บนรถ
“ขับรถไหวไหม” ฉันถามอย่างห่วงใย อดไม่ได้ที่จะแนบฝ่ามือสัมผัสความร้อนจากข้างแก้มและลำคอหนา
“เป็นห่วงเราเหรอ”
“ก็…”
“ถ้าเราขับรถไม่ไหวเฌอจะทำยังไงอ่ะ เฌอจะขับ?”
“ไม่เป็นอ่ะ” ฉันตอบเสียงอ่อยพลอยทำให้คนตัวโตหลุดขำ
“ก็ยังไม่เคยได้ฝึกขับเลยนี่นา แด๊ดดี้ไม่ยอมอ่ะ”
“แล้วถ้าเราบอกว่าเราขับไม่ไหวอ่ะ จะยอมเปิดห้องนอนแถวนี้แล้วเฌอจะยอมอยู่กับเราปะ”
“กลับแท็กซี่ก็ได้ปะ ทิ้งรถไว้นี่ วันหลังค่อยมาเอาก็ได้นี่”
“ถ้าเป็นแบบนั้นเฌอก็ต้องค้างที่คอนโดเราอีกคืน หรืออีกหลายๆ คืน เฌอยอมไหมล่ะ” ฉันยกมือขึ้นเกายุกยิกที่ปลายคางของตัวเอง
ฉันรู้ว่าโอโซนเอาจริง เขาคงอยากให้ฉันอยู่ที่นั่น อยู่ใกล้ๆ เขา แต่ฉันรู้ว่าฉันไม่ควรทำแบบนั้นเท่าไหร่
คิดถึงหน้ามี๊กับแด๊ดดี้มันก็อดรู้สึกผิดไม่ได้จริงๆ
ก็ถูกอบรมและเลี้ยงดูมาเป็นอย่างดี แล้วดูสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างฉันกับโอโซนสิ ฉันยอมเขาหมดเลย ฉันไม่ระมัดระวั
