ช่วงบ่ายในวันถัดมา สัตตบงกชก็ได้รับอนุญาตให้ออกจากโรงพยาบาลและกลับไปพักฟื้นที่บ้านได้ หล่อนมีป้าอิ่มคอยดูแลและเล่าให้ฟังถึงเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดให้หล่อนฟัง
พิรเดช... รู้แล้วว่าหล่อนกำลังอุ้มท้องทายาทของเขาอยู่ ทั้งยังวางแผนจะให้ย้ายที่อยู่ใหม่ไปพำนักยังอาณาเขตซึ่งเขาเป็นเจ้าของ หล่อนไม่รู้ว่าควรยินดีหรือไม่ หรือควรตะขิดตะขวงใจหนักกว่าเดิม เพราะในความรับผิดชอบที่เขาได้ยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือนั้น มันเป็นไปเพราะความจำยอม เพราะมนุษยธรรมไม่ใช่เพราะความเต็มใจแม้แต่น้อย... และหากต้องอยู่ในความดูแลของเขาจริง ๆ หล่อนยังนึกไม่ออกว่าลูกที่เกิดมาจะต้องตกอยู่ในสถานภาพแบบไหนในชีวิตของเขา
แล้วหลังจากนั้นหล่อนล่ะ... จะเป็นอย่างไร จะถูกพรากเอาลูกไปจากอกเพราะไม่ได้คู่ควรเป็นส่วนหนึ่งของเขามาตั้งแต่แรก หากเป็นอย่างที่กำลังกังวลใจจริง ๆ หล่อนจะไม่มีวันยอมรับสิ่งที่เขาหยิบยื่นมาให้
