อดีตรักวิวาห์ร้าย

ตอนที่5

ตอนที่5 พบเจอกันอีกครั้ง

ปลายฝนโผเข้าไปก่อนร่างของมันดาเอาไว้แน่น เธอไม่เคยโทษว่าสิ่งเหล่านี้เป็นความผิดของคนเป็นแม่เลยสักนิด คนที่ผิดคือท่านไกรภพต่างหากที่หลอกลวงแม่ของเธอ ทำให้ทุกอย่างในชีวิตของเธอพังแบบนี้เป็นเพราะชายชราคนนั้นคนเดียว เขาคนเดียว

“มันไม่ใช่ความผิดของแม่ค่ะ แม่อย่าโทษตัวเองเลยนะ”

“ลูกจะยอมทำตามที่พ่อเขาสั่งจริงๆหรอ ฝน ออกไปจากที่นี่ซะ ทิ้งแม่ไว้ที่นี่ก็ไม่เป็นไรหรอกแม่แก่แล้ว สักวันก็ต้องตายแม่ไม่เคยกลัวความตาย แต่นี่มันชีวิตฝนทั้งชีวิตเลยนะ แม่ไม่ต้องการให้ลูกสาวแม่ไปอยู่กับผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้ แม่ยอมไม่ได้”

“แม่อยากพูดแบบนี้อีกนะคะ ฝนจะทำแบบนั้นได้ยังไง ส่วนเรื่องนั้นแม่ไม่ต้องเป็นห่วง ฝนอยากเจอหน้าเขาก่อนอาจจะขอร้องให้เขาปล่อยฝนไป แลกกับการที่ฝนจะหาเงินมาคืนเขา ฝนรู้ว่าจำนวนมันไม่น้อยแต่ฝนก็อยากลองดูก่อน แม่ฝนนะคะ สักวันฝนจะพาแม่ออกไปจากที่นี่ เราสองคนจะได้ใช้ชีวิตกันอย่างมีความสุขเสียที”

ปลายฟ้าจ้องมองใบหน้าของบุตรสาวพร้อมน้ำตาที่ไหลออกมา ก่อนที่เธอจะพยักหน้าตอบตกลงคนเป็นลูกไป

“แม่รักฝนนะลูก”

“ฝนก็รักแม่ค่ะ รักมากที่สุดในชีวิต”หญิงสาวกอดร่างของมารดาเอาไว้ด้วยความรัก เธอไม่อาจเห็นแก่ตัวและไปจากที่นี่คนเดียวได้ เธอทำไม่ได้จริงๆ

อีกด้านของบ้านหลังใหญ่ผู้เป็นเจ้าของเงินจำนวนสิบล้าน

“อะไรนะคะคุณ นี่คุณจะให้ลูกแต่งงานงั้นเหรอคะ ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครกัน”เสียงของคนเป็นภรรยาเอ่ยถามสามีด้วยความตกใจหลังจากที่ได้ยินอย่างนั้น

“ลูกสาวของนายไกรภพ”อนุชาบอกภรรยาออกไป

“คุณไกรภพใช่คนที่มาหยิบยืมเงินคุณครั้งก่อนใช่ไหม”คุณหญิงวนิดาไปต่อ เธอเหมือนได้ยินเรื่องของผู้ชายคนนี้จากคนเป็นสามีอยู่บ้าง แต่ทำไมถึงสามีเธอจะให้ลูกชายเธอแต่งงานกับลูกสาวบ้านนั้นด้วย

“จะพูดง่ายๆ ภาษาชาวบ้านเลยนะ นายไกรภพมายื่นข้อเสนอ เขาต้องการเงินแลกกับการยกลูกสาวมาให้ทางเราตอนแรกผมปฏิเสธแต่พอมาคิดๆ ดูแล้ว มันก็มีข้อดีเหมือนกัน อัศวินลูกชายเราเป็นยังไงคุณเองก็รู้ ผมกลัวว่าลูกชายเราจะเป็นเกย์ เป็นแบบนั้นผมคงรับไม่ได้” ถ้าต้องให้ลูกชายรักเพศเดียวกัน เขายอมเสียเงินสิบล้าน

“ไม่หรอกค่ะ ลูกเราไม่ได้เป็นแบบนั้นแน่นอน”

“ไม่ได้เป็นแบบนั้นแต่ทำไมถึงไม่สนใจผู้หญิงเลย คุณเองก็พยายามหาผู้หญิงมาแนะนำให้กับลูกอยู่บ่อย ก็เห็นว่าวินไม่สนใจเลย”

“มันก็จริงอย่างที่คุณว่า แต่ถ้าบอกลูกแบบนี้ลูกจะยอมงั้นเหรอคะ ดาว่าลูกคงไม่ยอมแน่นอน”ลูกชายเธอหัวแข็งจะตายไป นึกแล้วก็แปลกใจเมื่อก่อนอัศวินเป็นคนใจเย็น ว่าง่าย ฟังเธอแทนทุกอย่างแต่หลังจากที่เรียนจบบุตรชายของเธอก็เปลี่ยนไป เปลี่ยนไปชนิดที่ว่าเธอเองก็ไม่คุ้นชินเอาเสียเลย

“ไม่ยอมก็บังคับ แต่รอดูท่าทีก่อนพรุ่งนี้วันเป็นวันหยุดพอดี ทางนั้นก็จะพาลูกสาวมาที่นี่”

“รวดเร็วขนาดนั้นเลยหรอคะคุณ”สิ้นคำพูดของคนเป็นภรรยาท่านอนุชาก็ยกมุมปากขึ้นทันที เขารู้ว่าอดีตเพื่อนเก่าร้อนเงินมากแค่ไหนไม่งั้นก็คงไม่รีบร้อนมากขนาดนี้

“สงสัยร้อนเงินมั้ง”เขาตอบกลับไป ก่อนจะนึกเหนื่อยใจกับคนเป็นเพื่อน แต่ครั้งนี้เขาจะช่วยก็เพราะข้อเสนอมันก็ไม่แย่บางทีผู้หญิงคนนั้นอาจจะถูกใจบุตรชายของเขาก็ได้ใครจะรู้

“พ่อว่าอะไรนะครับ?”อัศวินแทบไม่เชื่อหูหลังจากที่ได้ยินจากปากของคนเป็นพ่อว่าจะให้เขาแต่งงานกับผู้หญิงที่ไหนไม่รู้ หนำซ้ำวันนี้ผู้หญิงคนนั้นจะมาที่บ้านอีก เหมือนไม่ได้ต้องการคำตอบจากเขาเลยด้วยซ้ำ เหมือนกำลังบังคับเขาอยู่เสียมากกว่า

“อย่างที่ได้ยิน พ่อจะให้ลูกแต่งงานกับลูกสาวเพื่อนพ่อ ที่ผ่านมาก็ไม่เห็นว่าลูกจะมีใครถือว่าพ่อขอเถอะนะวิน แต่งงานมีหลานให้พ่อกับแม่ซะ”

“นี่วันเรื่องบ้าอะไรกันครับ ผมไม่ยอมอะ ผมไม่มีวันแต่งงานกับผู้หญิงหน้าไหนก็ไม่รู้"

“ลูก แม่ว่าใจเย็นๆ ก่อนนะเจอกันก่อนดีไหมลูกอาจจะถูกใจเธอก็ได้”

“ไม่มีวันครับแม่ ต่อให้เจอกันผมก็ไม่มีวันเปลี่ยนใจ”ชายหนุ่มลั่นคำออกไป สำหรับเขาไม่มีผู้หญิงคนไหนที่จะทำให้เขารักเธอได้ ความรักงั้นเหรอ ความรักโง่เง่านั้นมันไม่มีจริงเลยด้วยซ้ำ คำนิยามลวงโลกที่เอาไว้หลอกคนโง่ แต่เขาไมมีวันเชื่อคำนั้นอีกแล้ว

หลังจากที่ตกลงว่าจะไปอยู่ที่บ้านหลังนั้น วันต่อมาท่านไกรภพก็บอกให้ปลายฝนเก็บเสื้อผ้าที่จำเป็นไปด้วย มันเหมือนทุกอย่างมันง่าย ง่ายจนเธอเองรู้สึกไร้ค่า แต่ในเมื่อตัดสินใจแล้วเธอก็ต้องฝืนใจทำต่อไป บางทีมันอาจจะไม่ได้เลวร้ายมากขนาดที่เป็นอยู่ก็ได้

ทันทีที่รถเลี้ยวเข้ามาจอดที่บ้านหลังใหญ่ตั้งสง่าในพื้นที่เกือบสิบไร่ มันก็ทำให้ปลายฝนรู้สึกประหม่าไม่น้อย เธอไม่มีทางถอยอีกแล้ว ไม่ว่าจะพบเจออะไรที่รอเธออยู่ข้างหน้า เธอก็จะผ่านพ้นมันไปให้ได้ เธอคิดอย่างนั้น

“ทำตัวให้ดีๆ ล่ะ อย่าทำให้เสียเรื่อง”ชายชราหันหน้ามาบอกลูกสาว ปลายไม่ได้ตอบอะไรออกไป เธอเผยสีหน้าบอกบุญไม่รับออกมาแค่นั้น

“และก็ทำหน้าให้มันดีๆ ด้วย”หญิงสาวพ่นลมหายใจออกมา ก่อนจะจำใจปั้นหน้าเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ก่อนที่เธอจะลงจากรถเดินตามคนเป็นพ่อเข้าไปข้างในบ้านหลังใหญ่

“คุณผู้ชายคะ คุณไกรภพมาถึงแล้วค่ะ”เสียงของแม่บ้านเข้ามารายงาน ก่อนที่ท่านอนุชาจะพยักหน้าและบอกให้พามาที่ห้องรับแขก อัศวินที่ได้ยินอย่างนั้นก็ยิ่งไม่พอใจ ผู้หญิงหน้าด้านคนนี้เป็นใครกันถึงขั้นรีบร้อนมาหาเขาถึงที่นี่ อยากเป็นเมียเขามากงั้นเหรอ ถ้าเจอหน้านะจะด่าให้เสียคนเลยคอยดู

“มาแล้วเหรอ นั้นลูกสาวนายงั้นเหรอไกรภพ”ยอมรับว่าบุตรสาวของเพื่อนเก่าสวยมากพอสมควร ไม่แน่ถ้าบุตรชายของเขาเห็นหน้าก็คงคิดเหมือนกันกับเขา

“ใช่ นี่ปลายฝนลูกสาวฉันเอง”ชื่อที่ชายอีกคนเอ่ยออกมาทำให้อัศวินที่นั่งหันหลังอยู่รู้สึกตกใจไม่น้อย เพราะชื่อนี้เหมือนกับชื่อของผู้หญิงคนนั้น คนที่สร้างความเจ็บปวดให้แก่เขามานานหลายปี เพราะความสงสัยมันจึงทำให้ชายหนุ่มลุกขึ้นก่อนจะหันหน้าไปมองเพื่อนพ่อกับผู้หญิงคนดังกล่าว

ทันทีที่ปลายฝนเห็นใบหน้าของผู้ชายอีกคนที่เธอจำไม่เคยลืม ใบหน้าสวยก็เผยความตกใจออกมาทันที เธอไม่คิดว่าจะได้เจออัศวินในเวลาแบบนี้อีก ไม่คิดเลยจริงๆ เฉกเช่นเดียวกันกับชายหนุ่ม การที่ได้เจอผู้หญิงคนนี้มันทำให้หัวใจของเขาเต้นแรงอีกครั้ง มันไม่ใช่เพราะความรักแต่มันเป็นเพราะความเกลียดชังในตัวของเธอคนนี้ ร่างแกร่งขบกล้ามจนแน่น

“นี่อัศวินหรือวินลูกชายของฉันกับคุณวนิดา”ชื่อที่ได้ยินมันก็ยิ่งตอกย้ำว่าผู้ชายคนตรงหน้าของเธอไม่ใช่แค่หน้าเหมือนอดีตคนรักเก่าของเธอ แต่เขาคือคนๆ เดียวกันต่างหาก

“เอ่อ นั่งก่อนสิ”ท่านอนุชารู้สึกแปลกใจไม่น้อยที่เห็นสีหน้าซีดเผือกของหญิงสาวตรงหน้า หลังจากที่ได้เห็นหน้าของบุตรชายของเขา ส่วนอัศวินก็ไม่ต่างกันแววตาคู่นั้นที่จ้องมองไปยังหน้าของปลายฝนมันความเกลียดชังอย่างชัดเจน

“รู้จักกันมาก่อนงั้นเหรอ?”คนเป็นพ่อเอ่ยถามออกมา ทำให้อัศวินละสายตาจากผู้หญิงคนนี้ทันที

“ไม่รู้จักครับ”คำว่าไม่รู้จักมันทำให้หัวใจดวงน้อยๆ ของหญิงสาวเจ็บปวดพอสมควร เขาเกลียดเธอมากไม่แปลกที่จะพูดแบบนี้ เธอเองก็ไม่คิดเหมือนกันว่าจะต้องมาเจอเขาในสถานการณ์แบบนี้อีก ถ้าหากรู้ก็คงไม่คิดมาเหยียบที่นี่แน่นอน อยากหมุนตัวแล้ววิ่งหนีออกไปจากที่นี่ แต่ก็ทำได้แค่คิด เพราะทุกอย่างมันสายไปเสียแล้ว

“ฉันพาลูกสาวมาอยู่ที่นี่ ตามข้อตกลงของเรา”

“ได้ ฉันเตรียมให้แล้ว หวังว่าจะไม่มีปัญหาอะไรนะ เพราะหลังจากที่ลูกสาวนายอยู่ที่นี่ ต่อไปนี้เธอเป็นคนของเกริกไพศาลแล้ว

บทสนทนามันไม่ต่างจากการตกลงซื้อขายเลยสักนิด มันทำให้หัวใจของหญิงสาวรู้สึกสมเพชตัวเองขึ้นมา ยิ่งเห็นใบหน้าของอดีตคนรักที่มองมาที่เธออยากดูถูกดูแคลน มันก็ยิ่งตอกย้ำให้เธอรู้สึกแย่มากขึ้นไปอีก ปลายฝนยืนมองทุกสิ่งที่เกิดขึ้นน้ำตารื้อจนดวงตากลมโตแดงกร่ำ