คนนี้ของจอย
1265 Words
ภายใต้ความมืดในห้องรับแขกของคอนโดวีระภัทรที่มีร่างของจอยกับเป้อยู่ด้วยกันบนโซฟาเพียง 2 คน เพราะความเมาทำให้เขาหลับสนิทไป จึงปล่อยให้เธอที่ยังคงครองสติตัวเองได้อยู่ จ้องมองใบหน้าของเขาด้วยความคิดถึง จนเกิดความรู้สึกที่เคยถูกปิดกั้นมานานประทุขึ้นมาอีกครั้ง
เธอยื่นหน้าเข้าไปจูบที่ริมฝีปากหนาของเขาอีกครั้งโดยไร้ซึ่งการตอบสนอง เพราะเขาเมามากจนไม่รู้มึกตัวว่าเธอกำลังบดเบียดริมฝีปากของเธอกับริมฝีปากหนาของเขาด้วยความเร่าร้อนและดูดดื่ม
“อื้มมม..”
เสียงร้องครางในลำคอของเธอพอใจมากกับรสจูบที่เธอเป็นคนบดขยี้ริมฝีปากเขาด้วยตัวเอง ต่อให้เขาไม่ได้ตอบสนองใดๆ ก็ทำให้เธอรู้สึกใจเต้นแรง ยิ่งได้เลื่อนมือลงไปสัมผัสที่เป้ากางเกงของเขาก็ยิ่งได้ใจ เพราะแก่นกายของเขามันกลับไม่ได้หลับเหมือนกับเจ้าของร่างในตอนนี้เลย
เธอตัดสินใจใช้มือรูดซิปกางเกงของเขาลงจนสุดแล้วควักเอาแก่นกายของเขาออกมา ใช้มือกำรูดขึ้นลงอย่างรู้สึกตื่นเต้น แล้วหันไปมองหน้าเขาที่ยังนอนหลับสนิทอยู่ เธอจึงชันตัวเองลุกขึ้นนั่งคร่อมบนตัวเขาแล้วจับแก่นกายของเขาจ่อไปช่องทางรักของตัวเอง แล้วเงยหน้าขึ้นมามองใบหน้าของเขาอีกครั้ง
“อื้มมมม...”
....
วันรุ่งขึ้น เวลา 9 โมงเช้า
คอนโดวีระภัทร
“คุณเป้คะ คุณเป้..”
“ครับ..”
เป้ตื่นมาในตอนเช้าด้วยสภาพอาการมึนๆ เพราะความที่เมามากของตัวเอง ทำให้เขารู้สึกปวดหัวมาก
“ไหวไหมคะเนี้ย..?”
“เมื่อวานนี้ผมเมามากเลยครับ ไม่รู้ว่าหลับไปตอนไหน.”
“ก็เป้กับคุณจอยอยู่ดื่มกันต่อ 2 คนนี่ เพราะวีอุ้มพาฝันเข้าไปนอนก่อน..แล้วนี่คุณจอยกลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่..?”
“ฝันก็ไม่เห็นจอยนะคะ ตื่นมาก็ไม่เห็นแล้วไม่รู้ออกไปตั้งแต่เช้าหรือว่าตั้งแต่เมื่อคืนก็ไม่รู้..”
“เป้จำได้ไหมว่าเมื่อคืนนี้คุณจอยเขานอนค้างที่นี่หรือเปล่า..?”
“ผมจำอะไรไม่ได้จริงๆ ครับ..”
เป้รู้สึกมึนมากเพราะจำเรื่องเมื่อวานไม่ได้จริงๆ ว่าเขาเมาหลับไปตอนไหน และหลังจากนั้นเกิดอะไรขึ้นบ้าง
เหมือนฝันเดินเข้าไปในห้องนอนรับรองแขกที่เตรียมเอาไว้ให้จอยลดานอน แต่ก็รู้สึกแปลกๆ เพราะเตียงนอนยังอยู่สภาพเดิมเหมือนยังไม่มีใครมานอนเลยสักคน เธอจึงคิดว่าจอยลดาน่าจะกลับห้องของเธอไปตั้งแต่เมื่อคืนนี้แล้ว แต่เธอเมามากขนาดนั้นจะกลับไปได้ยังไง
“งั้นเดี๋ยวฝันโทรหาจอยก่อนดีกว่าค่ะ..”
เหมือนฝันโทรไปหาจอยลดาแต่คนที่รับโทรศัพท์กลับเป็นแฟนของเธอ
“แฟนของยัยจอยเป็นคนรับสายค่ะ บอกว่ายัยจอยกลับไปถึงห้องเมื่อเช้านี้ แล้วตอนนี้มันก็หลับอยู่นะคะ..”
“คุณจอยนี่ตื่นเช้ามากเลยนะครับ ผมนี่นับถือจริงๆ คอแข็งสุดๆ ..”
เหมือนฝันมองสภาพของเป้ก็รู้สึกสงสัยเพราะถ้าจอยลดาไม่ได้นอนในห้อง แล้วเมื่อคืนนี้เพื่อนของเธอนอนที่ไหนกันนะ
...
1 ปีต่อมา
หลังจากวันนั้นฉันก็กลับไปอังกฤษพยายามใช้ชีวิตปกติ แต่ไม่ว่าฉันจะพยายามเท่าไหร่เรื่องในคืนนั้นก็ทำให้ฉันคิดถึงเขามากขึ้น จนทำให้ฉันรู้สึกผิดกับแฟนของฉันเอง ฉันถึงต้องบอกเลิกกับเขาและก็ตัดสินใจกลับมาอยู่เมืองไทยถาวร มาทำงานที่บริษัทของฝันตามเดิม
ทุกคนคงสงสัยใช่ไหมค่ะว่าคืนนั้นตกลงฉันได้ควบเขาไหม จะเหลือหรอคะ...ต่อให้เมาจนไม่มีสติถ้าได้ขึ้นแล้วต้องไปให้สุดค่ะนี่คือคติของจอย อิอิ
“แกยังไม่กลับหรอ..?”
“นั่งคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยนะ..”
“แล้วนี่เป็นไรหน้าตาบึ้งตึง..อย่าบอกนะว่าทะเลาะกับคุณเป้มาอีกแล้วอะ..?”
“แกนี่เหมาะกับเป็นเพื่อนรักฉันจริงๆ แค่เห็นหน้าฉันแกก็เดาถูกละหรอ..?”
“ก็จะมีอะไรในชีวิตแก ก็มีแค่เรื่องคุณเป้นี่แหละที่ทำให้หน้าตาแกยุ่งเป็นตูดหมาแบบนี้ได้..”
“เออ..ฉันก็เบื่อตัวเองวะ..”
“ถ้ามันไม่ได้ผลก็ถอยดิวะ..”
“ไม่ถอย..แกก็รู้ว่าฉันไม่เคยยอมแพ้อะไรง่ายๆ ..”
“ฉันรู้ เพราะขนาดแกเคยยอมแพ้ไปแล้วยังฮึดกลับมาสู้ใหม่ได้อีก ฉันละเชื่อแกเลยจริงๆ ..”
“ฉันจะยั่ว จะอ่อยจนตานั่นเปลี่ยนใจมาชอบผู้หญิงให้ได้..แกคอยดู..”
“อีกนานแค่ไหน..?”
“อะไรของแก..?”
“ให้เวลาที่จะพิสูจน์ตัวเองที่จะทำให้เขาเปลี่ยนใจมาชอบผู้หญิงนะ แกให้เวลากับตัวเองอีกนานแค่ไหน..?”
“...”
“ฉันหวังว่าจะไม่ใช่ตลอดชีวิตของแกนะ..”
“เออนะ..แกคอยดูก็แล้วกันเขาจะต้องเปลี่ยนใจมาชอบฉันได้เร็วๆ นี้แน่นอนยะ..”
“เออ..ฉันก็หวังให้เป็นแบบนั้น เพราะฉันเองก็อยากเห็นแกมีความสุขไวๆ นะจอย..”
“อืม..”
...
ร้านอาหาร
“เป้..”
“แทน..”
แทนนัดผมออกมาทานข้าวเพราะเขาบอกว่าอยากมีเรื่องที่จะคุยกับผม ตั้งแต่เราเลิกกันไปเมื่อ 4 เดือนก่อนผมก็เพิ่งจะได้เจอหน้าแทนวันนี้ ที่่เรา 2 คนต้องเลิกกันเพราะผมจับได้ว่าแทนแอบไปคุยกับเพื่อนผู้ชายในที่ทำงานของเขา เราทะเลาะกันหนักมากจนในที่สุดแทนก็ขอเลิกกับผม แล้วเขาก็ขนของออกจากห้องแล้วก็ไม่เคยติดต่อกลับมาหาอีกเลย
“แทนสบายดีนะ..”
“ครับ..แล้วเป้ละสบายดีไหม..?”
“เป้ก็สบายดี..ไม่ได้เจอแทนตั้ง 4 เดือนแทนดูผอมไปเยอะเลยนะ..”
“อืม..ช่วงนี้งานค่อนข้างหนักนะเลยไม่ค่อยมีเวลาดูแลตัวเอง..”
“แทนนัดเป้มาวันนี้มีอะไรหรือเปล่า..?”
“คือแทน..”
“...”
ผมมองหน้าแทนนิ่งๆ อย่างรอฟังคำตอบว่าที่เขานัดผมมาที่นี่ เขาต้องการที่จะคุยอะไรกับผมกันแน่
“แทนอยากมาบอกกับเป้ให้รู้ว่าตอนนี้แทนไม่มีใครจริงๆ นะ ตอนนั่นเป้เข้าใจผิดแทนไม่ได้มีอะไรกับเพื่อนที่ทำงานจริงๆ เราก็แค่คุยกันเฉยๆ เรื่องงานเท่านั้น แต่ที่ตอนนั้นแทนไม่อธิบายเพราะแทนเครียดเรื่องงาน แทนมีปัญหาเรื่องงานและตอนนั้นแทนก็คุยกับใครไม่ได้พูดให้เป้ฟังเป้ก็คงไม่เข้าใจเพราะเนื้องานของเรามันไม่เหมือนกัน..”
“...”
แทนพูดกับผมด้วยแววตาเศร้าๆ จนดูน่าสงสาร
“ที่แทนต้องบอกเลิกกับเป้เพราะแทนเครียดมาก เราทะเลาะกันทุกวันจนแทนไม่รู้จะทำยังไง แทนก็เลยบอกเลิกเป้ไปด้วยอารมณ์..”
“...”
“เป้...ให้โอกาสแทนอีกครั้งได้ไหม เรากลับมาคบกันอีกครั้งเถอะนะ..?”
“ไม่ได้หรอกค่ะ..”
“คุณจอย..”
....
ฉันหวงฉันมาทวงของฉันคืน
จอยอย่ายอมนะ
- Writer
