CATCHY LOVE : EP.4

2494 Words

@HOME EVE ก็อกๆ ฉันค่อยๆ ปรือตาขึ้นหลังจากได้ยินเสียงคนเคาะประตูไม่หยุด และก็คงไม่ใช่ใครที่ไหน ก็คงเป็นแม่ฉันเหมือนเดิมนั่นแหละ แต่นี่มันคือวันหยุดของฉันนะ T^T “ ขออีก 5 นาทีค่าแม่ ” ฉันตะโกนออกไปก่อนจะนอนคว่ำหน้าลงกับหมอน พร้อมกับเอาขากายหมอนข้างไว้ และฉันก็ค่อยๆ เคลิ้มหลับไปอีกครั้ง แต่หลับยังไม่ได้ถึง 5 นาทีเลยมั้ง ก็มีมือมาสะกิดหลังฉัน “ แม่หนูขอนอนก่อนนน” ฉันพูดในขณะที่ตาก็ยังหลับอยู่ ฉันง่วงมากจริงๆ เมื่อคืนก็กว่าจะถึงบ้านก็เกือบ ตี 2 ฟุ่บ !! ฉันรับรู้ได้ถึงแรงยวบอีกฝั่งของเตียงฉัน แต่เดี๋ยวนะ ปกติแม่ฉันไม่เคยลงมานอนเตียงเดียวกับฉันแบบนี้นิ และกลิ่นน้ำหอมที่ลอยมาแตะจมูกฉันนี่มันคือกลิ่นเฉพาะตัวของ... ฉันลืมตาโพลงขึ้นมาด้วยความตกใจ... “ พี่ขุน O_O !! ” “ ไง....” พี่ขุนเอ่ยมาแค่นั้นก่อนจะยิ้มกวนๆ ใส่ฉัน พร้อมกับยักคิ้วอีกตั้งหาก “ นี่พี่เข้ามาในห้องอีฟได้ไง !?! ” “ เดินเข้ามาดิ...” “ พี่ขุน ! ” ฉันพูดก่อนจะลุกขึ้นนั่งพร้อมกับพยายามผลักตัวพี่เขาให้ลงจากเตียงฉัน แต่พี่เขาก็ไม่ยอมลงไปง่ายๆ “ อะไรละอ้วน ! ” “ ลงไปเลยนะ ออกไปจากห้องอีฟเลย !! ไปสิ ” ฉันทั้งดันทั้งผลักตัวพี่เขา เหลืออีกอย่างที่ยังไม่ได้ทำนั่นก็คือ ใช้เท้ายันพี่เขาลงไปจากเตียง และพอคิดได้แบบนั้น ฉันก็ใช้เท้ายันพี่เขาจริงๆ แต่พี่ขุนแม่งก็หลบไวไง “ โห่ ! อ้วนนี่ใช้เท้าเลยหรอ ! ได้ๆ จะเอาแบบนี้ช่ะ ! ” “ ไม่ๆๆๆ ไอ้พี่ขุนนนน ปล่อยยย !! ” ตุ๊บๆๆๆ !! ฉันร้องโวยวายออกมาพร้อมกับพยายามดิ้นรน ทั้งทุบทั้งถีบพี่เขาแต่พี่ขุนแม่งล็อคคอฉันพร้อมกับจับฉันนอนลงกับเตียง “ เรียกพี่ว่าไร เรียกว่าไรนะ ?? ” พี่ขุนถามฉันด้วยน้ำเสียงยียวน “ ไอ้พี่ขุน ! ” “ได้ดิอ้วน ได้ ! ” “ ไม่ๆ พี่ขุน ไม่ๆ ฮ่าๆ อย่า ฮ่าๆ ไม่เอา !! ” ฉันร้องบอกพี่ขุนเสียงหลง เพราะพี่ขุนกำลังใช่นิ้วจี้ที่เอวฉันไม่หยุด และพี่เขาหัวใส่ฉันแบบสะใจมากส่วนฉันจะบ้าจี้จนจะตายแล้ว “ พี่ขุนๆๆ พอนะ พอออ ฮ่าๆ อีฟขอร้องพอเถอะนะ ” ฉันอ้อนวอนพี่เขา ฉันยอมพี่เขา เพราะฉันสู้พี่เขาไม่ได้แล้วอะ T^T “ จะคุยดีๆ กับพี่ได้ยัง ?...” “ ได้ แต่พี่ขุนปล่อยอีฟก่อนดิ...” พี่ขุนยอมปล่อยแขนออกจากคอฉันพร้อมกับจับฉันให้ลุกขึ้นนั่งดีๆ “ หายโกรธพี่ยัง ? ” พี่ขุนถามฉันด้วยน้ำเสียงจริงจังพร้อมกับมองหน้าฉัน ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะเบือนหน้าไปอีกทาง แต่พี่เขาก็เอื้อมมือทั้งสองข้างมาจับแก้มฉันให้หันไปมองหน้าพี่เขา “……………” “ ยังไม่หายหรอ....” “ เดี๋ยวอีฟก็หาย....พี่ไม่ต้องกลัวว่าจะไม่มีคนช่วยให้พี่หรอก...” “ ไม่ พี่ไม่ได้กลัว...พี่รู้สึกผิดจริงๆ พี่รู้ว่าสิ่งที่พี่ทำมันแย่ โคตรแย่ ต่อไปนี้พี่จะพยายามระมัดระวังความรู้สึกอีฟนะ...” ฉันมองหน้าพี่ขุนอย่างอึ้งๆ มุมจริงจังที่ฉันไม่ค่อยได้เห็นจากพี่เขาแต่วันนี้ฉันกับได้เห็นมัน “ อีฟไม่เป็นไรหรอก อีฟชิน..” “ มันไม่มีใครชินกับอะไรแบบนี้หรอก มันไม่มีใครอยากโดนใครทิ้งให้รอนานๆ หรอก ...” “ ก็อีฟอาจจะไม่เหมือนคนอื่นก็ได้...” ฉันพูดพร้อมกับยิ้มบางๆ ให้พี่เขา “ ยอมรับว่าไม่เหมือนใครเลย....พี่ขอโทษนะ ขอโทษจริงๆ ” “ รู้ละน่า ขอโทษเก่งจริงๆ ” ฉันพูดพร้อมกับทำหน้ากวนใส่พี่เขา เอาจริงๆ พอเห็นพี่เขามาหาฉันแบบนี้ มานั่งอยู่ตรงหน้า พยายามขอโทษแบบนี้ฉันก็อดดีใจไม่ได้ ทุกคำพูดที่พี่เขาพูดออกมา มันทำให้ฉันรู้สึกได้ว่าจริงๆ ว่าพี่เขารู้สึกผิดกับฉันจริงๆ และมันเหมือนว่าพี่เขาก็กำลังแคร์ฉัน ไม่ว่าจะในสถานะไหน แต่พี่เขาก็ทำให้ฉันรู้ว่าพี่เขาเป็นห่วง และก็แคร์ฉันบ้างเหมือนกัน แล้วจะไม่ให้ฉันหายโกรธได้ไงละ “ หายโกรธพี่ยัง ? ” พี่ขุนเลิกคิ้วตัวเองขึ้นเล็กน้อยพร้อมกับถามฉัน ฉันทำหน้ายียวนใส่พี่เขาก่อนจะทำเป็นคิด ป็อก ! “ โอ๊ยยยย พี่ขุน ! อีฟเจ็บนะ ! ” ฉันร้องเสียงหลงก่อนจะลูบหน้าผากตัวเองเบาๆ “ อย่าเล่นตัวเยอะ ” “ ไม่โกรธแล้ว แต่เกลียดแทน - -‘ ” “ ครับแม่สาวน้อยร้อยโล ” “ พี่ขุนนนนน !! ” ฉันเรียกพี่เขาเสียงดัง อิตาบ้านี่ ! มาเรียกฉันแบบนั้นได้ไงฟ่ะ... “ เอ้าๆ โกรธจมูกบานแล้วอ้วน ” พี่ขุนพูดพร้อมกับบีบจมูกฉันแถมยังบิดไปมาอีก...ส่วนฉันทำอะไรไม่ได้นอกจากฝากพี่เขาเอาไว้ก่อน “ กวนตีนไอ้พี่บ้า ! ” “ ไปอาบน้ำได้แล้ว เดี๋ยวพี่ลงไปรอข้างล่าง...” “ เดี๋ยวๆ พี่จะพาอีฟไปไหน..” “ ไปเอากระเป๋าที่แม่สั่งไว้อะดิ....” พี่ขุนพูดพร้อมกับลุกออกจากเตียงฉันไป ฉันมองพี่เขาอย่างไม่เข้าใจ “ แล้วจะเอาอีฟไปด้วยทำไมอะ ” “ ก็แล้วจะถามมากเพื่อ ? ไปอาบน้ำแต่งตัวได้ละ เร็วๆ ” “ เอ้า ! ...” “ จะไปอาบไหมน้ำอะ ต้องมีคนช่วยอาบปะ ?!? พี่ช่วยได้นะ...” พี่ขุนพูดพร้อมกับทำท่าจะเดินเข้ามาหาฉันอีกรอบ “ ไม่ๆ ไม่ต้อง อีฟอาบเองได้...” ฉันรีบยกมือห้ามพี่เขาก่อนจะเด้งตัวออกจากเตียง “ แปลงฟันด้วย เมื่อกี๊ตอนเราหัวเราะ กลิ่นคือแบบ ขี้หมูชัดๆ ” “ ไอ้พี่ขุนนนนนนน !!! ”ฉันเรียกพี่เขาเสียงดังก่อนจะปาหมอนใส่พี่เขา แต่พี่เขาก็ไม่ได้สะทกสะท้านอะไรเลยแถมยังเดินเป่าปากออกจากห้องฉันไปอย่างอารมณ์ดี ฉันลูบหน้าตัวเองไปมา ไม่รู้จะเขิน หรือจะรู้สึกอะไรก่อนเลย ทำไมฉันต้องชอบผู้ชายบ้าๆ อย่างพี่ขุนด้วยก็ไม่รู้ บ้า ฉันต้องบ้าแน่ๆ 1 ชั่วโมงผ่านไป... ฉันเช็ดความเรียบร้อยตัวเองก่อนจะเดินลงไปหาพี่ขุนที่น่าจะนั่งรออยู่ข้างล่าง....ฉันเดินลงมาถึงชั้นล่างแต่ก็ไม่เห็นพี่ขุนนั่งรออยู่ห้องรับแขก หายไปไหนของเขานะ ? ฉันเดินหาพี่เขาตามห้องที่คิดว่าพี่เขาจะเข้าไปนั่งรอก็ไม่เจอ จนสายตาก็เหลือบไปเห็นร่างสูงกำลังย่อตัวเล่นอยู่กับลัคกี้หมาที่บ้านฉัน ฉันยืนมองพี่เขาอยู่อย่างนั้น...อันที่จริงถ้าตัดเรื่องเจ้าชู้ไป พี่เขาก็เป็นผู้ชายที่อ่อนโยนมากๆ คนนึงเลยละ...ฉันยิ้มให้กับท่าทางของพี่เขาที่กำลังเล่นกับลัคกี้ แต่ฉันก็ต้องรีบหุบยิ้มทันทีเหมือนเห็นว่าพี่เขาหันมามองฉัน “ เสร็จแล้วหรอ...” พี่ขุนปัดมือตัวเองก่อนจะลุกขึ้นเดินมาหฉัน... ฉันพยักหน้าให้พี่ก่อนจะบอก “ ไปกันเลยไหม เดี๋ยวอีฟจะได้เดินไปบอกแม่...” “ พี่ขอคุณน้าแล้ว แล้วตอนนี้แม่เรากับแม่พี่ก็ออกไปช็อปปิ้งกันเรียบร้อย...” “ อ้าว แม่ขุนก็มาหรอ อีฟไม่รู้เลยไม่ได้ลงมาหวัดดีเลย...” “ ไม่ต้องกลัวหรอก เราได้หวัดดีแม่พี่เรื่อยๆ แน่นอน...” พี่ขุนพูดก่อนจะกอดคอฉันแล้วพาเดินไปที่รถ ฉันมองแขนพี่ขุนที่วางอยู่ที่ไหล่ฉัน มันทำให้ฉันรับรู้ได้ว่าพี่เขารู้สึกสบายใจ และรู้สึกว่าฉันเป็นน้องเขาจริงๆ แต่ก่อนที่ฉันจะไปกับพี่ขุน ฉันก็ไม่ลืมที่จะเข้าแอปไปตอบแชทของคนที่ชื่อ เวอาห์ ที่เขาทักฉันมาทั้งแต่เช้าแล้ว ติ้งงง ~~ เสียงแจ้งเตือนแอป LOVECHAT ก็ดังขึ้นใกล้ๆ ฉัน...ของพี่ขุนงั้นหรอ ?!?...แต่ไม่เห็นพี่เขาหยิบขึ้นมาตอบอะไรเลยละ ? แต่ไม่หรอก... เสียงแจ้งเตือนของแอปนี้มันเหมือนเสียงแจ้งเตือนของแอปทั่วไปเลยอะ อาจจะมีคนทักพี่เขามาพอดีก็ได้… “ กินอะไรก่อนไหม...” พี่ขุนถามฉันหลังจากเดินเข้ามาในห้างแล้ว ฉันมองหน้าร่างสูงที่กำลังมองฉันเพื่อรอคำตอบ ฉันคิดพร้อมกับกวาดสายตาไปรอบๆ ห้าง... “ ไปเอากระเป๋าก่อนก็ได้ แล้วเดี๋ยวค่อยไปหาอะไรกิน...” “ เอางั้นหรอ เราจะไม่หิวใช่ไหม...” “ ได้ค่ะ อีฟหิวแต่ยังทนได้อยู่” ฉันพูดก่อนจะยิ้มให้พี่เขา พี่ขุนมองฉันก่อนจะหัวเราะออกมานิดๆ มือหนาเลื่อนขึ้นมาลูบหัวฉันเบาๆ ก่อนจะพาฉันเดินไปที่ร้านกระเป๋าที่แม่พี่ขุนสั่งไว้ หลังจากรับกระเป๋าให้แม่พี่ขุนเสร็จ ทั้งฉันและพี่ขุนก็พากันเดินมาดูร้านอาหารที่เราจะกินกัน...จริงๆ ฉันได้ตั้งแต่ร้านแรกแล้วละ แต่พ่อคนร่างสูงข้างๆ ฉันน่ะ เรื่องเยอะ - -‘ “ ปะ ร้านนี้” พี่ขุนพูดพร้อมกับรั้งแขนฉันให้เดินเข้าร้านไปกับพี่เขา ร้านที่พี่เขาพาฉันมากินเป็นร้านปิ้งย่างแหละ ซึ่งมันก็คือของโปรดฉันเลยยย （＾ω＾） “ อิขุนนนน....” แต่ในขณะที่เท้าพี่ขุนกำลังจะก้าวผ่านประตูไป จู่ๆ ก็มีเสียงผู้หญิงตะโกนเรียกไว้ ทั้งฉันและพี่ขุนหันไปมองตามเสียง “ อ้าวไอ้เจ้า...” พี่ขุนเอ่ยทักก่อนที่พี่เขาจะปล่อยมือออกจากข้อมือฉันแล้วรีบเดินไปหาพี่เจ้าจอม ซึ่งพี่เจ้าจอมคือเพื่อนในกลุ่มของพี่ขุน และก็ค่อยข้างสนิทกับพี่ขุนมากๆ จากที่ฉันเดานะ “ มึงมากินข้าวหรอ ? ” “ ใช่..” “ แล้วนี่มึงมากับใคร ? อ้าวน้องอีฟ ” พี่เจ้าจอมถามพี่ขุนเสียงใสก่อนที่สายตาพี่เขาจะเลื่อนมาเห็นฉัน “ สวัสดีค่ะ ” ฉันเอ่ยทักพี่เขาพร้อมกับก้มหัวให้เล็กน้อย พี่เจ้าจอมยิ้มให้ฉันก่อนจะเดินมาหา “ ไม่ได้เจอกันนานเลย สบายดีนะคะน้องอีฟ” “ สบายดีค่ะ ” “ เตรียมพร้อมสำหรับการเป็นเจ้าสาวอิขุนยัง ? ” พี่เจ้าพูดพร้อมกับเบนสายตาไปมองพี่ขุนด้วยสายตากวนๆ ต่างจากฉันที่แอบอึ้งที่พี่เขารับรู้เรื่องนี้ด้วย ไหนพี่ขุนบอกว่าเรื่องนี้จะไม่มีใครรู้ไง ? “ เอ่อพี่เจ้าจอมรู้ด้วยหรอคะ ? ” “ พี่เล่าให้มันฟังเอง...” พี่ขุนพูดเสียงเรียบก่อนจะเดินมาโยกหัวพี่เจ้าจอมอย่างหยอกล้อ “ อิขุนมันเหมือนลูกพี่ มีอะไรก็วิ่งแจ้นมาบอก...” “ เกินไปแล้วมึงอะ พอเลยกินไรมายัง ถ้ายังก็มากินด้วยกัน...” “ ยังเลยค่ะที่รัก แต่ถ้าที่รักจะเลี้ยงเค้า เค้าก็โอเคคค...” พี่เจ้าพูดพร้อมกับคล้องแขนพี่ขุนไว้พร้อมกับแกล้งเอาหน้าถูแขนไปมา “ หยุดเลยมึงหยุด เดี๋ยวเสื้อกูเลอะ ! เข้าร้านได้แล้ว” พี่ขุนพูดพร้อมกับกอดคอพี่เจ้าจอมเดินเข้าร้านไป ส่วนฉันก็ได้แต่เดินตามพี่เขาไปอย่างเงียบๆ ฉันมองพี่สองคนที่หยอกล้อกัน จนฉันรู้สึกว่าฉันกำลังเป็นส่วนเกินของพวกพี่เขา “ ตัดให้กูหน่อยดิ...” พี่ขุนพูดพร้อมกับส่งสายตาไปที่หมูสามชั้นที่กำลังย่างอยู่ที่เตา พี่เจ้าจอมมองพี่ขุนด้วยสายตาเอือมๆ ก่อนจะคีบหมูชิ้นนั้นมาตัดให้ “ มึงนี่จะเหมือนลูกกูเกินไปแล้วนะ ” “ ไม่ชินไง ? ” “ ไม่ชินย่ะ ! มึงมีคู่หมั้นแล้วมึงก็ให้คู่หมั้นมึงทำให้สิวะ ! ” พี่เจ้าพูดพร้อมกับบุ้ยหน้ามาทางฉัน ฉันเองก็ส่งยิ้มให้พี่เขา ฉันไม่รู้จะทำหน้ายังไงอะ ตอนนี้มันรู้สึกอึดอัดยังไงก็ไม่รู้.... “ เออ ไม่ง้อมึงก็ได้...กูทำเองก็ได้...” พี่ขุนพูดด้วยน้ำเสียงงอนนิดๆ ก่อนจะหยิบผักมาวางใส่มือตัวเองแล้วก็วางหมูจากนั้นก็ห่อเข้าปากตัวเอง “ อ้วนอิ่มแล้วหรอ...” พี่ขุนถามพร้อมกับมองหน้าฉัน “ ยังค่ะ จะอิ่มได้ไงพึ่งกินไปได้นิดเดียวเอง...” “ เออลืมไป อย่างเราอะ แค่นี้ไม่คณาท้อง...” “ อิขุนมึงหยุดเลย มึงเรียกน้องเขาดีๆ ไม่ได้หรอไง ” พี่เจ้าจอมพูดพร้อมกับผลักที่หัวพี่ขุนเบาๆ “ ก็กูเรียกแบบนี้มาตลอดอะ ” “ มึงนี่มัน....” และก็เป็นอีกครั้งที่พี่ขุนกับพี่เจ้าจอมเริ่มเถียงกัน แต่พวกเขาก็ไม่ได้เถียงอะไรจริงจังหรอก...สุดท้ายพี่ขุนก็เป็นฝ่ายยอมพี่เจ้าจอม... พวกฉันนั่งกินกันอีกพักใหญ่ๆ กินกันจนรู้สึกอิ่มถึงจะเดินไปจ่ายตังค์ที่เคาน์เตอร์ พอเช็คบิลออกมาค่าอาหารทั้งหมดก็ไม่ได้แรงเลยนะ หารกันได้สามคนสบายเลย แต่มื้อนี้พี่ขุนเป็นเจ้ามื้อ... “ กลับเลยไหม...” พี่ขุนหันมาถามฉัน “ ได้ค่ะ....” “ แล้วมึงกลับไงอะ...” พี่ขุนหันไปถามพี่เจ้าจอม “ กูเอารถมาเดี๋ยวกูมีไปงานเลี้ยงช่องตอนเย็นด้วย...” “ งั้นเดี๋ยวเจอกันนะ กูไปส่งน้องก่อน...” พี่ขุนพูดพร้อมกับโบกให้พี่เจ้าจอมนิดๆ ก่อนจะเลื่อนมือมาแตะที่ไหล่ฉันเพื่อที่จะเดินไปขึ้นรถกัน ฉันเองก็ส่งยิ้มให้พี่เจ้าจอมนิดพร้อมกับขอตัวกลับเช่นกัน...ระหว่างที่กลับบ้านพี่ขุนก็คอยชวนฉันคุยตลอด ฉันเองก็ตอบพี่เขาบ้างไม่ตอบบ้า จนสุดท้ายฉันเลยแกล้งหลับใส่พี่เขา...ฉันไม่รู้จะคุยอะไร ความรู้สึกมันแปลกๆ ยังไงก็ไม่รู้....และวันนี้เวอาห์ก็หายไปทั้งวัน เขาไม่อ่านแชทฉันแล้วก็ไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ เลย...สงสัยงานจะยุ่งแหละ... ................................................ ไม่รักไม่ต้องมาแคร์ไม่ต้องมาดีกับฉันนน คืออิขุนทำให้น้องอีฟของเรานั้นหวั่นไหวได้ทุกทีไปปปป แคร์แบบพี่น้องอะไร ทำไมต้องตามมาง้อขนาดเน้ 55555 ไปจ้ะ เจอกันตอนต่อไปนะจ้ะะ ขอกำลังใจให้หน่อยยยย

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more