THE DESIRABLE UNFAITHFUL WIFE

PLANE CRASHED

Chapter 1

DAMA NIya ANG MATINDING SAKIT NG KANIYANG KATAWAN , BUONG KATAWAN. SA wari Niya siya ay galing sa pinakailalim na bahagi ng karagatan, madilim at halos mapugto ang kaniyang hininga . Sa palagay Niya siya ay umakyat sa bangin at kailangan niyang makarating sa tuktok dahil kung hindi siya ay hindi na maaring makalabas pa , hindi na makaahon pa . As she clawed her way up through the gray mist she could feel the intense pain , but she didn't stop . She could feel that reaching above means safety , so it was worth the struggle .But the pain was so intense na sa palagay Niya ay hindi Niya magawang magpatuloy pa . Kailangan na niyang sumuko at manatili na lang sa kaniyang kinaroroonan , ang madilim na bangin sa ilalim ng karagatan. Just when she thought she couldn't make it , just when she didn't think she could stand it an instant longer, she would be flooded with numbness .

It feels good, Iyong wala Kang maramdaman kahit ano, nawala ang sakit ..it feels good . It is like magic. Her conscious moment was suddenly back . What did that sound like ? She was suddenly aware of her surroundings by concentrating hard . She could hear whisperings, she finally identifies the muffled sounds , it is the respirator! , the beeping machine , the squeaking on the tiles floor, the ringing telephones. Once she surfaces from unconscious she overhead a hushed conversation taking place nearby.

" ...she's so lucky ...with that much much fueled splash on her..."

"...burns...Pero baka sa ibabaw lang iyan ..."

" Hindi naman siguro nasunog ang loob Niya...must be superficial..."

"...how long...gaano siya katagal sa ganyang sitwasyon...how long to respond?"

"...ano ang maaring kalalabasan?"

"... patience ... kailangan ito ng mahabang pasensya...ang ganitong pangyayari ay nagdulot ng Isang trauma...higit pa sa sakit na nararamdaman ng katawan..."

"...what will ..look like ...when it's finished ?"

"... surgeon, tomorrow... He'll procedure with you ..."

"...When..?" " ...no longer danger..."

"... infection?"

"Will ... effect on the...fetus?"

"Fetus? Your wife wasn't pregnant."

Walang silbi sa kaniya ang mga naririnig niyang pag-uusap. Mas Lalo lang itong nakadagdag sa kalituan niyang pag-iisip. Ano ba kasi ang nangyari ? Gusto niyang pigilan ang ingay , gusto niya ng katahimikan, gusto niyang magpahinga. Kaya she dodge the source of sounds nearby and sank into the pillow of forgetfulness. Sa wakas, nakatulog din siya .

" Mrs. Herrera? Naririnig mo ba ako?" She responded with a moan . She tried to lift her eyelids but she couldn't, bagama't ang Isa niyang mata ay dumilat pero agad din siyang pumikit ng sinalubong siya ng nakakabulag na liwanag . Gusto rin niyang magsalita pero walang tinig na na lumabas mula sa kaniya. " It's okay Mrs. Herrera, huwag mo ng ipilit pa na magsalita , hindi ka makapagsalita , hindi ka rin makagalaw , huwag mo munang ipilit ano man ang gusto mong gawin . Ang importante ay naririnig mo kami . "

"Did you contact her family ?"

"Yes Doctor..." Naulinigan niya na siya ang pinag-uusapan at ang kaniyang pamilya. Sinong pamilya ang tinutukoy nila? Wala na akong pamilya.

"Alam ko na nakaranas ka ngayon ng sobrang discomfort Mrs. Herrera, we are doing everything to alleviate the pain and discomfort . As I said, hindi ka makapagsalita so don't try, just relax , your family will be here shortly. "

Ang bilis ng kaniyang pulso at ang pagtibok ng kaniyang puso ay nag paalarma sa kaniya. Gusto niyang huminga pero hindi siya makahinga dahil sa tubo na nasa kaniyang lalamuan at sa makina na siyang pinagmulan ng hangin na kaniyang nalalanghap.

"Yes , she was in a hospital "

Narinig na naman Niya ang pamilyar na tinig na laging nagbibigay ng instructions . Kaya pala ang mga naririnig niyang tunog ay mga machine sa hospital. She was immobile , she couldn't move her legs and arms no matter how she concentrated . What is happening? Was she paralyzed? Permanente ba ito? Dahil sa pag-isip Niya na baka nga permanente siyang paralisado ay nag panic siya .

Her heart was beating furiously. "Mrs. Herrera , wala Kang dapat ikatakot , you will be fine .."

"Her heart rate is too high.."

"She's just scared and disoriented .."

May Isang nakaputi na lalaki na bahagyang yumuko at nagsalita , "Everything's going to be alright , tinawagan na namin si Mr Herrera , alam ko na masaya ka kapag nakita mo siya, hindi ba? He's relieved that you gained consciousness. "

"Kawawang nilalang , magising ka na lang na ganyan ka na ? Paano mo iyan tatanggapin? "

"I can't imagine living through a plane crash .."

'Plane crash?' Natatandaan na Niya !

Ang sigawan, usok ...makapal na usok tapos mga metal , nagliliparan na metal , nagliliyab - may apoy! At ang mabilis na pagbulusok ng eroplano . Pero , she remembered clutching something? Or someone? And then Jump into nothingness. Ang saklap na trahedya na kaniyang naaalala ay nagdulot sa kaniya ng matinding sakit at kalungkutan.

"Doctor..?"

"Ano 'yon?"

"Her hear beat!"

"Okay, kailangan muna natin siyang pakalmahin.."

"Calm down, magiging okay din ang lahat . Wala Kang dapat ikatakot. "

"Doctor Rivera, dumating na si Mr Herrera."

"Sabihin mong huwag munang pumasok , kailangan muna nating mapakalma si Mrs Herrera. "

"What's the matter..?" Ang bagong tinig na kaniyang narinig sa wari Niya ay mula sa malayo , subalit ito ay nagdala ng ring of authority sa palibot .

"Mr. Herrera, please bigyan mo muna kami ng konting..."

"Julia?"

She was suddenly aware of his presence. Ramdam kaagad niya na napakalapit nito sa kaniya . "Magiging okay ka , Huwag Kang mag-alala , I know you were frightened and scared ,but you will be alright , don't be afraid. Maging si Amy , thanks God , may mga konting galos siya sa katawan , Pero maliban sa galos na kaniyang tinamo ay wala namang bali sa kaniyang katawan ,maliban sa kaniyang balikat which is minimal . Nandoon si Mamà, nagbabantay sa kaniya sa pediatrics wing. Ang mahalaga sa ngayon ay pareho kayong ligtas. "

Dahil sa fluorescent na nasa ibabaw ng kaniyang ulo ay hindi niya masyadong ma describe ang hitsura ng lalaki. Bagama't ang kaniyang aura na taglay at pananalita ay sakto naman upang ma describe Niya kung anong uri may kakayahan ang lalaki na lumapit sa kaniya. Masarap pakinggan ang mga salitang binitiwan nito , he said it with so much conviction that she believed him . Nagbibigay sa kaniya ng inspirasyon upang makalabas sa kaniyang sitwasyon na sa palagay Niya ay Isang torture.

Sa palagay niya ay Inabot Niya ang kaniyang kamay . Nararamdaman naman ng lalaki na gusto niyang abutin ang kaniyang kamay , o nangangailangan siya ng suporta . Inilagay naman Niya ang kaniyang kamay sa balikat niya. Naging kalmado kaagad ang kaniyang pakiramdam. O baka naman dahil sa sedative na ini inject sa kaniyang IV.

"Umepekto na ang gamot , Mr Herrera...maaari ka nang lumabas."

"I'm staying.."

Ipinikit niya ang kaniyang mata, ang gamot na inilagay sa kaniyang IV ay epektibo, para siyang nakaduyan as she drifted to sleep.

Nagtataka siya kung sino si Amy .?

Kailangan ba niyang alamin kung sino ang lalaking ito na tumawag sa kaniya ng Julia ? Bakit lahat sila ay tinatawag siya na Mrs Herrera? Kasal ba ito sa kaniya? Mali Silang lahat . Ni hindi nga Niya kilala kung sino ang lalaking ito . Nandoon na naman sa intensive care unit si Brad nang siya ay magising. Hindi Niya alam kung ilang minuto, oras o araw na , walang halaga sa kaniya ang oras dahil sa Isa siyang tuliro na walang malay na magulo ang kaisipan .

The moment she opened her eyes , he leaned over her and said , "Hi." Nakapanlumo na hindi Niya makita ang lalaki ng klaro, iisang mata lang ang kaya niyang idilat , napagtanto na Niya na naka bandage ang buo niyang mukha kaya hindi Niya ito maigalaw at sinabi din ng doktor sa kaniya na hindi siya makapagsalita.

"Naunawaan mo ba ako Julia? Alam mo ba kung nasaan ka ? Please blink if you can understand me." She blinked . " Good ." He said with a sigh. " Sabi nila hindi ka dapat mag-alala , pero kilala kita alam ko na nag-aalala ka na . Gusto mong malaman ang buong katotohanan?" She blinked again.

"Do you remember boarding the airplane? Ikaw at si Amy ay pauwi na mula sa tatlong araw ninyong pamalagi sa Maynila dahil kayo ay nag-shopping. Naaalala mo ang crash?" She tried desperately to convey to him that she was not Julia , and didn't know who Amy was, bagama't kumurap pa rin siya , bilang pagsagot Niya sa tanong na crash .

" Katorse lang ang nakaligtas , kasama na kayong dalawa ni Amy ." Hindi Niya alam pero tumutulo na pala ang masagana niyang luha . Kumuha ng tissue si Brad at pinahid ang kaniyang luha. Napaka gentle ng pagdampi ng kanyang kamay, knowing how strong his hand was. " Somehow, God knows how and why , but you were able to get out of the burning wreckage with Amy . Naaalala mo ba? " Hindi siya kumurap.

"Hindi bale, hindi na mahalaga iyon , ang importante ligtas kayong dalawa ni Amy . Iniligtas mo ang kaniyang buhay , but she's upset and frightened naturally. I'm afraid her injuries were more emotional than physical . Ang bali sa kaniyang braso ay pinagtuunan na ng pansin ng doktor. No permanent damage , thank God ! She didn't even need skin grafts for her burn, because you , Julia..." Sinalubong niya ang tingin ni Brad na parang hindi makapaniwala he's stare was penetrating her . "...You protected her with your own body ." dagdag pa niyang sabi.

Hindi maintindihan ni Andrea kung bakit parang nagdududa ito na she was capable of saving the life of Amy ? , bagama't hindi Niya maiwasang mag panic na naman , ng isinasalaysay nito ang kalunos lunos na imbistigasyon ng mga mga awtoridad sa nangyaring trahedya . Hindi Niya Alam kung gusto ba niyang makinig pa sa kaniyang salaysay. Remembering the terror of tragedy means going back to hell , kung katorse lang sila na nakaligtas , ibig sabihin napakami ang sinawim palad at namatay?

By a twist of fate, she was selected to live , and she would never know why . Umiyak na naman siya kaya nag blur naman ang kaniyang paningin sa Isa niyang mata na nakadilat. Pinahid na naman ni Brad ang Kaniyang luha . "They tested your blood for gases and decided to put you in a respirator. You've got a concussion , but there is no serious head injury . You broke your right tibia when you jumped from the wing .Naka bendahe ang Iyong mga kamay and in splints dahil sa sunog . Salamat sa Diyos iyan lang ang natamo mong injury maliban sa smoke inhalation , lahat ng injury ay panlabas lang or external. Alam ko na mas concern ka sa mula mo Julia." Sabi nito na parang hindi mapakali.

" I won't bullshit you Julia , I know you don't want me to ." She blinked. He paused , as if he didn't want to continue ,but did anyway. "Your face sustained serious damage...basag ang mukha mo . Nakontak ko na ang pinakamagaling na plastic surgeon ng bansa Julia. He specializes in reconstructive surgery on accidents and trauma victims like you ." Her eyes were blinking furiously now, bilang Isang babae nabahala siya sa narinig . Gusto niyang makita kung gaano ba talaga ka basag ang kaniyang mukha ?, sobra sobra naman , bakit kailangan ang reconstructive surgery, nakakabahala itong pakinggan.

"Basag ang Iyong ilong, maging ang Iyong cheekbone o panga , samantalang napulbos ang kabilang panga pa . Kaya nga naka bandage ang Iyong mata , dahil walang sumuporta rito . There's nothing there to support it " She made a small sound of pure terror!

"Hindi , hindi nawala ang Iyong mga mata , that's a blessing .." Ang pag-ungol ni Julia ay naunawaan ni Brad na ito ay tanda ng pagkatakot at balisa . Basag din ang Iyong jawbone o ang buto ng Iyong panga , Pero huwag Kang mag- alala , ang doktor na ito , ang plastic surgeon na manguna sa operasyon mo ay kaya niyang ibalik ang Iyong hitsura , lahat - ang lahat. Tutubo din muli ang Iyong buhok , magkakaroon ka rin ng dental implants na kagaya mismo ng pangharap mong ngipin. "

Wala akong buhok?! At ngipin?! Panic welled up inside her , beneath those bandages she looked like a monster! Ramdam na naman ni Brad na nag pa panic ulit siya , hinawakan nito ang kaniyang balikat. " Julia , I didn't tell your injury to upset you , gusto ko lang maihanda ang iyong sarili emotionally sa maari mo pang masagupa ukol sa gagawing operation . I wanted you to prepare the ordeal ahead of you ., hindi ito madali pero lahat kami ay nasa likod mo , nag-aalala."

Bahagya itong yumuko at nagsalita sa mahinang boses. "For the time being , I am laying personal consideration aside, mag concentrate muna ako sa pagpapagaling mo , hindi kita iiwan , mananatili ako sa tabi mo , I'll stick by you until you are satisfied with the operation , I promise you

that. Utang na loob ko sa pagligtas mo Kay Amy . I owe you for saving Amy's life .

Ipinilig Niya ang kaniyang ulo , or rather she wanted to shake her head at sabihin na Isang malaking pagkakamali ang lahat , kung kailangan man ang surgery sa kaniyang basag na mukha , hindi ang mukha ng asawa Niya Kundi ang kaniyang sariling mukha . Subalit hindi nga pala maigalaw ang kaniyang ulo , at hindi rin siya makapagsalita dahil na rin sa scorched esophagus. Dumating ang Isang nurse at tiningnan o tsi- ni- tsek kaniyang heart rate , blood pressure at pulso . Binigyan ito ng pampatulog dahil sa kaniyang anxiety na nararamdaman .

"Julia , can you hear me?" Umungol siya . Ang gamot ang siyang may kagagawan kung bakit para siyang lantang gulay . Sa palagay Niya ang kaniyang utak lang ang gumagana ang lahat ay wala ng buhay . " Julia.." the voice hissed close through her bandage ear. Hindi iyon ang lalaking nagngangalang Herrera , hindi Niya iyon kagaya magsalita na masarap at gentle pakinggan . Hindi Niya gusto ang taong kumausap sa kaniya ngayon . Hindi Niya gusto ang lalaking ito . " Masama pa rin ang kalagayan mo Julia , wala pa ring kasiguruhan na maliligtas ka sa Iyong sitwasyon . Pero kung sa palagay mo ay mamatay ka na , huwag Kang magkakamaling magsalita o aamin ng ano pa man. Don't make a deathbed confession . " Takot na takot siya habang idinilat ang kaniyang Isang mata.,as usual , hindi na naman siya nakakita dahil sa maliwanag na ilaw sa kaniyang ulo at silid. Hindi Niya maaniag ang lalaki na nagsasalita , nanaginip kaya siya ? Bagama't ramdam Niya ang presensya ng lalaki.

"Magkasama pa rin naman tayo sa planong ito , bagama't dahil sa nangyari sa iyo , malabo na makasama pa kita , so don't even consider it ." She tried to blink and tried so hard to see the person but to no avail , but she was certain he was there. " Brad will never live to take office . Hindi ko hahayaan na makaupo siya sa kaniyang posisyon .This f*****g plane crash has been delaying things , inconvenience.. bagama't magamit natin ito para sa ating advantage , kung hindi ka lang mag panic. Narinig mo ? Kung himala na makaligtas ka at makalabas sa Iyong sitwasyon ay ituloy natin ang ating plano . There'll never be a Governor

Brad Herrera , he'll die first . Mamamatay muna siya . "

She closed her eyes to control her amounting panic , " Don't pretend that you cannot hear me Julia , I know you can. " Pagkaraan ng Isang saglit ay dumilat ang kaniyang mata. Wala pa rin siyang nakita , pero naramdaman Niya na wala na ang bisita . Pagkaraan ng Isang saglit pa , ay may pumasok na nurse at muling nag check sa kaniya . Kung mayroon man siyang bisita ay dapat na recognize iyon ng bagong pasok na nurse. At dahil wala itong sinabi sa kaniya at wala siyang narinig na nag-uusap , she convinced herself that it was just a dream.