Deserie ‘Andeng’ Salvacion
Tahimik ang kapaligiran. Tanging tunog ng alon lang ang aming naririnig. Iba na ang naging emosyon ko ng anak ko na ang nabanggit. Hanggang ngayon sising-sisi ako dahil nawala ang anak ko nang dahil sa kapabayaan ko.
“Wala kang alam!” mahinang sambit ko. “Hindi mo maiintindihan ang lahat kasi mas ginusto mong lumayo palayo sa akin kasya malaman ang katotohanan.” Tuloy-tuloy lumandas ang luha sa aking mga mata. “Napakasaya ko. Sobra! Kahit hindi natin plinano ang batang iyon, buong puso ko siyang tinanggap kasi nabuo siya sa pagmamahal nating dalawa.” Mapait akong ngumiti na nakatingin sa lawak at madilim na karagatan. “Excited pa ako nung araw na iyon na balita sayo ang lahat. Alam ko na mas doble ang saya mo kasya sa nararamdaman ko kung malalaman mo na magkak
