เป็นอีกวันที่หางคิ้วของผมกระตุกแต่เช้า เมื่อคืนผมนัดกับเฌอเบลล์เป็นดิบดีว่าวันนี้ผมจะมารับเธอตอนที่โมง
ผมมาเร็วกว่าที่คุยกันไว้ และมีโอกาสได้เห็นว่ามีผู้ชายคนอื่นมาเกะกะวุ่นวายกับผู้หญิงของผมอีกครั้ง
ทั้งที่อารมณ์ดีอยู่แท้ๆ มีมารผจญอีกตามเคย!
ผมลงจากรถอย่างไม่สบอารมณ์ และมองเลยไปที่ไอ้ไบรอันอย่างไม่พอใจ
“มานานแล้วเหรอ” เฌอถามผมก่อน แต่ผมไม่ตอบ และเลือกที่จะมองหน้าไอ้เวรนั่นแทน
“เจอกันอีกแล้วนะ”
“นั่นดิ กูไม่ได้อยากเจอหน้าห่วยๆ ของมึงเลยสักนิด”
“หึ!” ไอ้ไบรอันยกยิ้ม เห็นท่าทางกวนตีนของมันแล้วคันยุบยิบที่ฝ่าเท้าทุกที
“รู้สึกว่ามึงจะเข้าใกล้แฟนกูเกินไปนะ”
“ใจเย็นๆ ก่อน” เฌอรั้งมือผมไปจับ แต่ในเมื่อผมรู้อยู่เต็มอกว่าไอ้ไบรอันมันเป็นคนแบบไหน แล้วผมก็รู้ว่ามันคิดอะไร แล้วแบบนั้นผมจำเป็นต้องทนหรือไง!
“กูว่ามึงคิดมากเกินไปนะ ระแวงอะไรนักหนา”
“ก็ถ้าไม่อยากให้กูระแวงมึงก็ควรอยู่ใคร
