เมียแต่ง

บทที่ 02 เพื่อนที่แสนดี

แทนมาฉันขับรถมาที่มหาวิทยาลัยที่บอกว่ามีงานก็งานจริงๆ ไม่ใช่อะไรแบบที่พวกเขาคิด ฉันกับแทนมาที่มหาลัยที่เรียนอยู่ และฉันก็รู้ดีว่าอะไรควรหรือไม่ควร แต่นี่มันชีวิตฉันฉันเดินเองได้ไม่จำเป็นต้องให้ใครมาจูงจมูกเดิน ฉันไม่ชอบให้ใครมาบงการชีวิตของฉัน แค่ถูกจับแต่งงานกับคนอย่างเขามันก็มากเกินพอแล้ว ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะได้หย่ากัน ฉันเบื่อที่จะต้องใช้ชีวิตเส็งเคร็งนี่เต็มทนแล้ว อยากไปเรียนเมืองนอกให้มันจบๆ ไปเลย

"จิลลาเมื่อกี้เราพูดอะไรผิดไปหรือเปล่า" แทนไทเอ่ยปากถามฉันในขณะที่เขากำลังขับรถอยู่

"เปล่าหรอก แทนไม่ได้พูดอะไรผิดหรอกอย่าคิดมากเลย" ฉันตอบ ก็แทนยังไม่ได้พูดอะไรผิดเลยนี่นา มีแต่เขาที่หยาบคายใส่ คนอะไรก็ไม่รู้ชอบเอาแต่ใจตัวเองไม่พอยังนิสัยเสียใส่คนอื่นอีก

"แทนขอถามหน่อยดิ อย่าหาว่าแทนละลาบละล้วงอะไรเลยนะ" แทนหันมามองฉันแว๊บนึงซึ่งก็เป็นจังหวะเดียวที่ฉันหันไปมองเหมือนกัน ทำให้เราสองคนสบตากันอยู่ครู่นึง ก่อนที่แทนจะหันกลับไปมองทางต่อ

"อะไรหรอ?"

"ทำไมคุณเมคาเค้าดูหวงจิลลาจังเลยอะ ทั้งๆ ที่ตลอดเวลาที่ผ่านมาเค้าแทบจะไม่สนใจอะไรจิลลาเลยด้วยซ้ำ" แทนรู้เรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้น ทั้งๆ ที่ฉันไม่ได้เล่าอะไรเลย แต่แทนจะคอยสังเกตสีหน้าของฉันอยู่ตลอด เวลาที่ฉันมีเรื่องไม่สบายใจก็จะมีแทนนี่แหละที่เป็นคนคอยให้กำลังใจ

"คงไม่หรอก คุณเมคาไม่มีทางมาหวงจิลลาได้หรอก เค้าคงกลัวว่าจิลลาจะทำให้ครอบครัวของเค้าเสื่อมเสียชื่อเสียงซะมากกว่า" คนอย่างเขาน่ะเหรอจะมาหวงฉัน แค่กลัวว่าฉันจะทำเรื่องบัดสีซะมากกว่า แต่ก็อย่างว่าแหละดูตัวเขาทำสิ หนักกว่าฉันอีก แต่ก็ยังไม่เห็นมีใครพูดอะไร

"แต่การกระทำของเค้ามันฟ้องนะ"

"หยุดพูดเหอะแทนเราไม่อยากฟัง" ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆ

ตอนที่แต่งงานกันหน้าก็แทบที่จะไม่อยากจะมองเลยด้วยซ้ำ ก็อย่างว่าแหละ ถูกบังคับหนิ ใครบ้างจะยิ้มลง ฉันยังยิ้มไม่ลงเลย

"เอ่อ แทนขอโทษนะ"

"อืม รีบไปเถอะเดี๋ยวจะสาย" ฉันพูดแค่นั้นก่อนจะหันหน้าออกไปที่กระจกแล้วมองวิวมองบ้านไปต่างๆ นานา

มหาวิทยาลัย…

แทนจอดรถที่หน้าตึกคณะก่อนจะเดินเข้าไปพร้อมๆ กับฉัน ป่านนี้เพื่อนๆ คงจะรอฉันกันแล้วล่ะ เกือบสายเพราะคุณเมคาคนเดียวเลยเนี่ย

"เฮ้ยๆๆๆ ยังไงๆ สองคนนี้ มาด้วยกันอีกแล้ว คบกันแล้วหรอ" เสียงแซวจากเพื่อนๆ เมื่อฉันกับแทนเดินไปพร้อมๆ กัน

"กูว่าต้องใช่แน่ๆ เลยว่ะ ใช่มั้ยไอ้แทน"

"ใช่อะไรของมึง ไอ้นี่" แทนหันไปด่าเพื่อนของเขาส่วนฉันก็ได้แต่นั่งเงียบๆ ทุกคนในคณะไม่มีใครรู้ว่าฉันแต่งงานแล้ว มีเพียงแทนคนเดียวเท่านั้นที่รู้เรื่องนี้ ก็ทุกคนรู้ดีนี่ว่าฉันยังไม่มีแฟนแล้วจะแต่งงานได้ยังไง และถ้าบอกไปว่าถูกคลุมถุงชนได้เป็นเรื่องใหญ่แน่ๆ

หลังจากนั้นพวกเราก็เริ่มทำโครงงานกันไปเรื่อยๆ ฉันกับแทนมีหน้าที่ตรวจสอบหน้าบอร์ดว่าเรียบร้อยดีมั้ย คนที่ทำก็ทำไปใครมีหน้าที่ทำอะไรก็ทำอันนั้น

"อุ้ยยย ตุบบบ!" ระหว่างที่ฉันกำลังเดินตรวจสอบบอร์ดอยู่ก็สะดุดกับขั้นบันไดทำให้ฉันล้มลงทันที หัวเข่ากระแทกกับปูนเจ็บมากๆ เลย แตกหักหรือเปล่าเนี่ย ซุ่มซ่ามจริงๆ ฉัน

"เห้ยย จิลลาเป็นอะไรมั้ย" แทนรีบเข้ามาพยุงฉันให้ลุกขึ้นก่อนจะพาไปนั่งที่ม้านั่ง และก็เดินขากะเผลกไปเป็นที่เรียบร้อย

"เป็นไรมั้ยจิลลา เจ็บมั้ย" แทนถามฉันด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนและพยายามที่จะจับแผลฉันดู แต่มันแสบมากๆ โดนไม่ได้เลย ฉันไม่ได้สำออยอยากให้ใครดูแลหรอกนะ แต่ล้มแรงมากและเจ็บมากจริงๆ

"นิดหน่อยอ่ะ แต่มันแสบ" เจ็บมากแหละแต่ก็อดทน

"เลือดไหลเยอะเลย ทำแผลนะเดี๋ยวเราไปเอาอุปกรณ์ทำแผลมาให้"

"อื้ม" ฉันพยักหน้ารับเบาๆ ก่อนจะก้มลงมองแผลตัวเอง

แทนเดินหายไปสักพักก่อนจะเดินมาพร้อมกับอุปกรณ์ทำแผล จากนั้นแทนก็ทำแผลให้ฉันจนเสร็จ แผลไม่ลึกไม่เยอะหรอกแต่มันแสบ แถมกระแทกกับพื้นปูนแรงอีก ได้มีบวมช้ำเขียวกันบ้างแหละ