พีรดาตื่นขึ้นมาก็พบว่าด้านนอกท้องฟ้าเริ่มสว่างบ้างแล้ว แต่ความเงียบเชียบบนเตียงนอน อีกทั้งยังรู้สึกว่าตัวเองไม่ได้นอนเบียดกับใครจึงทำให้พีรดาหันกลับไปมองด้านหลัง
ว่างเปล่า ใบหน้าที่รู้สึกดีในยามเช้าเพราะนอนฝันหวานทั้งคืน ตื่นขึ้นมาคิดว่าจะมีใครบางคนนอนกอดแต่ไม่เลย
แล้วเขาไปไหนกัน..
หญิงสาวพยุงตัวเองลุกขึ้นนั่ง ดึงผ้าห่มขึ้นมาพันหน้าอกเปลือยเปล่าเอาไว้ แล้วเอื้อมมือไปคว้าเอาโทรศัพท์มือถือเพื่อมาดูเวลา บอกว่าตอนนี้เป็นเวลาเก้าโมงเช้า
จึงอดไม่ได้ที่จะเข้าไปดูในไลน์ด้วยว่ามีใครส่งข้อความมาหาเธอหรือเปล่า เขาอาจจะไปไหนแล้วพิมพ์บอกเธอเอาไว้ในนี้แล้วก็ได้อย่างคราวนั้น
ทั้งกังวลทั้งระแวง แน่นอนว่าเธอเป็นของเขาแล้วก็ย่อมกังวลเป็นธรรมดา รอยยิ้มน้อยๆ คลี่ออกมาบนใบหน้า เมื่อเจอกับข้อความยาวเหยียดจนอยากทุบกระบาลตัวเอง คิดมากว่าเขาคงไม่เหมือนเดิม
ไล่อ่านไปทีละตัวอักษรราวกับกลัวหมด
(ผมรอให้คุณตื่นข
