GENCO
Annem bakışlarını şaşkınca etrafımızda gezdirip yeniden bana döndü. Biliyor olmamız onu derinden sarsmış gibi görünüyordu. Oysa Demre ona telefonda bağırdığını söylemişti. Aslında olanları bildiğimizden haberi varken salağa yatıyor olmasına iyice delirdim.
“Çocuk istemeyen sendin. Baktım dayanamayıp koynuna girdin. Ben de önlemini aldım,” dedi ellerini göğsünde bağlarken. Sanki sıradan, öylesine bir olaydan bahseder gibi rahat davranması iyice gerilmeme neden oldu.
“Sen ne diyorsun oğlum?” diyen babam da oturduğu yerden ayaklanarak annemin yanına geldi. “Sen ne zaman akıllanacaksın Kıymet?” Öyle bir ihtimal var mıydı sahi? Ben artık umudumu kaybetmiştim.
“Yapmam gerekeni yaptım.”
Bu kadarına da diyecek bir şey bulamıyordum artık. Utanmayı geçtim, hala kendini savunmaya devam edi
