อเวรนี่มาก ส่วนฉัน… ไม่อยากจะอธิบายให้มากความ เอาเป็นว่าถ้ามีแค่เสื้อตัวนี้ตัวสุดท้ายในโลก ฉันก็คงไม่ใส่ เดินออกนอกบ้านแค่เสื้อในยังรู้สึกดีกว่า
เฮ้อ ฉันถอนหายใจยาวมากเพราะไม่รู้ว่าจะต้องเจอสถานการณ์นี้ไปถึงเมื่อไหร่ แฟนเขาที่ชื่อรงเรย์อะไรนั่นก็ทำท่าเหมือนจะฆ่าฉัน และฉันไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไงเธอถึงจะร้องไห้เพราะไลท์…
โว๊ะ อีน้ำหอมนี่ก็ข้อจำกัดเยอะเหลือเกิน
อืม ฉันลืมอะไรไปปะวะ… ฉันย่นคิ้วและเดินตามไลท์ตอนที่เขากำลังนำฉันไปในห้าง จู่ๆ ก็นึกถึงพ่อของไลท์ขึ้นมา เออว่ะ ฉันลืมไปได้ไง รักใครจะไปบริสุทธิ์เท่ารักของพ่อแม่!
“ไลท์”
“ฮะ” ไลท์หันมาทำหน้างงๆ “มีอะไร”
“นายไม่คิดจะแนะนำฉันให้พ่อนายรู้จักบ้างเหรอ?” ฉ
