“เด็ม”
เสียงเรียกจากใครสักคนทำให้ฉันค่อยๆ ลืมตาขึ้นมา จากตอนแรกที่ไม่รู้สึกอะไรก็เริ่มรู้สึก ความปวดและเจ็บบริเวณแขนข้างซ้ายทำให้ฉันร้องออกมา
“โอ๊ย!” ฉันสะดุ้งเฮือกก่อนจะเด้งตัวขึ้นมานั่งและพบว่าฉันอยู่ที่บ้าน ไม่ได้อยู่ที่ CQ ผับแต่อย่างใด ที่นอนฉันยับยู่ยี่ในขณะที่พ่อกับแม่ยืนมองอยู่ตรงข้างเตียงด้วยสายตาประหลาดใจ ฉันยังจับต้นชนปลายไม่ถูก ไม่แน่ใจว่าเรื่องก่อนหน้านี้เป็นความจริงหรือความฝันเพราะพอไลท์โผล่ขึ้นมา ฉันก็จำอะไรไม่ได้สักอย่างนอกจากเสียงดังปั่ก!
หรือว่าฉันจะฝันวะ...
นัยน์ตาฉันฉายแววสับสนอยู่พักนึงก่อนที่จะร้องขึ้นมาอีกรอบเมื่อขยับตัวแล้วรู้สึกตึงและเจ็บไปหมด
“ลูกโอเครึเปล่า ไปโรงพยาบาลมั้ย?”
“คะ?”
“หนูดู... ช้ำไปทั้งตัวเลยนะ” แม่ทอดสายตามองฉัน และนั่นทำให้ฉันเริ่มสังเกตตัวเอง ช่วงนี้ฉันก็มีเรื่องบ่อยอยู่แล้ว บ่อยจนฉันเริ่มเครียดว่ามันจะเป็นอย่างนี้อีกนานมั้ย แผลจากครั้งแรก
