ตอนที่8 ไร้ค่า
“ก่อนจะไปตายถอดเสื้อผ้าออกซะ ถอดออกให้หมดด้วยนะ”ชายหนุ่มเอยบอกเพิ่มเสียงหงุดหงิด ท้าทายเขานักใช่ไหมได้ เขาจะทำให้เธอจำเอาไว้ว่าไม่ควรมาท้าทายเขาอย่างนี้
ปลายฝนกลืนน้ำลายลงคอก่อนจะกัดริมฝีปากตัวเองข่มความเจ็บปวดในใจเอาไว้ สายตาของชายหนุ่มตรงหน้าที่มองมาที่เธอมันบ่งบอกว่าเขาไม่ได้พูดเล่น เห็นอย่างนั้นหญิงสาวก็มือไม้สั่นไหวไม่หยุด ถึงแม้จะเป็นเข้มแข็งแต่การที่ต้องมาแก้ผ้าต่อหน้าผู้ชายคนนี้มันก็ไม่ง่ายเลยจริงๆ
“นิ่งทำไม บอกให้ถอดออกไง”อัศวินเอ่ยบอกอีกครั้ง น้ำเสียงของเขาดุดันจนเธอรับรู้ได้ ยิ่งเห็นผู้หญิงตรงหน้ายังนิ่งเขาก็ยิ่งโมโห ที่โมโหคือพอเป็นผู้ชายคนอื่นผู้หญิงคนนี้สมยอม แต่ทำไมพอเป็นเขา เธอถึงได้นิ่งไปแบบนี้
“……” ปลายฝนไม่ได้ตอบ เธอกำลังทำใจอยู่แต่ดูเหมือนว่าจะไม่ทันใจของผู้ชายตรงหน้า เมื่อเห็นว่าหญิงสาวยังคงนิ่งเขาก็ไม่คิดสงสัย
มือหนาของอัศวินเลื่อนไปกระชากชุดที่คนต
