ตอนที่13 ผูกมัด
สิ้นคำของชายหนุ่ม ใบหน้าหล่อเหลาของอัศวินก็โน้มลงมาซุกไซร้ซอกคอขาวผ่องอย่างเอาแต่ใจ เขาไม่สนใจท่าทางดีดดิ้นขัดขืนของเธอเลยสักนิด ในทางกลับกันที่หญิงสาวไม่ยอมเขาก็ยิ่งทำรุนแรงมากขึ้น เพราะต้องการปราบพยศคนตัวเล็กตรงหน้ามันจึงทำให้ชายหนุ่มทำรุนแรงไปอย่างนั้น
“อย่านะ ฮึกฮือ เกลียดฉันมากก็อย่ามายุ่งกันอีกสิ ปล่อยฉันไปสักที”
เสียงแสบแก้วหูที่ส่งมาไม่ทำให้อัศวินผ่อนแรงลงแม้แต่น้อย
“ให้ปล่อยเหรอ ได้เดี๋ยวปล่อยแน่!”
ความหมายของคำว่าปล่อยของเธอกับผู้ชายคนนี้คงไม่เหมือนกันแน่นอน ปลายฝนรู้สึกโมโหไม่น้อยเธอจ้องมองไปยังใบหน้าหล่อเหลาของชายหนุ่มด้วยความไม่พอใจ แต่ดูเหมือนว่าสายตานั้นไม่ได้ทำให้อัศวินรู้สึกอะไรเลยสักอย่างเขาไม่สนหรอกว่าเธอจะรู้สึกยังไงในตอนนี้ เขาสนแค่ว่าในตอนนี้เธอเป็นของเขา ไม่มีสิทธิ์เป็นของใครหน้าไหนทั้งนั้น
แควก แควก !
เสียงเสื้อผ้าที่ปลายฝนสวมใส่อยู่ถูกคนตัว
