กลัว
1249 Words
“นั่งรอก่อนสิ เดี๋ยวเราเวฟข้าวให้” แล้วผมก็พาเฌอเบลล์มาที่คอนโดของผมจนได้
จะว่าไปผมก็เก่งมากเรื่องโน้มน้าวใจผู้หญิง ผมทำให้ผู้หญิงหลงคารมผมได้ กับเฌอเบลล์ที่ยากกว่าใครผมก็ทำได้เหมือนกัน
“ไอ้เคนกับไอ้บอสจะมากินเบียร์ที่นี่ เฌอโอเคไหม?” ผมค่อนข้างเอาใจ
“ทำไมต้องให้เราตัดสินใจ”
“เพราะเรากำลังจีบเฌอไง” แก้มคนฟังร้อนผ่าว คนตัวเล็กก้มหน้าลงทันที
“วันนี้อยากกินแกงเขียวหวานไก่”
“นั่งรอนะเดี๋ยวเวฟให้”
“ขอบใจ” แว๊บหนึ่งที่เธอมองหน้าผม ไม่นานก็เดินไปนั่งบนโซฟา
ผมเหลือบตามองเวลาบนโทรศัพท์เพียงนิด หากไอ้สองตัวนั่นมา ผมประเมินเวลาไว้แล้วว่าจะให้พวกมันอยู่ถึงตอนไหน
รินถี่ๆ ยกบ่อยๆ โอกาสที่จะเมาก็มากเหมือนกัน!
“เสร็จแล้ว ข้าวกล่องบ้านยายของเฌอรสชาติดีทุกเมนูเลยนะ เรากินทุกวันแหละ”
“ขอบใจนะ”
“ยังร้อนอยู่ เดี๋ยวเราเปิดฝาให้เองดีกว่า” ผมดึงกล่องอาหารมาวางตรงหน้าของตัวเอง จากนั้นก็เปิดฝากล่องข้าว หยิบช้อนให้เธอโดยที่เธอไม่จำเป็นต้องทำอะไรเลย
“ไม่อิ่มเพิ่มได้นะ เดี๋ยวเราเวฟให้”
“ใครจะกินไหว”
“เผื่ออยากกินสองเมนูไง ถ้ากินไม่หมดเดี๋ยวเรากินช่วย”
“กินจากกล่องเดียวกัน?” เฌอเบลล์มองหน้าผม และผมก็พยักหน้ากลับไปทันที
“อือ”
“ไม่ได้สนิทกันขนาดนั้นสักหน่อย”
“ถ้ากินข้าวกล่องเดียวกันแล้วมันทำให้เราสนิทกัน กล่องนี้ห้ามกินหมดนะ เราขอกินต่อ” คนถูกขออ้าปากค้าง
“บ้าน่า”
“หึ หยอกน่า” ผมยักคิ้วรัวๆ ทำคนถูกแกล้งส่ายหน้าไปมา
“เราไม่เคยเวฟข้าวให้ผู้หญิงกินเลยนะ เฌอเป็นคนแรกอ่ะ”
“จริงดิ”
“อือ ไม่เชื่อก็มาเฝ้าดิ”
“ตลกละ” คนตัวเล็กส่ายหน้า ตามด้วยการตักข้าวเข้าปากแก้เก้อ
“พูดจริงๆ นะเฌอ มาเฝ้าเถอะ อยากให้เห็นว่าเราจริงจัง”
“เรื่องนั้นมันไม่สำคัญหรอก ถึงคบกันก็ไม่จำเป็นต้องเฝ้า ถ้าคนมันจะซื่อสัตย์ ลับหลังก็ต้องซื่อสัตย์ เราคิดแบบนั้น” เฌอเบลล์จริงจัง แปลกดีเหมือนกัน ผู้หญิงไม่คิดเล็กคิดน้อย คิดจะใช้แค่ความเชื่อใจแบบนี้ก็มี
ที่ผ่านมาผมไม่เคยเจอ!
ปิ๊งป่อง! ปิ๊งป่อง! ปิ๊งป่อง!
“พวกนั้นคงมาแล้ว ไปนั่งด้วยกันดิ”
“ไม่เอาอ่ะ เรานั่งตรงนี้ได้”
“เถอะน่า เราอยากให้เฌอไปนั่งด้วย แต่อยากให้เฌอเปลี่ยนกระโปรงก่อน มันสั้นอ่ะ หวงฉิบ!” แก้มนวลพลันร้อนผ่าว ผมรู้ว่าเฌอเบลล์กำลังเสียการควบคุม
“นะ ไปนั่งด้วยกัน เฌอไปเปลี่ยนชุด ใส่เสื้อผ้าเราแทน”
“ไม่เอาอ่ะ ขอเสื้อคลุมขาก็พอมั้ง” ผมยิ้มกว้างทันที
“แบบไหนก็ได้ แค่เฌอไปนั่งกับเราเท่านั้นก็พอ”
“อือ” เฌอเบลล์ขานรับเบาๆ ผมอาสาถือข้าวให้เธอ ก่อนจะจับมือแล้วพาไปนั่งตรงจุดที่เคยนั่งดื่มกับไอ้สองตัวนั่น ไม่นานผมก็เดินไปเปิดประตูให้พวกมัน
“ถึงว่า พักนี้ไม่ไปช่วยพวกกูยกลังเบียร์ อยู่กับสาวนี่เอง หวัดดีเฌอ” ไอ้บอสทักทายคนที่นั่งรออยู่
“หวัดดี”
“วันนี้เฌอนั่งกับพวกเราใช่ปะ ดีเลย เวลามีสาวๆ สวยๆ มานั่งด้วยหัวใจมันกระชุ่มกระชวยตลอดเลย”
“กูหวงของกูครับ” ผมบอกกับไอ้บอส จากนั้นไอ้เวรนั่นก็แซวใหญ่เลย
“มีหงมีหวงเว้ยเห้ย!”
“อย่าไปสนใจมันเลย ไอ้เวรนี่ก็แบบนี้แหละ” เฌอเบลล์ยิ้มให้เพื่อนผม และตอนที่ผมเดินไปหยิบแก้วแล้วมานั่งข้างๆ เธอ สีหน้าของเฌอเบลล์ดีขึ้นเยอะเลย!
“ดื่มปะ”
“ไม่อ่ะ ตามสบายนะ”
“ในตู้เย็นมีน้ำอัดลม เอาไหม”
“อือ” ทันทีที่ได้ยินคนตัวเล็กตอบรับ ผมรีบลุกไปเปิดตู้เย็นหยิบโค้กกระป๋องออกมาอย่างรวดเร็ว
“เห็นโอโซนบอกว่าเฌอเพิ่งมาอยู่ที่นี่ ถ้าเพื่อนน้อย นับเราเป็นเพื่อนด้วยคนได้นะ” ไอ้บอสชวนคุยและขยิบตาตามสไตล์ของมัน
“บอกมันดิเฌอ อย่างไอ้บอส เฌอไม่อยากรู้จักกับมันหรอก”
“อ้าวไอ้เวรนี่ อย่างน้อยๆ เพื่อนอย่างกูนี่ก็ใช้ไปยกลังเบียร์ได้นะเว้ย!”
“ไม่จำเป็นเว้ย เพราะกูจะเป็นคนหาให้เขาเอง ไม่ใช่มึง!” ผมถลึงตาใส่มัน สุดท้ายไอ้บอสกับไอ้เคนก็หัวเราะออกมาพร้อมกัน
“ทำไมถึงรู้จักมันอ่ะ” คราวนี้เป็นไอ้เคนที่ถาม
“พ่อเราสองคนเป็นเพื่อนกันอ่ะ”
“อ้อ…” ไอ้เคนพยักหน้าเบาๆ
“แล้วมาอยู่นี่มีเพื่อนยัง”
“ยังอ่ะ กำลังดูๆ อยู่เหมือนกัน เวลาคบใครเป็นเพื่อนก็อยากดูดีๆ ก่อน ไม่อยากให้มี๊กับแด๊ดดี้เป็นห่วงอ่ะ”
“ดีแล้ว เพื่อนที่ควรมีคือเพื่อนที่ดี”
“ยิ้มห่าไรของมึง เบียร์กูเมื่อไหร่จะได้กิน” ผมดักทางไอ้หล่อที่พูดน้อยแต่เสน่ห์ในตัวมันมีเยอะมาก
“รีบมากมั้ง จะรีบไปไหนของมึงวะ”
“พูดมากว่ะ” ผมเฉไฉ เรื่องอะไรจะบอกว่ารีบกินรีบไล่พวกมันกลับ
จากนั้นจะได้หาเรื่องกินเฌอเบลล์ต่อเลย!
เวลาผ่านไปเรื่อยๆ เช่นเดียวกับผมที่กระดกเบียร์ถี่ๆ พอเมาได้ที่ ไอ้บอสที่พูดมากเป็นทุนเดิมอยู่แล้วก็ยิ่งเยอะขึ้นมากกว่าเดิม
เหมือนจะเยอะไปจนเฌอเบลล์เริ่มอึดอัดแบบเห็นได้ชัด
“ไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ”
“อือ” ผมมองหน้าเฌอเบลล์พร้อมกับพยักหน้ารับ
ในตอนที่คนตัวเล็กดึงผ้าคลุมออกจากขา ให้ตายเถอะ เวลาเมาแล้วเห็นขาขาวๆ ความอยากมันก็มีมากเป็นบ้าเลย
ผมมองตามแผ่นหลังบางจนคนตัวเล็กหายเข้าไปในห้อง จากนั้นก็เลือกที่จะลุกตาม
“ไปไหนของมึง ไปทำคะแนน?”
“ไม่อ่ะ อย่างอื่นน่าทำกว่าคะแนนเยอะเลย” ผมไหวไหล่ จากนั้นก็เลิกสนใจเสียงของไอ้บอสอีกต่อไป
แกร๊ก~
“เฌอ…”
“ตะ ตกใจหมด!” มือบางยกขึ้นกุมอก ตากลมๆ ที่กำลังมองผมเบิกโพลง
“เห็นหน้าแล้วตกใจ เฌอกำลังทำให้เราเสียความมั่นใจนะ”
“ก็มายืนทำไมตรงนี้ล่ะ จะเข้าห้องน้ำเหรอ”
“ไม่อ่ะ ตั้งใจมารอเฌอ” ผมบอกตรงๆ และมองหน้าเธอตรงๆ
“อยากคุยอะไร”
“อยากถามว่าต้องทำยังไงเราถึงจะได้คบกัน” ผมใช้ฝ่ามือดันกับผนัง เป็นการพันธนาการร่างเล็กจนผมได้กลิ่นหอมๆ จากกายเธออย่างชัดเจน
“เมาปะเนี่ย เราว่าเราควรกลับอ่ะ”
“ไม่ให้กลับอ่ะ”
“เมาแล้วงอแงขึ้นมาเลยนะ”
“เราไม่เคยชอบใครแบบนี้มาก่อนเลยนะ” เฌอเบลล์มองหน้าผม มองในแบบที่ผมไม่รู้ว่าเธอเชื่อหรือไม่เชื่อในสิ่งที่ผมพูด
“กลัวว่ะ”
“กลัว?”
“กลัวเฌอจะชอบคนอื่นที่ไม่ใช่เรา”
“เร็วไปป่าว”
“เราทุ่มเทให้เฌอได้เทียบเท่ากับคนที่คบกันมานานจนรักกัน เรายังยืนยันคำนั้นเหมือนเดิม”
- Writer
