วันรุ่งขึ้น....
ตึก ตึก ตึก ตึก
ฉันรีบตื่นแต่เช้ารีบทำอะไรให้เสร็จเรียบร้อย วันนี้ฉันตั้งใจจะไปหาพี่ขุนที่บริษัท....เมื่อคืนฉันโทรหาพี่เขาหลายต่อหลายสายพี่เขาก็ไม่รับเลยสักสายเดียว ฉันไลน์ข้อความหาพี่เขา พี่เขาก็ไม่แม้แต่จะเปิดอ่านข้อความฉัน
“ รีบอะไรขนาดนั้นละลูกเดี๋ยวก็ล้มหรอก...”
“ ขอโทษค่ะแม่~~”
“ จะไปไหนแต่เช้าละเรา ปกติแม่เห็น11 โมงหนูถึงตื่น...” ในขณะที่ฉันกำลังรีบร้อนจะออกจากบ้าน เสียงแม่ก็ดังขึ้นอีกครั้งจากทางด้านหลังฉัน
“ อีฟ อีฟจะไปหาพี่ขุนค่ะแม่...”
“ หืม ? เราเนี้ยนะไปหาพี่เขา..” แม่ถามฉันด้วยความแปลกใจที่จู่ๆ วันนี้ฉันเป็นฝ่ายไปหาพี่ขุน...
ปกติจะเป็นพี่ขุนที่มาที่บ้านฉัน แต่ครั้งนี้มันไม่เหมือนกัน...ฉันอยากไปอธิบายให้พี่เขาฟัง...พี่เขาน่าจะอารมณ์เย็นลงบ้างแล้ว...
“ หนูไปก่อนนะแม่...”
“ เดี๋ยวอีฟ แล้วเมื่อไหร่เราจะเข้าไปช่วยงานที่บริษัทเราละ...”
“ เดี๋ยวค่อยว่ากัน
