กรุงเทพฯ
คอนโดเป้
ผมไม่พอใจมากที่เธอโกหกหลอกลวงผม ผมจึงขับรถหนีกลับมากรุงเทพฯก่อน เธออยากจะอยู่ก็อยู่ไปผมจะไม่สนใจเธออีกแล้ว แล้วต่อไปนี้ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับเธอผมก็จะไม่มีวันหลงเชื่อเธออีก
“เป้..”
“แทน..”
ผมเดินเข้ามาในคอนโดตัวเองก็เห็นแทนนั่งรออยู่ที่ล็อบบี้ด้านล่าง
“เป้หายไปเลยนะ แทนติดต่อไปหาเป้ตั้งหลายครั้ง แต่เป้ก็ไม่ติดต่อกลับมาเลย..”
“เอ่อ..คือ”
“ธุระที่ไปทำคงสำคัญสำหรับเป้มากเลยใช่ไหม เป้ถึงได้ทิ้งแทนให้ดูหนังคนเดียวแล้วก็หายไปแบบนั้น..?”
“เป้ขอโทษนะแทน คือเป้..”
“บอกแทนตรงๆ ได้นะว่าเป้มีใครที่คุยอยู่หรือกำลังคบกันอยู่แล้วหรือเปล่า แทนจะได้ทำใจแล้วก็ไม่มายุ่งกับเป้อีก..”
“ไม่ใช่นะแทน เป้ไม่มีใคร..เป้ไปทำธุระมาจริงๆ แต่ว่ามันยุ่งๆ นะเป้เลยไม่มีเวลาได้ติดต่อกลับมา เป้ขอโทษนะ..”
แทนเดินเข้ามาใกล้ๆ ผมแล้วยื่นมือมาจับที่ต้นแขนผมไว้ จนผมต้องหันไปมองมือของแทนที่กำลังลูบต้นแขนผม
