ความลับในเงามืด

ร่องรอย

กริ้งงงง กริ้งงงง กริ้งงงง ชายหนุ่มที่อ่านเอกสารอย่างเคร่งเครียดเอื้อมมือหนาไปหยิบเจ้าเสียงหน้ารำคาญนั้นโดยไม่ชายตามองแม้แต่น้อยว่าใครกันที่โทรเข้ามา รบกวนเวลาทำงานของเขา

"สวัสดีครับ"เสียงทุ่มกล่าวทักทายปลายสายให้ได้ทราบว่าเขารับสายแล้ว "เรื่องที่คุณสั่งผมหามาได้เรียบร้อยหมดแล้ว และส่งไฟล์ทั้งหมดไปยังเครื่องคุณแล้วด้วย"สิ้นสุดคำพูดปลายสายชายหนุ่มเรียบเปิดคอมเพื่อดูไฟล์ทันที

"นี่แกเล่นบ้าอะไร ทำไมมันถึงเปิดไฟล์ไม่ได้ แกคิดจะเล่นตุกติกกับฉันหรอ" ชายหนุ่มหงุดหงิดขึ้นหลังจากที่เขาพยายามเปิดไฟล์อยู่หลายรอบ

"55555คำนั้นผมว่าผมควรเป็นคนพูดมากกว่านะครับ" ปลายสายหัวเราะร่าแถมยังพูดยียัวกวนประสาทเขาอย่างสนุกสนาน "ฉันไม่ได้มีเวลามาเล่นสนุกกับแกทั้งวันหรอกนะ"ยิ่งคุยกันปลายสายก็ยิ่งกวนประสาทเขาไม่หยุดหย่อนมันยิ่งทำให้เขาโมโหจนเลือดขึ้นหน้า

"แหมๆๆคุณนี่ท่าจะลืมจริงๆสินะคับ 5555 ของแบบนี้มันต้องยื่นหมายื่นแมวสิคับ"ชายหนุ่มกดเข้าแอพธนาคารอย่างรวดเร็วพร้อมกับกดจำนวนเงินโอนให้ปลายสาย "รหัสล่ะ"เสียงทุ่มเอ่ยอย่างตรงไปตรงมา

"รหัสก็คือวันเวลาที่เรานัดเจอกันครั้งแรก"ปลายสายตอบกลับในสายด้วยน้ำเสียงที่ดูจริงจังมากจึ้นเพื่อให้ดูหน้าเชื่อถือ "ทำไมถึงต้องเป็นวันเวลาที่เราเจอกันครั้งแรก"ชายหนุ่มสงสัยที่มาของรหัสที่เขาตั้ง

"ก็เพราะมันมีแค่เราสองคนไงคุณที่รู้ว่าเจอกันตอนไหน แต่ถึงจะมีคนรู้ก็คงไม่มีใครคิดหรอกว่ามันจะเป็นรหัส"ปลายสายกลับมาพูดด้วยน้ำเสียงยียัวเช่นเดิม "หึๆ ฉลาดดีหนิ "ชายหนุ่มเข้าสู้โหมดปกติหลังจากที่โดนปลายสายยัวโมโหอยู่นาน "หวังมาผมจะได้รับใช้คุณอีกนะคร้าบบบบนายท่าน55555"ปลายสายหัวเราะอน่างชอบใตก่อนกดวางสายไป

ด้านชายหนุ่มเมื่อได้รหัสมาก็กุลีกุจอเปิดไฟล์ที่ถูกส่งมาจากสายดังกล่าว เอกสารในไฟล์ หลายหน้ากระดาษ ตัวหนังสือหลายร้อยตัวเรียงกันเต็มหน้ากระดาษ รูปภาพหลายสิบรูป และวิดิโออีกหลายคลิป ล้วนบ่งบอกในสิ่งที่เขาขุ่นข้องอยู่ใจ

ร่างสวยสง่านั่งเด่นบนโซฟาราคาแพงใจกลางคฤหาสน์สุดหรู มือหนึ่งถือแท็ปเล็ตที่เปิดรายการข่าวส่วนมืออีกข้างถือแก้วน้ำชายกดื่มอย่างผ่อนคลาย

ปัง!!! เสียงปิดประตูดังสนั่นทั้งคฤหาสน์ ชนิกานต์วางมือจากสิ่งที่กระอยู่แล้วยืนขึ้นสาวเท้าไปดูสามีของเธอว่าวันนี้เขามีเรื่องเครียดอะไรถึงได้ลงกับประตูขนาดนั้น

เพี๊ยะ!!! ฝ่ามือหนาของศรุตตบลงบนใบหน้าคมของชนิกานต์อย่างเต็มแรง ชนิกานต์ที่เป็นผู้หญิงถูกตบเข้าด้วยแรงผู้ชายเต็มแรง ร่างของเธอกองอยู่กับพื้น หยดน้ำสีแดงสดหล่นลงบนพื้อสองถึงสามหยด

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว

ทำเอาเธองวยงงอย่างมากเหตุใดทำไมสามีของเธอถึงได้ทำร้ายร่างกายเธอแบบนี้ ในระหว่างที่เธอกำลังคิดหาเหตุผลอยู่นั้น กระดาษที่เต็มไปด้วยตัวหนังสือมากมายและรูปถ่ายต่างๆนาๆก็ถูกแขว้งลงมาใส่เธออย่างแรง

ชนิกานต์ไล่ดูรูปถ่ายและเอกสารต่างๆ ทุกอย่างเกี่นวข้องกับการตายของณัฐนิชา ที่สื่อให้เห็นว่ามันไม่ใช่อุบัติเหตุ ที่สำคัญคือเอกสารรูปถ่ายต่างๆมันกลับชี้ว่าคนที่อยู่เบื้องหลังนั้นคือเธอ เธอจึงกระจ่างใจทันทีว่าทำไมเธอถึงได้เจอเหตุการณ์

"คุณนี่มันโหดร้ายกว่าที่ผมคิดไว้เยอะมากๆเลยนะ"สายตาที่แดงก่ำและน้ำเสียงคำพูดที่ออกจากปากของศรตบ่งบอกถึงความผิดหวังและความเสียใจที่เขาไม่สามารถปกป้องคนที่เขารักจากผู้หญิงใจร้ายคนนี้

"ฉันไม่ได้ทำ" เสียงต่ำพูดลอดไรฟันของชนิกานต์ดังขึ้นพร้อมกับสายตาที่เต็มไปด้วยความผิดหวังเช่นเดียวกันกับของศรุต

"ไม่ได้ทำงั้นหรอ แล้วหลักพวกนี้มันคืออะไร ห๊ะ!! มันคืออะไร"ศรุตไม่ว่าป่าวเขาจับตัวชนิกานต์ที่อยู่บนพื้นให้ลุกขึ้นมา พร้อมกับเขย่าตัวเธอสุดแรงและต่อด้วยการผลักเธอลงพื้นอีกครั้ง

ชนิกานต์เหลือบมองหน้าของศรุตด้วยสายตาแข็งกร้าวที่ซ้อนความเจ็บปวดอย่างอย่างมาก"ฉันไม่ได้ทำ" ชนิกานต์พูดย้ำอีกครั้งด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น

"หลักฐานชัดเจนขนาดนี้แล้วคุณยังจะบอกไม่ได้ทำอีกหรอ หึๆ" ศรุตหลังให้ชนิกานต์อย่างหัวเสียเพราะเธอไม่ยอมรับทั้งที่หลักฐานมัดตัวขนาดนั้น

เพล้ง!!! เสียงแจกัญแตกดังขึ้นหลังจากที่มันลอยเฉียดใบหน้าของเธอไป ชนิกานต์นั่งอึ้งเธอไม่คาดคิดว่าศรุตจะเป็นคนที่ใช้ความรุนแรงกับเธอขนาดนี้ มันทำให้ฟางเส้นสุดท้ายของเธอในตอนนี้ขาดลงในทันที

"ใช่ฉันเป็นคนสั่งฆ่านังนั้นเอง ทำไม คุณจับฉันส่งตำรวจหรอ แต่คุณก็น่าจะรู้นะว่าตำรวจทำอะไรฉันไม่ได้หรอก" ชนิกานต์ลุกขึ้นมาประจันหน้ากับศรุต สายตาที่ผิดหวังแปรเปลี่ยนเป็นสายตาของความเคียดแค้น

"ผู้สมัครนายกรัฐมนตรี นอกใจภรรยาหลวงไปมีภรรยาน้อยมาเกือบสิบปี พอภรรยาหลวงจับได้จึงสั่งเก็บภรรยาน้อยของสามี ว่าที่นายกที่ไม่มีศีลธรรม กับเมียที่โหดเหี้ยม ใครเค้าจะเลือก" ชนิกานต์พูดพรางทำท่าทำทางจัดแจ้งเนคไทให้กับศรุต

"นอกจากต้องเสียทั้งเมียแล้ว ยังต้องเสียตำแหน่งนายกที่กำลังจะได้มาอีก555 เอ๊ะหรือจะรวมถึงบริษัทด้วยนะ เพราะเงินที่บริษัทใช้หมุนอยู่ตอนนี้มันคือเงินของฉัน ครั้งนี้ฉันจะไม่ถือแต่ถ้ามีครั้งต่อไป คุณคงจะรู้ดีนะว่าผลที่ตามมามันจะเป็นยังไง"ชนิกานต์ปัดฝุ่นที่ไหล่ของศรุตเบาๆริมฝีปากที่มีเลือดออกยกยิ้มให้เบาๆก่อนหันหลังให้และเดินขึ้นข้างบน

"โถ่โว้ย!!ให้มันได้อย่างนี้สิวะ!! "ศรุตที่ทำอะไรไม่ได้เลยเขาได้แต่ผลักแจกัญขนาดใหญ่ล้มลงจนแตกและทำลายข้าวของอย่างบ้าคลั้ง เพื่อระบายอารมณ์ที่อยู่ภายในจิตของเขา