If you’re reading my message
I’m so sorry
But it’s too late
ถ้าคุณได้อ่านข้อความของผม
ผมอยากบอกว่าขอโทษ
แต่มันสายเกินไปแล้ว
Story’s side by FHAN
ผมยืนหงุดหงิดถือสายโทรศัพท์รอให้คนรักเปิดเครื่อง ยกลับบ้านไปตั้งแต่เมื่อวันก่อน
ในวันนั้นที่อารมณ์ยังขุ่นมัว ผมก็เลยไม่ได้ติดต่อหาสกาย ไอ้ยุทธกับไอ้ว่านเห็นผมเครียด ก็ชักชวนกันไปซื้อเหล้ามานั่งกินกันแก้เครียดที่บ้าน เพราะผมไม่มีอารมณ์จะออกไปเที่ยวที่ไหน ตราบใดที่ผมกับสกายยังไม่กลับมาคุยดีกันเหมือนเดิม
จนกระทั่งเมื่อวานช่วงเย็นที่ผมเริ่มใจเย็นลง และหายแฮงค์จากอาการเมาเหล้า ผมก็เลือกที่จะเป็นฝ่ายโทรหาสกายก่อน เพราะเขาไม่โทรไม่ส่งข้อความมาบอกผมเลยว่าถึงบ้านหรือยังหรือทำอะไรอยู่
อย่างน้อยผมก็อยากรู้ว่าเขาสบายดีไหม เจ็บป่วยตรงหรือเปล่า กินข้าวหรือยัง
ผมโทรหาสกายตั้งแต่เมื่อวานตอนเย็นจนกระทั่งตีหนึ่งตีสอง ไม่ว่าจะโทรไปกี่สาย สกายไม่รับจนกระ
