When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
Inihatid namin si Ate Yolly ngayon sa sakayan papuntang Batangas. Doon nakatira ang kanyang pinsan na inuuwian kapag nabibigyan siya ni Hector nang bakasyon. Naikwento sa akin noon ni Ate Yolly ng hindi pa kami mag-asawa ni Hector na madalang daw siyang makapag-bakasyon. Ngayon heto na at may kasama pang pocket money. Sa akin naman ay okay lang na magbakasyon si Ate. Karapatan naman niya na sa isang taon ay maka-uwi siya sa pamilya niya kaya walang problema. Kaya ko naman kumilos sa bahay, saka isang Linggo lang naman siya mawawala. Gusto lang din ni Hector na makapag-solo kaming dalawa sa bahay. Pero alam ko na hindi lang basta solo ang gusto niya. Nandito na kami sa terminal ng bus. “Ate Yolly, mag-iingat ka po. Mag-message ka po kung nakarating ka na sa bahay ng pinsan mo po.” Saad