ตอนที่ 18 เป็นคนเริ่มก็ต้องเป็นคนจบด้วยตัวเอง
คาร่า หญิงสาวใบหน้าอ่อนวัยกำมือด้วยความเจ็บใจ ทั้งที่ท่านจอมพลแต่งงานกับเธอแล้วแท้ ๆ แต่กลับยังไปหามัน! ยิ่งคิดใบหน้าของเธอก็ยิ่งบิดเบี้ยวด้วยความเกลียดชัง
“คุณแม่ครับ ช่วยอ่านนิทานให้ฟังหน่อยได้ไหมครับ” เด็กน้อยเดินเข้ามาหาผู้เป็นแม่พร้อมกับนิทานเล่มใหม่ ดวงตาแสนใสซื่อมองผู้เป็นแม่อย่างออดอ้อน แต่แทนที่เด็กน้อยจะได้ความเอ็นดู กลับถูกตวาดกลับ
“นิทานอะไร ไร้สาระ! ไปไกล ๆ เอาเวลาไปอ่านหนังสือเรียนดีกว่าไหม!” น้ำเสียงดุดันของผู้เป็นแม่ทำให้เด็กน้อยสะดุ้งตัวสั่น เขาไม่เข้าใจว่าทำไมแม่ถึงเป็นแบบนี้ ทั้งที่พออยู่กับพ่อ แม่ก็รักเขา เล่านิทานให้เขาฟังตลอด
“แต่ว่า...”
“ก็บอกให้ไปไงเล่า!” เด็กน้อยสะดุ้งอีกครั้งก่อนจะรีบวิ่งออกจากห้อง เมื่ออยู่คนเดียวเธอก็กรี๊ดทุบตีหมอน แม้จะโมโหมากขนาดไหนเธอก็ไม่เคยตีลูก เธอไม่โง่ขนาดสร้างหลักฐานทำลายตัวเอง
ก่อนหน้
