ตอนที่ 4 เมบีก็รวยนะ!

1731 Words

ตอนที่ 4 เมบีก็รวยนะ! “เฮ้อ” นาวาถอนหายใจ สายตามองเพดานตกแต่งด้วยโคมไฟระย้าหรูหรา เมบีที่นอนอยู่ข้าง ๆ พูดขึ้น “นาวาเบื่อเหรอ” ก้อนขนขยับตัวมาถูไถที่หน้าท้องแบนราบ เมบีชอบมาถูไถตรงนี้ตลอดราวกับกำลังทักทายเจ้าตัวน้อยในท้อง “ใช่ เราออกไปข้างนอกดีไหม มีที่ไหนน่าไปไหม จริงสิ! เราไปซื้อเสื้อผ้ากันดีกว่า!” นาวาเด้งตัวลุกขึ้น แค่คิดว่าได้อยู่ท่ามกลางเสื้อผ้าเด็กเขาก็มีความสุขจนหยุดยิ้มไม่ได้แล้ว เมื่อตัดสินใจได้แล้วนาวาก็ขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ห้อง เมบีทำหน้าที่เป็นสไตลิสต์จำเป็น “ทำไมชุดถึงมีแต่ชุดที่เหมือนชุดนอนแบบนี้” นาวาเปิดตู้เสื้อผ้าก่อนจะขมวดคิ้ว ก่อนหน้านี้เขายังเห็นชุดที่พอออกไปข้างนอกได้ แต่ตอนนี้มันเหลือแค่พวกชุดนอนกับชุดวอร์ม แค่นั้นยังไม่พอ มีชุดคลุมท้องด้วย ให้ตายเถอะ เขาท้องแค่เดือนเดียวไหม “นาวาท้อง ต้องใส่ชุดที่สบายและไม่รัดท้องจนเกินไป เมบีไปอ่านบทความเกี่ยวกับการตั้งครรภ์มาแล้ว เชื่อเมบีนะ” เจ้าก้อนขนพูดอย่างภูมิใจหวังว่าจะได้รับคำชม เมื่อนาวาเห็นแบบนั้นก็ได้แต่ถอนหายใจ “ขอบใจนะเมบี” นาวาอุ้มเจ้าก้อนขนมาฟัด สุดท้ายก็เลือกกางเกงวอร์มธรรมดากับเสื้อยืดโอเวอร์ไซซ์ แม้จะเป็นชุดธรรมดา แต่ราคามันคงแรงไม่ใช่น้อย สัมผัสได้ถึงเนื้อผ้าที่นุ่มนิ่มใส่สบาย เมื่อมาถึงห้าง นาวาและเมบีก็ตกเป็นเป้าสายตาทันที เขามองไปรอบ ๆ ความตื่นเต้นลดลงเล็กน้อย แต่ก็ยังกวาดสายตาไปไม่หยุด “นาวามาทางนี้” นาวาพยักหน้าให้ หลังจากนั้นก็เดินตามทางที่เมบีบอก ระหว่างทางเมบีก็อธิบายไปด้วย ห้างแห่งนี้มีทั้งหมด 20 ชั้น เป็นห้าง 5 ชั้น และเป็นโรงแรม 15 ชั้น ห้างหรูหราส่วนมากมีแต่ของราคาแพง ทั้งที่เป็นแบบนั้น แต่กลับมีคนมาเดินซื้อของมากมาย หลังจากเดินมาถึงชั้น 3 ก็เป็นโซนเสื้อผ้า นาวาตรงไปที่เสื้อผ้าเด็กสีสันสดใส ภายในร้านมีพนักงานสองคนและหุ่นยนต์สองตัว เมื่อนาวาเดินเข้ามาก็ได้รับการต้อนรับอย่างดี “สวัสดีครับ อยากทราบข้อมูลตัวไหนสอบถามได้นะครับ” พนักงานหนุ่มยิ้มอย่างสุภาพ ทำเอานาวายิ้มหวานกลับ มีคนหล่ออยู่ข้างกายนี่มันสบายตาจริง ๆ พนักงานชายหูแดงเมื่อเห็นรอยยิ้มจากลูกค้าตัวเล็ก หลังจากแกล้งพนักงานจนพอใจแล้วนาวาก็เดินไปดูเสื้อผ้า “เดี๋ยวเมบีไปติดต่อเคาน์เตอร์ก่อนนะ เอารถเข็นแล้วก็จองคิวส่งของกลับบ้านด้วย นาวาจะได้ไม่ต้องขน” “ขอบใจนะ” นาวาลูบขนนิ่ม หลังจากนั้นเมบีก็บินออกไปนอกร้าน นาวาเดินมาหยุดอยู่ที่เสื้อผ้าผู้ชาย ความจริงเขายังไม่รู้เพศลูก เขาเลยคิดว่าจะซื้อไปทั้งของผู้หญิงและผู้ชาย ระหว่างที่นาวากำลังเลือกว่าจะเอาตัวไหนดีด้านข้างก็มีผู้หญิงคนหนึ่ง นาวาไม่ได้สนใจถ้าผู้หญิงคนนั้นไม่จงใจหยิบชุดที่เขากำลังหยิบ เมื่อหันไปมองก็เห็นสายตาดูถูกมองเขาตั้งแต่หัวจรดเท้า ร้านนี้ถือเป็นเสื้อผ้าแบรนด์ราคาหลักพันขึ้น คนที่เข้าร้านแบบนี้ส่วนมากจะเป็นคนมีฐานะ สาเหตุที่เขาถูกมองด้วยสายตาแบบนี้คงเพราะการแต่งตัวที่เรียบง่าย และดูไม่รวยสุด ๆ แตกต่างจากผู้หญิงวัยกลางคนตรงหน้าที่แต่งตัวจัดเต็ม เครื่องประดับเต็มตัว อยากถามจริง ๆ ว่ามาซื้อของหรือมาออกงาน แล้วไอ้สายตาดูถูกนั่นมันอะไร อย่าดูถูกเชียว นี่เสื้อผ้าที่เมบีเลือกให้เลยนะ “ฉันขอแล้วกัน นายน่าจะไม่มีเงินซื้อนะ แนะนำว่าถ้าอยากได้เสื้อผ้า มีร้านราคาถูก ๆ อยู่นอกห้าง” ว่าแล้วเธอก็เดินไปอีกทาง ส่วนนาวาก็ได้แต่ยืนงง สรุปคือนางแค่แวะมาดูถูก “แม้ว่าเทคโนโลยีจะพัฒนาไปไกลขนาดไหน แต่นิสัยของคนก็ยังไม่เปลี่ยนสินะ” นาวายักไหล่ ก่อนจะหยิบเสื้อผ้าส่งให้พนักงานหลายชุด แม้ว่าบางชุดจะราคาหลักแสน แต่มันคุ้มค่าเมื่อเทียบกับคุณภาพ ไม่ใช่หรอก ความจริงเขารวยเท่านั้นเอง จะซื้อกี่ตัวก็ได้ นาวาหยิบไปหลายชุด มีทั้งชุดผู้ชายผู้หญิง จนพนักงานยิ้มแก้มปริ ลูกค้าซื้อเยอะ นั่นหมายความว่าเขาจะได้ค่าคอมเยอะ ระหว่างที่กำลังคิดเงินเมบีก็มาพอดี เจ้าก้อนขนมาพร้อมรถเข็น รถเข็นของที่นี่เป็นรถเข็นไฟฟ้า ไม่ต้องจูงเอง มันมีเซนเซอร์เข็นตามผู้ใช้ได้แบบอัตโนมัติ มันเจ๋งจนเขาอยากไปกราบคนคิดเทคโนโลยี AI จริง ๆ “ทั้งหมด 2 ล้านเครดิตครับ” เมื่อฟังราคานาวาก็ได้แต่มองอย่างอึ้ง ๆ ตอนหยิบไม่ได้คิดอะไรหรอก แต่พอคิดเงินนี่สิทำเอาเข่าแทบทรุด เขาเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่า 100 ล้านที่เพิ่งได้มามันจะพอใช้ หลังจากจ่ายเงินเสร็จพนักงานก็ช่วยยกถุงในรถเข็น หลังจากนั้นนาวาก็เดินออกจากร้าน “ตอนเมบีไป เมบีเห็นร้านขายขนมของอิลล์ด้วย” เมบีพูดพลางบินอย่างตื่นเต้น ดวงตาสีแดงมองอย่างอ้อน ๆ ราวกับจะขอให้นาวาพาไป “งั้นไปสิ” เมื่อได้ยินแบบนั้นเจ้าก้อนขนก็แสดงท่าทีดีใจก่อนจะพาไปที่ร้าน ร้านขนมของสัตว์อยู่ที่ชั้น 2 เป็นร้านขนาดใหญ่ ในร้านนี้นอกจากขนมของสัตว์สายพันธุ์ต่าง ๆ แล้ว ยังมีอุปกรณ์การเลี้ยงสัตว์ และพวกอาหารสัตว์ด้วย “เมบีอยากได้อันไหนเลือกเอาเลยนะ” ระหว่างที่รอเมบีเลือกขนม เขาเดินมาจุดนั่งรอ และหยิบหนังสือเกี่ยวกับสัตว์ขึ้นมาอ่าน สัตว์แปลกตามากมาย ในแต่ละดาวก็จะมีสัตว์หน้าตาแปลก ๆ สัตว์ที่คล้ายสัตว์ในโลกเดิมเขาก็มี อย่างแมวปกติคงมีไม่กี่สี แต่แมวในหนังสือมีสีแปลก ๆ อย่างสีเขียวหรือสีฟ้า สีชมพูก็มี สัตว์ถูกแบ่งออกเป็นสัตว์ระดับล่าง ระดับกลาง และระดับสูง ระดับล่างไม่มีสติปัญญา ไม่รู้คำสั่ง ระดับกลางสามารถสั่งคำสั่งง่าย ๆ ได้ แต่ไม่สามารถพูดคุยสื่อสารกับคนได้ ส่วนระดับสูงเหมือนเมบีมีจำนวนน้อย และราคาแพงมาก ๆ มีสติปัญญา สามารถพูดคุยสื่อสารได้ ยิ่งกับเมบีที่แตกต่างจากอิลล์ตัวอื่น ๆ เมบีฉลาด เพราะจอมพลกราแดนฝึกมาอย่างดี จนสามารถดูแลบ้านทั้งหลังได้ “นาวา ได้ขนมแล้ว” “โอเค ไปจ่ายเงินกัน” ขนมของอิลล์ราคาแพงมาก แต่มันก็เต็มไปด้วยคุณค่าทางสารอาหาร หลังจากได้ขนม เจ้าก้อนก็ย้ายตัวเองไปนั่งในรถเข็น กัดขนมกินอย่างมีความสุข นาวาอดใจไม่ไหวบีบแก้มอ้วน ๆ อย่างมันเขี้ยว เมื่อเดินลงมาถึงชั้นล่างนาวาก็ขมวดคิ้วอย่างแปลกใจ เพราะจู่ ๆ ก็มีฝูงชนมาจากไหนไม่รู้แออัดกันอยู่จุดจุดหนึ่ง ทั้งที่ตอนแรกไม่มี “เมบี เขามีอะไรกันเหรอ หรือว่าของลดราคา!” นาวาดวงตาเป็นประกาย มองซ้ายมองขวาอย่างตื่นเต้น ทั้งที่ยังไม่รู้อะไรเจ้าตัวก็เดินเข้าไปหาแล้ว ร่างเพรียวส่องซ้ายส่องขวาพยายามมองว่าเขามีอะไรกัน นาวาหลุดเข้าไปในฝูงชนรถเข็นตามเข้าไม่ได้เพราะมีคนอื่นบังอยู่ ส่วนเมบีก็ตกใจที่นาวาหายจนขนมหลุดจากปาก ขณะที่เมบีกำลังตกใจ ในที่สุดนาวาก็มาถึงด้านหน้าสุด และเป็นอย่างที่เขาคิดจริง ๆ! มันคือของลดราคา! แต่ดูเหมือนจะไม่ใช่แค่นั้น “ขอบคุณแฟน ๆ ทุกคนที่มาร่วมสนุกกันนะครับ ถึงเวลาประกาศโพรโมชันลดราคาแล้ว ของที่เข้าร่วมการลดราคาคือชุดกล้องสตรีมครบชุด จากราคา 2 ล้านเครดิต ลดเหลือแค่ 1.5 ล้านเครดิตเท่านั้น! จำกัด 10 ท่านเท่านั้นนะครับ” นาวาเลิกคิ้ว ตอนแรกเขาคิดว่าเป็นพวกเสื้อผ้าหรือของกิน ที่ไหนได้เป็นกล้องหรอกเหรอ เมื่อหมดความสนใจนาวาก็มุดออกมาจากฝูงชน เขาไม่สนใจกล้องหรอก เขามีเงินอยู่แล้ว จะไปหาเงินทำไม เขาเป็นคนว่างงานที่รวยมาก ๆ อยู่แล้ว! เมื่อมุดออกมาสำเร็จรถเข็นก็วิ่งเข้ามาหา แต่กลับไร้ร่างของเมบี นาวามองรอบ ๆ ก่อนจะเห็นร่างขาว ๆ อยู่ไกล ๆ สายตา “เมบี เราอยู่นี่” นาวาโบกมือ แต่เหมือนเมบีจะทำอะไรบางอย่างอยู่ถึงไม่ได้หันกลับมามอง เมื่อเห็นแบบนั้นเขาก็เดินไปรออีกทาง ไม่นานนักเมบีก็บินมาหา “นาวา! เมบีได้ของลดราคามาด้วย!” เจ้าก้อนขนพูดอย่างตื่นเต้น หลังจากนั้นก็มีเสียงตึ๊งที่โทรศัพท์ มันเป็นใบเสร็จอิเล็กทรอนิกส์ “ซื้อกล้องน่ะเหรอ ซื้อทำไม แล้วเมบีมีเงินได้ยังไง” นาวาถามอย่างสงสัย “เมบีมีเงินเดือนจากการดูแลบ้านทุกเดือน เมบีมีเงินเก็บตั้ง 50 ล้านเครดิตเลยนะ” เจ้าตัวพูดอย่างภาคภูมิใจ โอเค นี่แทบจะไม่ใช่สัตว์แล้ว ตอนนี้เมบีกลายเป็นคนคนหนึ่งไปแล้ว ดีไม่ดีบางทีเมบีอาจจะมีเงินเก็บมากกว่าใครหลาย ๆ คนก็ได้! นอกจากคุณปู่จะประมูลเมบีมาในราคาพันล้านแล้ว คุณปู่ยังจ่ายเงินเดือนให้ด้วย นี่สินะ คนรวยที่แท้จริง! ### นาวา=รวย เมบี=รวย นักอ่าน,ไรต์=จน //ซดมาม่า

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more