EP3.1 ll ใช่ฝันหรือเปล่า [1]
1958 Words
เขาพูดอย่างนั้นก่อนจะเลื่อนสายตาไปมองส่วนล่างของตัวเองแล้วกระตุกยิ้มด้วยท่าทีที่น่าสยองขวัญที่สุดเท่าที่ฉันเคยเห็นมา
“พอๆ มึงจะสวีทกับแฟนมึงก็ไปสวีทกันที่บ้านนู่น กูเบื่อละ กลับเหอะว่ะ” ผู้ชายที่เป็นเพื่อนของหมอนี่ว่าขึ้นพร้อมกับใบหน้านิ่งๆ
ฉันทำหน้าเหยเกเพราะไม่เข้าใจว่าแบบไหนที่เขาเรียกว่าสวีท เรียกว่าหมอนี่จะฆ่าฉันยังจะเหมาะสมกับสถานการณ์นี้มากกว่า ให้ตายสิ
ฉันไม่น่าเชื่อป้าฉันเลยอ่ะ ถ้าฉันตัดใจจากพี่ไวแล้วไม่ประสาทเอาน้ำหอมนี่ออกมาใช้ก็คงไม่เกิดเรื่องเวรๆ แบบนี้หรอก
“แล้วไอ้ไวล่ะ”
“ช่างมันก่อน ไว้ค่อยเคลียร์กับแม่งทีหลัง”
“เออ ดี งั้นไป” ไลท์ว่าก่อนจะหันมากระตุกแขนฉันพร้อมกับนัยน์ตาแสนดุที่ทำให้ฉันไม่กล้าปฏิเสธ เพราะฉันกลัวว่าถ้าฉันขัดอะไรเขาขึ้นมาสักคำ ฉันคงโดนฆ่าตายแน่ๆ
“ดะ เดี๋ยวก่อน!” ฉันเบรกคนตัวสูงทำให้เขาชะงักไปเล็กน้อย ฉันใช้มือข้างนึงปาดเหงื่อบนหน้าผาก พลางเดิมพันกับไพ่ใบสุดท้ายที่ฉันคิดออก “ฉันอยากเข้าห้องน้ำ”
ฉันว่าพลางเบี่ยงสายตาหลบเพราะกลัวคนตัวสูงจะรู้ทันว่าฉันโกหก ฉันไม่ได้อยากทำธุระส่วนตัวอะไรหรอก ฉันแค่อยากจะหาโอกาสหลบฉากไปจากตรงนี้ให้ได้
ขืนเขาลากคอฉันไปที่บ้านเพื่อนเขาได้ในตอนนี้ ฉันก็ไม่รู้ว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง ถ้าเขาเรียกเพื่อนมารุมโทรมฉัน ฉันคงตายหยังเขียด หมดสิ้นชีวิตแหงๆ
ไลท์มองฉันนิ่งไปครู่นึงก่อนจะกระตุกยิ้มบาง
“เอาสิ เดี๋ยวฉันพาไป”
“ไม่ต้องก็ได้นะ ฉันเดินไปเองได้ ห้องน้ำอยู่ตรงนี้เอง” ฉันชี้ไปที่ห้องน้ำด้านในตึก คงเพราะบริเวณนี้คนไม่เยอะนัก แถมทุกคนก็ตีตัวออกห่างในตอนที่เห็นหมอนี่ยืนอยู่ตรงนี้ บ่งบอกว่าอีตานี่น่ากลัวแค่ไหน
“ฉันไม่ได้ขอความเห็นเธอ ฉันจะพาไป”
“เอ่อ... ก็ได้” ฉันลังเลอยู่เล็กน้อย ห้องน้ำตึกนี้ดีอยู่อย่างนึง มันมีหน้าต่างเล็กๆ ด้านนอกที่พอจะปีนออกได้ ฉันคงหาทางเอาตัวรอดได้อยู่ล่ะมั้ง อย่างน้อยก็ดีกว่าอยู่กับผู้ชายคนนี้เป็นไหนๆ
“เฮ้ย ภาม รอแฟนกูเข้าห้องน้ำแปปนึงนะ”
“เออ จะทำอะไรก็ทำไปเถอะ” คนที่ชื่อภามดูเหมือนจะไม่ใส่ใจพวกเรานัก เขามองผ่านไปเล็กน้อยก่อนจะหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบ
ไลท์หันมามองหน้าฉันก่อนจะผายมือให้ฉันเดินนำ เขาเดินตามมาเงียบๆ แต่ฉันกลับรู้สึกรังสีคุกคามอยู่ตลอด เขาเดินตามฉันมาจนถึงหน้าประตูห้องน้ำ และฉันคิดว่าเขาจะหยุดอยู่แค่นั้น เขาดันเปิดประตูและแทรกตัวเข้ามาด้วย!
“นาย!” ฉันย่นคิ้วตกใจ เพราะมีผู้หญิงสองสามคนหน้ากระจกที่กำลังยืนแต่งหน้าและทำท่าตะลึงตอนที่คนตัวสูงก้าวเข้ามาด้วยใบหน้าไม่แยแส “เข้ามาทำไม นี่มันห้องน้ำหญิงนะ!”
“ฉันจะเข้าไปที่ไหนก็ได้ ถ้าฉันอยากจะเข้า” เขาตีสีหน้าไม่ยี่หระก่อนจะปรายสายตาไปยังผู้หญิงหน้ากระจกที่กำลังยืนอึ้ง “มองอะไรวะ ไม่เคยเห็นคนรึไง”
เขาตวาดเสียงดุในขณะที่ฉันอยากจะร้องไห้ ก็ผู้ชายปกติที่ไหนเขาจะเข้าห้องน้ำหญิงเล่า! ฉันชักงงกับหมอนี่ขึ้นทุกทีแล้วนะ ทั้งน่ากลัว ทั้งบ้า มีอะไรปกติบ้างเนี่ย
“นี่มันห้องน้ำผู้หญิงนะ ก่อนเข้ามาไม่แหกตาดูรึไง” ผู้หญิงคนหนึ่งเหวี่ยงใส่เขานิดหน่อยก่อนจะชะงักนิดๆ เมื่อเขาเหวี่ยงกลับ
“มีปัญหารึไง?”
“ประสาท” เธอพ่นลมหายใจหงุดหงิดก่อนจะสะบัดตัวและเดินออกพร้อมคนอื่นๆ ฉันมองตาละห้อย และทำท่าจะเดินตามเธอออกไปด้วยหากแต่คนตัวสูงดันมาบังทางฉันซะก่อน
“เธอจะไปไหน จะเข้าห้องน้ำไม่ใช่รึไง” เขาย่นคิ้วและดุฉันอีกรอบจนฉันเผลอกลืนน้ำลายอึก ความจริงฉันก็อยากจะขอความช่วยเหลือจากพวกเธอนะ แต่ดูท่าทางบอบบางแล้ว ฉันเกรงว่าหมอนี่จะเล่นงานทุกคนจนสะบักสะบอมซะมากกว่า เพราะหน้าเขาดูต่อยไม่เลือกเพศยังไงก็ไม่รู้ ฉันสัมผัสได้
“นี่ ที่จริงรออยู่ข้างนอกก็ได้ ไม่เห็นต้องตามเข้ามาขนาดนี้” ฉันพยายามใช้น้ำเสียงราบเรียบและมองเขาด้วยท่าทีเครียดๆ เผื่อว่าเขาจะสำเหนียกตัวเองได้บ้าง แต่ไม่เลย... คนตัวสูงเหยียดยิ้มร้ายก่อนจะผลักร่างฉันเข้าไปจนชิดประตูห้องน้ำ ความเย็นของผนังเย็นเยียบจนฉันรู้สึกได้ผ่านเสื้อนิสิตบางๆ ที่ฉันใส่อยู่
หน้าฉันร้อนในตอนที่เผลอสบนัยน์ตาดุดันของคนตัวสูงกว่า ตัวฉันแทบจะสิงผนังเพราะเขาชะโงกหน้าเข้ามาใกล้จนสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆ ที่รดรินอยู่บริเวณผิวหน้า
ฉันเม้มริมฝีปากแน่น และเกร็งเครียดเมื่อมือของคนตัวสูงแตะที่ไหล่และลากนิ้วลงไปที่ไหปลาร้า หัวใจฉันเต้นถี่และดังชัดจนก้องอยู่ในหู ความกลัวและความสับสนปะปนจนฉันมึนตึงไปหมด…
“ฉันแค่อยากอยู่กับเธอ...”
“...”
“...อยากอยู่กับเธอตลอดเวลา”
“พอๆ มึงจะสวีทกับแฟนมึงก็ไปสวีทกันที่บ้านนู่น กูเบื่อละ กลับเหอะว่ะ” ผู้ชายที่เป็นเพื่อนของหมอนี่ว่าขึ้นพร้อมกับใบหน้านิ่งๆ
ฉันทำหน้าเหยเกเพราะไม่เข้าใจว่าแบบไหนที่เขาเรียกว่าสวีท เรียกว่าหมอนี่จะฆ่าฉันยังจะเหมาะสมกับสถานการณ์นี้มากกว่า ให้ตายสิ ฉันไม่น่าเชื่อป้าฉันเลยอ่ะ ถ้าฉันตัดใจจากพี่ไวแล้วไม่ประสาทเอาน้ำหอมนี่ออกมาใช้ก็คงไม่เกิดเรื่องเวรๆ แบบนี้หรอก
“แล้วไอ้ไวล่ะ”
“ช่างมันก่อน ไว้ค่อยเคลียร์กับแม่งทีหลัง”
“เออ ดี งั้นไป” ไลท์ว่าก่อนจะหันมากระตุกแขนฉันพร้อมกับนัยน์ตาแสนดุที่ทำให้ฉันไม่กล้าปฏิเสธ เพราะฉันกลัวว่าถ้าฉันขัดอะไรเขาขึ้นมาสักคำ ฉันคงโดนฆ่าตายแน่ๆ
“ดะ เดี๋ยวก่อน!” ฉันเบรกคนตัวสูงทำให้เขาชะงักไปเล็กน้อย ฉันใช้มือข้างนึงปาดเหงื่อบนหน้าผาก พลางเดิมพันกับไพ่ใบสุดท้ายที่ฉันคิดออก “ฉันอยากเข้าห้องน้ำ”
ฉันว่าพลางเบี่ยงสายตาหลบเพราะกลัวคนตัวสูงจะรู้ทันว่าฉันโกหก ฉันไม่ได้อยากทำธุระส่วนตัวอะไรหรอก ฉันแค่อยากจะหาโอกาสหลบฉากไปจากตรงนี้ให้ได้
ขืนเขาลากคอฉันไปที่บ้านเพื่อนเขาได้ในตอนนี้ ฉันก็ไม่รู้ว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง ถ้าเขาเรียกเพื่อนมารุมโทรมฉัน ฉันคงตายหยังเขียด หมดสิ้นชีวิตแหงๆ
ไลท์มองฉันนิ่งไปครู่นึงก่อนจะกระตุกยิ้มบาง
“เอาสิ เดี๋ยวฉันพาไป”
“ไม่ต้องก็ได้นะ ฉันเดินไปเองได้ ห้องน้ำอยู่ตรงนี้เอง” ฉันชี้ไปที่ห้องน้ำด้านในตึก คงเพราะบริเวณนี้คนไม่เยอะนัก แถมทุกคนก็ตีตัวออกห่างในตอนที่เห็นหมอนี่ยืนอยู่ตรงนี้ บ่งบอกว่าอีตานี่น่ากลัวแค่ไหน
“ฉันไม่ได้ขอความเห็นเธอ ฉันจะพาไป”
“เอ่อ... ก็ได้” ฉันลังเลอยู่เล็กน้อย ห้องน้ำตึกนี้ดีอยู่อย่างนึง มันมีหน้าต่างเล็กๆ ด้านนอกที่พอจะปีนออกได้ ฉันคงหาทางเอาตัวรอดได้อยู่ล่ะมั้ง อย่างน้อยก็ดีกว่าอยู่กับผู้ชายคนนี้เป็นไหนๆ
“เฮ้ย ภาม รอแฟนกูเข้าห้องน้ำแปปนึงนะ”
“เออ จะทำอะไรก็ทำไปเถอะ” คนที่ชื่อภามดูเหมือนจะไม่ใส่ใจพวกเรานัก เขามองผ่านไปเล็กน้อยก่อนจะหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบ
ไลท์หันมามองหน้าฉันก่อนจะผายมือให้ฉันเดินนำ เขาเดินตามมาเงียบๆ แต่ฉันกลับรู้สึกรังสีคุกคามอยู่ตลอด เขาเดินตามฉันมาจนถึงหน้าประตูห้องน้ำ และฉันคิดว่าเขาจะหยุดอยู่แค่นั้น เขาดันเปิดประตูและแทรกตัวเข้ามาด้วย!
“นาย!” ฉันย่นคิ้วตกใจ เพราะมีผู้หญิงสองสามคนหน้ากระจกที่กำลังยืนแต่งหน้าและทำท่าตะลึงตอนที่คนตัวสูงก้าวเข้ามาด้วยใบหน้าไม่แยแส “เข้ามาทำไม นี่มันห้องน้ำหญิงนะ!”
“ฉันจะเข้าไปที่ไหนก็ได้ ถ้าฉันอยากจะเข้า” เขาตีสีหน้าไม่ยี่หระก่อนจะปรายสายตาไปยังผู้หญิงหน้ากระจกที่กำลังยืนอึ้ง “มองอะไรวะ ไม่เคยเห็นคนรึไง”
เขาตวาดเสียงดุในขณะที่ฉันอยากจะร้องไห้ ก็ผู้ชายปกติที่ไหนเขาจะเข้าห้องน้ำหญิงเล่า! ฉันชักงงกับหมอนี่ขึ้นทุกทีแล้วนะ ทั้งน่ากลัว ทั้งบ้า มีอะไรปกติบ้างเนี่ย
“นี่มันห้องน้ำผู้หญิงนะ ก่อนเข้ามาไม่แหกตาดูรึไง” ผู้หญิงคนหนึ่งเหวี่ยงใส่เขานิดหน่อยก่อนจะชะงักนิดๆ เมื่อเขาเหวี่ยงกลับ
“มีปัญหารึไง?”
“ประสาท” เธอพ่นลมหายใจหงุดหงิดก่อนจะสะบัดตัวและเดินออกพร้อมคนอื่นๆ ฉันมองตาละห้อย และทำท่าจะเดินตามเธอออกไปด้วยหากแต่คนตัวสูงดันมาบังทางฉันซะก่อน
“เธอจะไปไหน จะเข้าห้องน้ำไม่ใช่รึไง” เขาย่นคิ้วและดุฉันอีกรอบจนฉันเผลอกลืนน้ำลายอึก ความจริงฉันก็อยากจะขอความช่วยเหลือจากพวกเธอนะ แต่ดูท่าทางบอบบางแล้ว ฉันเกรงว่าหมอนี่จะเล่นงานทุกคนจนสะบักสะบอมซะมากกว่า เพราะหน้าเขาดูต่อยไม่เลือกเพศยังไงก็ไม่รู้ ฉันสัมผัสได้
“นี่ ที่จริงรออยู่ข้างนอกก็ได้ ไม่เห็นต้องตามเข้ามาขนาดนี้” ฉันพยายามใช้น้ำเสียงราบเรียบและมองเขาด้วยท่าทีเครียดๆ เผื่อว่าเขาจะสำเหนียกตัวเองได้บ้าง แต่ไม่เลย... คนตัวสูงเหยียดยิ้มร้ายก่อนจะผลักร่างฉันเข้าไปจนชิดประตูห้องน้ำ ความเย็นของผนังเย็นเยียบจนฉันรู้สึกได้ผ่านเสื้อนิสิตบางๆ ที่ฉันใส่อยู่
หน้าฉันร้อนในตอนที่เผลอสบนัยน์ตาดุดันของคนตัวสูงกว่า ตัวฉันแทบจะสิงผนังเพราะเขาชะโงกหน้าเข้ามาใกล้จนสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆ ที่รดรินอยู่บริเวณผิวหน้า
ฉันเม้มริมฝีปากแน่น และเกร็งเครียดเมื่อมือของคนตัวสูงแตะที่ไหล่และลากนิ้วลงไปที่ไหปลาร้า หัวใจฉันเต้นถี่และดังชัดจนก้องอยู่ในหู ความกลัวและความสับสนปะปนจนฉันมึนตึงไปหมด…
“ฉันแค่อยากอยู่กับเธอ...”
“...”
“...อยากอยู่กับเธอตลอดเวลา”
“แต่แบบนี้ฉันว่ามันก็ออกจะเกินไปหน่อยนะ” ฉันว่าพลางมองคนตัวสูงอย่างไม่ไว้วางใจ ก่อนจะดันไหล่เขาออกจากระยะอันตราย โอ๊ย นี่มันเรื่องเวรอะไรกันวะ ฉันก็แค่จะหาวิธีทำให้พี่ไวเป็นของฉัน ทำไมหมอนี่ต้องเสล่อมาขวางฉันด้วย แถมยัง...
ฮือ วันนี้คงเป็นวันอัปปรีย์ โชคไม่ดีของฉันแหงๆ ทุกอย่างมันผิดแผนไปหมด
“เกินไปตรงไหน แฟนกันเขาก็ตัวติดกันแบบนี้แหละ”
- Writer
