EP17.3 ll ความซวยไม่มีสิ้นสุด [3]

1513 Words

ฉันนอนเฉยๆ ปล่อยให้ไลท์อุ้มขึ้นบันไดเพราะไม่รู้ว่าจะดิ้นไปทำไมให้เจ็บตัว ไม่นานเขาก็พาฉันเข้าห้องเขาจนได้ คนตัวสูงค่อยๆ วางร่างของฉันลงแล้วยิ้มให้ “ไปเปิดน้ำใส่อ่างก่อนดีกว่า” อีตานั่นยิ้มกริ่มเหมือนปริ่มเปรมมากในขณะที่ฉันตีสีหน้าเหยเก แค่นึกว่าเขากำลังจะทำอะไรบ้าง ฉันก็สยองไปหมดแล้ว “แต่ฉันไม่มีชุดนะ ไว้ฉันกลับไปอาบเองที่บ้านดีกว่า” ฉันดึงแขนไลท์ที่ทำท่าจะวิ่งเข้าไปในห้องน้ำเพื่อตระเตรียมที่จะชะล้างความซกมกของฉัน ฝันเถอะ แค่นี้ฉันก็โดนเขาจับๆ ลูบๆ จนนึกว่าจะขูดหวยอยู่แล้ว ขืนให้เขามาถูไถไปทุกส่วนขนาดนั้น ฉันคงต้องเข้าโรงพยาบาลเพื่อรักษาโรคจิตเวชแน่ๆ ;_; “ใส่ชุดฉันไง” “บ้าหรือไง ฉันกับนายไซส์เดียวกันที่ไหน” “ก็น่าจะไซส์เดียวกันนะ” “ฮะ” ฉันชะงักไปนิดนึง แล้วมองไลท์ก่อนจะมองตัวเอง ตั้งแต่หัวจรดเท้า เอาอะไรมาพูดว่าไซส์เดียวกัน ไลท์สูงอย่างต่ำก็ร้อยแปดสิบ ส่วนฉันร้อยหกสิบกว่า ไหนจะไซส์ก

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD