ความลับในเงามืด

เบาะแส

สวนดอกไม้นานาพันธุ์ด้านหลังคฤหาสห์หลังใหญ่ เป็นที่พักผ่อนย่อนใจของชนิกานต์ภรรยาของเจ้าของคฤหาสห์ ชนิกานต์นั่งอยู่ที่ศาลากลลางสวนที่มีคลองน้ำเล็กๆล้อมรอบ ฝูงปลาคราฟหลากหลายสีแหวกว่ายไปมา สร้างความเพลิดเพลินให้กันคนที่ดูเป็นอย่างมาก

แก้วชาถูกยกขึ้นดื่มที่ละน้อยครั้งแล้วครั้งเล่า ขนมเค้กที่วางอยู่มีรอยตักกินไปบ้างส่วน ในขณะที่เจ้าของขนมเองกำลังเพลิดเพลินกับบรรยากาศรอบๆ

"คุณผู้หญิงคะ คุณลัดดามาขอพบค่ะ" คนรับใช้เข้ามาแจ้ให้ชนิกานต์ทราบถึงการมาของลัดดา "อื้อ ให้เขามาหาฉันเลย " ไม่นานนักลัดดาก็มาถึงพร้อมกับเอกสารหลายแผ่นที่ถือติดมือมาด้วย

"นั่งก่อนสิลัด " ลัดดานั่งลงตามคำสั่งก่อนจะวางเอกสารลงบนโต๊ะ "เรื่องคดีน่ะค่ะ ลัดไปตามมาให้แล้วนะคะ คดีทั้งหมดยังคงไม่มีความคืบหน้าเลยค่ะ ส่วนเรื่องคดีที่ปิดไปแล้วที่คนของเราส่งเรื่องขอรื้อคดีใหม่ก็ยังไปไม่ถึงไหนเลยค่ะ" ชนิกานต์นั่งคิดอยู่ซักพัก

"ไม่หรอกที่คดีมันจะไม่เดิน ถ้าไม่ใช้คนมีอำนวจก็คงไม่กล้าทำขนาดนี้หรอก " ชนิกานต์ครุ่นคิดหาวิธีที่จะทำให้คดีมันคืบหน้าโดนที่เธอเองไม่ต้องออกหน้า

"ลัดว่ามันมีอะไรแปลกๆหลายอย่างเลยนะคะ เหตุการณ์ ทั้งสองแทบจะเหมือนกันทุกอย่าง ต่างก็แค่เวลา และสถานที่เกิดเหตุ "ชนิกานต์หันไปมองตาลัดดาทันทีที่เธอพูดจบ

"ลัดกำลังจะบอกว่าทั้งสองเหตุการณ์นั่น มีนเป็นฝีมือคนเดียวกันใช่มั้ย" ลัดดาพยักหน้าตอบรับว่าตัวเธอเองคิดอย่างที่ชนิกานต์พูด "มันเป็นไปได้อยากนะ แต่ก็ไม่ใช่ว่ามันเป็นไปไม่ได้ เราก็ค่อยๆสืบกันไปก่อนแล้วกัน " ชนิกานต์พูดพรางยกแก้วชาขึ้นมาจิบ

"หรือบางทีคดีของฉันก็อาจมีส่วนเกี่ยวข้องกับคดีอื่นๆอีก ลัดคิดว่าไง"ชนิกานต์วางแก้วชาลงแล้วตั้งใจมองที่ลัดดาแทน " ลัดเองก็คิดแบบนั้นค่ะ เพราะหลายอย่างคลายกันมาก แต่ก็นั้นแหละค่ะ มันมีเหตุผลอะไรที่ต้องทำแบบนั้น สองคดีหลังพอเข้าใจได้ แต่คดีแรกมันจะใช่หรอคะ" ลัดดากล่าววิเคราะห์ออกมา

ชนิกานต์นั่งเงียบอยู่พักใหญ่สายตามองออกไปที่ท้องฟ้ากว้าง "ลัด"เธอเรียกชทื่อเลขาทั้งที่สายตายังคงหยุดอยู่ที่ท้องฟ้า "คะคุณกานต์ "ลัดดาตอบรับคำเรียกของชนิกานต์ทันที

"ให้คนของเรา ไปจ้างใครก็ได้ตั้ง ประเด็นเรื่องที่ฉันถูกทำร้ายโยงให้ดูเหมือนกับว่าทรงพลเป็นคนอยู่เบื้องหลัง แล้วจ้างคนปั่นข่าวนี้ให้มันดังขึ้นมาอีกครั้ง"ชนิกานต์พูดขึ้นหลังจากได้ยินคำตอบรับจากเลขา "ได้ค่ะคุณกานต์ ว่าแต่ให้ทำไปทำไมหรอคะ จะเร่งคดีให้เร็วขึ้นหรอ" ลัดดาเอ่ยถามอย่างสงสัย

"ส่วนหนึ่งก็ใช่ อีกอย่างข่าวเรื่องนี้มันส่งผลต่อคะแนนเสียงมาก ทรงพลคงไม่อยู่เฉยแน่ๆเค้าต้องหาหลังฐานมายืนยันความบริสุทธิ์ของตัวเองเพื่อเรียกคะแนนเสียงกลับมาอยู่แล้ว บางทีเราอาจได้ขอมูลเพิ่มขึ้นมาก็ได้ เพราะคนที่ปกปิดข้อมูลต่างๆอยู่คงระวังตัวแจ แต่ถ้ามีเข้าไปสองทางพร้อมกัน ทั้งเราและทรงพล คงอยากที่จะเอาอยู่ " พูดเสร็จชนิกานต์ก็ยกชาขึ้นจิบอีกเล็กน้อย

"อ๋อ วิธีนี้ นอกจากจะได้ข้อมูลหลักฐานที่เพิ่มขึ้น และยังช่วยเร่งเรื่องคดีให้เร็วขึ้นและเป็นความจริงมากขึ้น โดยที่คุณกานต์ไม่ต้องออกหน้าเองด้วย สมกับเป็นคุณกานต์จอมวางแผนจริงๆ" ลัดดาพูพร้อมรอยยิ้มที่ดูร่าเริงเป็นอย่างมาก

"ถ้าไม่มีอะไรแล้วลัดกลับก่อนนะคะ"ลัดดาลุกขึ้นจากโต๊ะเก็บเอกสารเตรียมตัวที่จะกลับบ้าน "ลัดไปกินข้าวข้างนอกเป็นเพื่อนกานต์หน่อยสิ" ลัดดาอึ้งเล็กน้อยกับสรรพนามที่ชนิกานต์เรียกแทนตัวเอง

"อึ้งอะไรอะ"ท่าทางของชนิกานต์ตอนนี้ดูเหมือนคนละคนกับตอนเมื่อครู่ลิบลับ "ก็ปกติคุณกานต์เรียกแทนตัวเองว่าฉัน หนิคะ ตั้งแต่แต่งงานมาคุณไม่เคยแทนตัวเองแบบนี้อีกเลย" ชนิกานต์ยิ้มร่าออกมาอย่างเอ็นดู "ก็นั่นมันที่ทำงาน แต่นี่มันวันหยุดไง เราไม่ได้เจอกันวันหยุดซักทีหนิจะให้พูดตอนไหนล่ะ สรุปไปนะ ไปแหละเพราะกานต์สั่ง แล้วก็เลิกเรียกคุณได้ละเกร็ง555" พูดจบชนิกานต์ก็ลากลัดดาขึ้นรถออกไปทันที

หลังทานข้าวเสร็จลัดดาอาสาเป็นคนขับรถให้ชนิกานต์เอง แต่เส้นทางที่เธอพาชนิกานต์ไปกลับไม่ใช่ทางไปบ้านของขนิกานต์ "นี่ไม่ใช่ทางไปบ้านกานต์หนิ"ชนิกานต์เอ่ยทักเมื่อเห็นทางเริ่มแปลกตา

"แลืวใครบอกว่าตะพากลับบ้านล่ะ นานๆจะได้เป็นเพื่อนนายหญิงเจ้าของบริษัทอสังหาริมทรัพย์อันดับหนึ่งของเมืองไทย มันก็ต้องใช้ให้คุ้มค่ากันหน่อยสิ" ลัดดาจูงมือชนิกานต์มายังสวนแถบชานเมืองที่ที่ไม่ค่อยมีใครสนใจชนิกานต์เท่าไหร่ "บรรยากาศแบบนี้มันใช่เลยอะ ขอนอนหนุนตักเหมือนตอนเรียนได้ปะ"ไม่พูดป่าวชนิกานต์ทำหน้าอ้อนขั้นสุดเพราะเธอรู้ดีว่าลัดดานั้นแพ้ความขี้อ้อนของเธอ

ลัดดายังไม่ได้ตอบชนิกานต์ก็นอนลงบนตักทันที ลัดดาปล่อยให้ชนิกานต์นอนจนเต็มอิ่ม เปลือกตาที่ปิดสนิทค่อยๆขยับขึ้นพร้อมกับร่างกายที่ค่อยๆตั้งตรงขึ้น "ไปกันเถอะหมดเวลาของคุณหนูกานต์แล้ว ถึงเวลาต้องกลับไปเป็นคุณชนิกานต์แล้วนะคะ"ชนิกานต์ดูเศร้าลงเล็กน้อย นานๆทีเธอถึงจะได้มาผ่อนคลายกับคนที่เข้าใจเธอจริงๆแบบนี้"ไปกันเถอะ"ชนิกานต์ลุกขึ้นยืนยื่นมือดึงลัดดาขึ้นมา ทั้งคู่พูดคุยกันแบบเพื่อนเมาท์มอยกันไปตลอดทาง ช่วงเวลาแบบนี้ทั้งคู่ต้องตักตวงเอาไว้ให้มากๆเพราะพรุ่งนี้จะมีแค่คุณชนิกานต์นายหญิงใหญ่ของบริษัท กับลัดดาเลขาคนสนิทเท่านั้น