เผด็จรัก คุณแม่จำเป็น

ค่ำคืนวันงานปัจฉิมนิเทศนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 ณ ห้องน้ำชาย "ต่อไปนุ่นคงคิดถึงปุณณ์มากแน่ๆ เลย" เสียงหวานของ นุ่น เรวิยา นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 ที่กำลังจะจบการศึกษาในวันนี้ เช่นเดียวกับ ปุณณ์ ปุณณภพ เอ่ยขึ้น ใบหน้าของคนทั้งสองแดงก่ำไปด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ที่ต่างฝ่ายต่างดื่มเข้าไปทำให้ไฟราคะในตัวลุกโชน เพียงแค่ทั้งคู่สบประสานสายตาจึงพากันเดินหลบหลีกสายตาผู้คนที่กำลังสนุกสนานกับงานเลี้ยงขึ้นมาบนตึกเรียน "ทำอย่างกับเธอสนุกกับฉันคนเดียวอย่างนั้นแหละ อย่านึกว่าฉันไม่รู้" ปุณณ์ว่าอย่างรู้ทันในนิสัยของผู้หญิงรักสนุกคนนี้ พร้อมทั้งดันตัวเธอเข้าไปในห้องน้ำของตึกเรียนที่ไม่มีใครขึ้นมาแล้วล็อกประตูอย่างแน่นหนา "นุ่นก็เหมือนปุณณ์นั่นแหละ" นุ่นเอ่ยอย่างรู้ดีว่าปุณณ์ก็ไม่ต่างจากเธอที่มีสัมพันธ์สวาทกับคนอื่นแบบไม่ผูกมัด มือบางลูบไล้ปาดป่ายไปตามอกแกร่งที่แน่นหนัดดูแข็งแรงของชายหนุ่ม "อย่ามัวลีลาอยู่เลย ฉันปวดไปหมดแล้วเนี่ย" ร่างสูงขยับตัวเข้ามาบดเบียดเสียดสี ผลักแผ่นหลังบางชิดผนังห้องน้ำ มือหนาข้างหนึ่งคว้าเข้าที่เอวคอดกิ่วสอดมือเข้ามาลูบไล้ก้นงามงอนใต้กระโปรงตัวสั้นพร้อมทั้งนวดคลึงความนุ่มตึงของเธอเต็มไม้เต็มมือ ก่อนจะดึงบั้นท้ายเธอมาแนบชิดกลางกายลำตัวที่ตึงตุงใต้เป้ากางเกง "ใจร้อนจริงเชียว...อ๊ะ...อื้มมมม...อ๊า...ปุณณ์" น้ำเสียงหวานเอ่ยอย่างมีจริตจะกร้าน ก่อนจะร้องครางออกมาด้วยความเสียวซ่านเมื่อมือหนาผละจากก้นแน่นๆ ของเธอ เลื่อนขึ้นมาที่หน้าอกคว้าหมับบีบขยำเคล้นคลึงอย่างเร่าร้อน รุนแรงตามห้วงอารมณ์ของความกระสันจนร่างบางซ่านสยิวอย่างหนัก พร้อมทั้งก้มใบหน้าหล่อเหลาลงมาดูดซอกคอ ขบเม้ม ฝังคมเขี้ยวลงไป ร่างสูงเปิดถลกเสื้อเกาะอกตัวจิ๋วของเธอขึ้น จัดการสิ่งขวางกั้นออกไปอย่างรวดเร็ว ปากร้อนๆ ของเขาเข้าครอบครองทั้งเต้างาม ดูดดึงจนยอดอกเธอฉ่ำชื้น ปลายลิ้นตวัดเลียตุ่มไตสลับกับดูดรวบความอวบอูมเข้าปากจนมิดเต้า มืออีกข้างเคล้าคลึงหน้าอกทะลักอย่างรุนแรง "อ๊า...อื้มมมม...รุนแรงจัง...ซี๊ดดด...นุ่นเสียวไปทั้งตัวแล้วปุณณ์...อ๊า...ไม่ไหวแล้ว นุ่นอยากได้ของปุณณ์ เข้ามาในตัวนุ่น...อ๊า" นุ่นครางลั่น เธอต้องการความใหญ่โตของปุณณ์เข้ามาเติมเต็มร่องหลืบที่ฉ่ำเยิ้มของเธออย่างอดใจรอไม่ไหว "ถุงยาง" ปุณณ์เอ่ยขึ้นขณะปลดเข็มขัด กระดุมและรูดซิปกางเกงลงมาจนสุดแล้ว ถึงแม้จะเมาแต่จิตใต้สำนึกก็ยังคงย้ำเตือนเรื่องการป้องกัน "นุ่นไม่ได้พกมา" "ฉันก็ไม่ได้พกมา งั้นก็หยุด" ปุณณ์บอกพร้อมทั้งจะรูดซิปกางเกงขึ้น "นุ่นต้องการปุณณ์ ปุณณ์อย่าปล่อยให้มันค้างๆ คาๆ แบบนี้สิ เดี๋ยวนุ่นกลับไปกินยาคุมฉุกเฉินก็ได้ นะปุณณ์นะ นุ่นไม่ไหวแล้ว...อื้ออออ...ใหญ่คับร่องนุ่นมากเลย...ซี๊ดดด" นุ่นเอ่ยออดอ้อนเสียงกระเส่า จับขอบกางเกงของปุณณ์รูดลงมาแล้วผลักตัวเขาให้นั่งลงบนโถชักโครกที่ปิดฝาอยู่ ตามขึ้นไปนั่งคร่อมทับลำเอ็นขนาดใหญ่โตของเขา ก่อนที่เธอจะจับแพนตี้ตัวจิ๋วเบี่ยงหลบแล้วจับท่อนเนื้อแข็งขืนใส่เข้าไปในร่องเสียวของตัวเอง ออกแรงนั่งขย่มลำเอ็นสุดแรงทันทีที่ยัดท่อนลำขนาดใหญ่เข้าไปในร่องเสียวจนสุดความยาว "โอ้วววว...ซี๊ดดด...อย่าลืมก็แล้วกัน...อ๊า" เมื่อความต้องการเข้าครอบงำอย่างยากที่จะหยุดยั้ง เขาจึงยอมโอนอ่อนตามเธอ "อ๊า...ไม่ลืมหรอก นุ่นก็ต้องเรียนมหาลัยนะ...อู้ยยยย...เสียว...อ๊ะ...อ๊ะ...ซี๊ดดด" นุ่นครางสุดเสียงด้วยความเสียวซ่านเกินบรรยายอย่างไม่กลัวใครจะมาได้ยิน "เสียวก็ขย่มแรงๆ เลย...อ๊า...แบบนั้น...ซี๊ดดด" ร่างบางขย่มโยกร่องเสียวรูดท่อนเอ็นเร็วขึ้นตามความต้องการของร่างสูง "อ๊า...ปุณณ์ขาาาา นุ่นเสียว...จะแตกแล้ว...อ๊ะ...อ๊ะ...อ้ายยยย" นุ่นเร่งขย่มลำเอ็นขนาดใหญ่ของปุณณ์รัวเร็ว ถี่ยิบ ไม่นานเธอก็เกร็งกระตุกเป็นจังหวะถี่ๆ ปลดปล่อยน้ำเสียวออกมาอาบท่อนเอ็นใหญ่ไปพร้อมๆ กับปุณณ์ที่ปล่อยน้ำกามฉีดพุ่งใส่ร่องเสียวของเธอจนไหลเยิ้มล้นทะลักออกมา 2 เดือนผ่านไป "ปุณณ์ นุ่นท้อง" นุ่นมาดักรอพบปุณณ์ที่หน้าตึกคณะวิศวะกรรมศาสตร์เพื่อบอกสิ่งที่เกิดขึ้นกับเธอ "แล้วมาบอกฉันทำไม" น้ำเสียงเย็นชาเอ่ยถามหญิงสาวตรงหน้าที่ไม่ได้พบเจอกันมาสองเดือน เพราะต่างแยกย้ายไปเรียนในมหาวิทยาลัยที่ตนเองเลือก "ก็เพราะนุ่นท้องกับปุณณ์ไง" "เธอแน่ใจเหรอว่าท้องกับฉัน เธออย่าลืมสิว่าเธอไม่ได้มีอะไรกับฉันแค่คนเดียว แล้วครั้งสุดท้ายที่เรามีอะไรกันเธอก็บอกจะกลับไปกินยาคุมไง" เมื่อได้ฟังถ้อยคำที่ผู้หญิงตรงหน้า ปุณณ์นิ่งอึ้งไปเพียงแค่ชั่วพริบตา ก่อนจะปรับสีหน้าให้เป็นปกติมองใบหน้าของเธอนิ่งเรียบ "เพราะคืนนั้นนุ่มลืมกินยาคุมไง นุ่นถึงมั่นใจว่าเด็กในท้องเป็นลูกของปุณณ์" "เธอว่ายังไงนะ ไหนบอกว่าจะกลับไปกินไงวะ" ปุณณ์ตะคอกถามน้ำเสียงแข็งขึงออกมาเบาๆ "ก็คืนนั้นมันเมา ปุณณ์ก็เมาเหมือนนุ่น กลับบ้านไปก็เผลอหลับ แล้วก็ลืมเรื่องยาคุมไปเลย แต่ที่นุ่นมาวันนี้นุ่นไม่ได้จะให้ปุณณ์รับผิดชอบชีวิตเด็กคนนี้หรอกนะ เพราะนุ่นก็ไม่ได้ต้องการที่จะเก็บเด็กคนนี้ไว้เหมือนกัน" "เธอหมายความว่ายังไง" ปุณณ์ถามอย่างไม่เข้าใจในสิ่งที่เธอพูด "ตอนนี้ธุรกิจของครอบครัวนุ่นมีปัญหา แล้วนุ่นก็ยังสนุกกับชีวิตที่เป็นอยู่ นุ่นไม่พร้อมที่จะเลี้ยงเด็กนี่ นุ่นแค่อยากจะให้ปุณณ์ช่วยเรื่องเงิน นุ่นขอพูดตรงๆ เลยนะว่านุ่นต้องการเงินหนึ่งล้านบาทแลกกับเรื่องที่นุ่นท้องกับปุณณ์จะเป็นความลับ แล้วนุ่นจะไปเอาเด็กคนนี้ออก" นุ่นบอกปุณณ์ไปตามความต้องการของตนเอง น้ำเสียงและสีหน้าของเธอบ่งบอกว่าเธอจะทำอย่างที่เธอพูด "เธอจะทำแท้งเหรอ? เธอจะฆ่าเด็กคนนี้อย่างนั้นเหรอ?" ปุณณ์อึ้งในสิ่งที่ผู้หญิงตรงหน้าบอกมาอย่างไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง "มันเป็นทางออกที่ดีที่สุดแล้ว นุ่นไม่พร้อม ปุณณ์ก็ไม่พร้อมเหมือนกัน แล้วเราจะเก็บเด็กคนนี้ไว้เป็นมารมาทำลายชีวิตของเราทำไม" "มาร...เธอพูดบ้าอะไรของเธอ เธอเรียกเด็กที่อยู่ในท้องเธอว่ามารเนี่ยนะ เธอยังมีความเป็นคนอยู่ไหมวะ ชีวิตคนทั้งชีวิตเลยนะเว้ย เธอนี่มันโคตรใจดำเลยว่ะ" "ปุณณ์จะว่านุ่นเลวเลยก็ได้ นุ่นให้เวลาปุณณ์คิดคืนหนึ่ง แล้ววันพรุ่งนี้บ่ายโมงนุ่นจะมาฟังคำตอบของปุณณ์ที่นี่ ตรงนี้ แล้วนุ่นก็หวังว่าปุณณ์จะมาพร้อมกับเงินหนึ่งล้าน" พูดจบร่างเพรียวที่อยู่ในชุดนักศึกษาต่างมหาวิทยาลัยก็เดินจากไป ปล่อยให้ร่างสูงยืนนิ่งราวกับวิญญาณได้หลุดลอยออกจากร่างไปแล้ว เขายังคงสับสนกับความพลั้งพลาดที่เกิดขึ้นอย่างไม่ทันตั้งตัว เขาจะทำอย่างไรกับเรื่องนี้ดี