When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
ชายหนุ่มร่างสูงโปร่งเดินลงมาจากรถเขาสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวพับแขนกับกางสแล็คสีดำดูหล่อเหลาเกินกว่าคนในพื้นที่ ใบหน้าหล่อมีเสน่ห์สวมทับแว่นตาสีดำแบรนด์ดัง...เขาตั้งใจใส่มาเพื่อปกปิดแววตา... ร่างสูงเดินตรงมาที่ญาณิศาเธอมองเขาตาไม่กะพริบ... ผู้ชายอะไรหล่อมาก หล่อเท่บาดใจ...เธอยอมรับเลยว่า ขนาดเธอเป็นผู้หญิงห้าวไม่ค่อยสนใจผู้ชายยังมองว่าเขาหล่อมาก... หล่อออร่ายังกับดารา "คุณปรานต์ เชิญด้านในได้เลยค่ะ" ญาณิศาเปิดประตูให้เขาเข้าไปในบ้าน ร่างสูงเดินตามหลังเธอเข้าไป เขามองสำรวจซ้ายขวาอยากจะเห็นว่าเธอกับลูกอยู่กันยังไง.. เมื่อเข้ามาในบ้านก็พบกับโต๊ะรับแขกขนาดไม่ใหญ่มากภายในบ้านก็ดูสะอาดไม่รก ไม่มีของใช้อะไรมาก อย่างที่ควรจะเป็น เป็นเพราะผู้เช่า จัดบ้านอยู่ตลอดของเล่นลูกก็เก็บใส่กล่องทุกวัน... "นั่งก่อนนะคะ" ญาณิศาให้ชายหนุ่มนั่งลงเก้าอี้ขนาดเล็ก มันเล็กเมื่อเทียบกับตัวเขา ผู้ชายอะไรหุ่นยังกับนายแบบ