1/1「Start」
2182 Words
ติ๊งน่อง ติ๊งหน่อง...
แอ๊ด~
“หวัดดีจ้า....”
เสียงพี่สาวฝาแฝด ‘ลียา’ ดังมา พร้อมรอยยิ้มประจำตัว
“....อยู่จริง ๆ ด้วย พ่อให้พี่มาบอกว่าถ้าไม่มีถ่ายละครช่วงนี้ จะกลับบ้านสุดสัปดาห์ไหม?” พี่สาวยิ้ม แต่ลีโอกลับถอนหายใจออกมาเบา ๆ
“เฮ้อ~ มาถึงมาถึงก็พูดเรื่องยากเลย พ่อสั่งให้กลับใช่ไหม?”
“อ้าว คุณน้องเล็ก อยากให้กอดทักก่อนเหรอไงคะ คิดถึงพี่เหรอไง” ลียาทำหน้าทะเล้น และเอามือยีไปที่หัวของน้องชายตัวสูงใหญ่คนนี้อย่างเอ็นดูเหมือนกับตอนเด็ก ๆ
“พ่อเช็กคิวกับผู้จัดการผมแล้วสินะ แล้วแบบนี้ไม่ได้เรียกว่าบอก… เขาเรียกว่าสั่ง!” ลีโอพึมพำ น้ำเสียงบ่งบอกถึงความหงุดหงิดและไม่สบายใจ
“ก็ประมาณนั้นแหละ...แต่แม่ก็คิดถึงนะ”
“เฮ้อ~” เขาไม่ชอบกลับบ้าน เพราะทุกครั้งจะต้องจบลงด้วยการถกเถียงเรื่องอาชีพในวงการบันเทิง พ่อไม่เคยชอบที่เขาเล่นซีรีส์วาย และไม่เคยเข้าใจว่าทำไมเขาถึงเลือกทางนี้
ลียาทรุดตัวนั่งลงข้างลีโอ พลางหยิบกระเป๋าสะพายวางลงบนโต๊ะ ก่อนจะพยายามเปลี่ยนเรื่องคุย
“งานเป็นไงบ้าง? เห็นข่าวคู่จิ้นเราเต็มฟีดไปหมดเลยนะช่วงนี้” เธอเอ่ยพลางหยอกเย้าพอรู้อยู่แล้วว่าเป็นงานของน้อง แต่แค่เห็นกระแสในโซเชียลมีเดียที่มีมากมายท่วมท้น
“ข่าวก็คือข่าวหนะ ผมกับสตาร์ก็แค่ทำงานด้วยกัน”
“แต่พ่อไม่เชื่อ คงจะเรียกแกไปสวดอีกแน่!”
ลีโอกรอกตากลับอย่างเบื่อหน่าย “รู้อย่างนี้แล้วยังอยากให้ผมกลับไปเจอ?”
“ว่าแต่ว่าไม่มีอะไรจริงแน่เหรอ…แฟนคลับดูจะชอบมากเลยนะ”
“แล้วถ้ามีจริง ๆ ถ้าผมชอบผู้ชาย… พี่จะรับได้ไหม?”
“โห นี่มันสมัยไหนแล้ว รับได้สิ! แต่กับพ่ออาจจะต้องใช้เวลานิดนึงนะ”
“...”
“เอาน่า.... ด้อมดาวสิงโตคุณแม่น่าจะเป็นเมนหลักนะ เห็นกดไลก์ให้แกตลอดใน Facebook แชร์เกือบทุกวันไม่เห็นหรือไง?”
“หึ! ผมกดบล็อกแม่”
“ไอ้นี่! คุณแม่ไม่สนใจหรอกน่า~ แกเป็นยังไงเขาก็รับได้หมดแหละ ลูกชายคนเดียวของบ้านนิ! ส่วนพ่อ….ก็อาจจะต้องใช้เวลา แกก็รู้ว่าอะไรเป็นอะไร…คนแก่เข้าใจยาก”
“อืม” ลีโอพยักหน้าอย่างเห็นด้วยพร้อมกับถอนหายใจอีกครั้ง
“เออ…. แม่ บอกว่าเพลงใหม่ของวง Blaze ที่แกร้องด้วยก็เพราะดีนะ”
“แม่รู้ด้วย?”
“อืม ปลดบล็อกแม่ซะ นั่นแฟนตัวยง ของด้อมแกเลยนะ”
“อืม… พูดซะรู้สึกผิดเลยอะ”
“ว่าแต่เอ็มวีปล่อยวันนี้นิ แกได้ดูยัง?”
“ยังเลย... ก่อนจะมานี่ ผมก็ท่องบทอยู่ ผู้จัดการก็บอกนะแต่ลืมอะ มัวแต่โฟกัสกับงานซีรีส์เรื่องนี้อยู่ มันยากมาก…” ลีโอยิ้มมุมปากนิด ๆ แอบรู้สึกดีที่แม่ยังสนใจงานของเขาบ้าง แม้ว่าพ่อจะไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ก็ตาม
ลียายิ้มกว้าง “แม่ก็ยังเป็นห่วงอยู่ดีแหละนะเจ้าเล็ก... แค่ไม่ค่อยแสดงออก เรื่องพ่อก็เหมือนเดิม...อย่าไปคิดมากเลย” เธอพูดพลางวางมือบนไหล่น้องชายเบา ๆ พร้อมกับบีบนวดไปมาอย่างเอาใจ
“อ้อ~ เกือบลืมไป ลีอาห์ฝากของมาให้ด้วยนะ” ลียาหยิบกล่องเล็ก ๆ ออกมาจากถุงกระดาษ
“เป็นของหวานจากร้านโปรด บอกให้แกกินระหว่างท่องบท เหมือนจะรู้เลยเนอะ”
“หึ! ขอบคุณครับ แล้วทำไมไม่มาด้วยกันซะเลย”
“มีไปคุยงานข้างนอกต่อหนะเลยแยกกัน”
“แล้วพี่ลียาว่าง?”
“แวะมาหาคุณน้องเล็กตามคำสั่งของประธานแซ่ตั้งก่อนค่ะ!”
“เหอะ~”
ลีโอรับกล่องมา มองอย่างรู้สึกอบอุ่นในใจ ถึงจะโดนจิกกัดเล็ก ๆ ในบางครั้งจากพี่สาวฝาแฝด และแม้จะไม่ค่อยแสดงออกมากนัก แต่แม่ของเขา ลียา ลีอาห์ ก็เป็นกำลังใจสำคัญได้เสมอ
“ขอบใจนะ ฝากบอกพี่ลีอาห์ด้วยว่าผมจะกินให้หมดเเล้วค่อยไปออกกำลังกายชดใช้เอา…” ☺️
ลียายิ้มและหัวเราะเบา ๆ “แน่นอน เดี๋ยวลีอาห์รู้ว่าแกไม่กิน ระวังโดนด่าเอานะ เห็นว่าเป็นเจ้าโปรดนิ”
เธอหันไปลูบหัว Stella ที่นอนแหมะอยู่ข้าง ๆ ขณะพูดคุยกับน้องชาย ด้วยความเอ็นดูเจ้าก้อนกลม ก่อนที่แมวอ้วนสีขาวจะมองด้วยสายตาระแวงแล้วลุกหนีออกไปตรงอื่น
“…แมวแกหยิ่งเวอร์! …เออแล้วก็อย่าทำงานจนลืมพักผ่อนล่ะ ดูแลตัวเองด้วย เข้าใจไหม?”
ลีโอพยักหน้าช้าๆ พร้อมรอยยิ้มอ่อนโยน “เข้าใจแล้ว... ขอบใจนะครับพี่สาวคนสวย ????”
ลียาหยิบกล่องขนมขึ้นจากโต๊ะ กำลังจะเอาไปแช่ตู้เย็นเก็บให้ ก่อนจะนึกอะไรขึ้นจึงเอ่ยปากถามออกมา
“ได้ข่าวว่าแกเพิ่งวีนคนทำความสะอาดรอบที่แล้วนี่ เรื่องอะไรอีกล่ะ?”
ลีโอมองพี่สาวแวบหนึ่งแล้วพยักหน้าช้า ๆ อย่างไม่ใส่ใจ...
“ใช่… ก็...มายุ่มย่ามความเป็นส่วนตัว ผมแอบติดกล้องวงจรปิดไว้แบบซ่อนหนะ เห็นว่า… เธอหยิบมือถือขึ้นมาถ่ายรูปไปทั่วในห้องผม แถมขโมยของไปขาย... พี่ว่าผมควรจะวีนไหม?”
“อย่าบอกนะว่า…เจอของลับที่ซ่อนไว้ ดิลโด้ งี้เหรอ”
“เหอะ! แต่ละอย่าง...”
“แล้วอะไร?”
“กางเกงในที่ผมเป็นพรีเซนเตอร์”
“….” ????
“แอบถ่ายรูป แล้วเอาไปทำไงต่อได้ยะ?” ลียาขมวดคิ้วเล็กน้อย
“ไม่ใช่แค่ถ่ายรูป…เธอขโมยเอาไปประมูล พี่คงไม่รู้ว่าของใช้ส่วนตัวของผม ขนาดกินน้ำแล้ววางขวดนั้นไว้ บางครั้งก็มีแฟนคลับมาเก็บไปเป็นที่ระลึกได้”
“อ่าาา รู้งี้แอบเก็บของแกแล้วเอาไปบิดดีกว่า โตมาไม่คิดว่าจะมีน้องเป็นดารา~”
“เฮ้ย? อย่าบอกนะว่ายัยนั่นแอบดมกางเกงในแก”
“ก็ไม่ถึงขนาดนั้น… แต่มันหายไป”
“โอ๊ย~! จิตเวอร์ ป้านิ่มไล่ออกไปแล้ว มิน่าล่ะ เขาเมาท์กันว่า แกวีนใหญ่โต”
“พี่ก็เวอร์ไป แค่ร้องเรียนไปที่ป้านิ่ม บอกให้เปลี่ยนคนซะ” ลีโอถอนหายใจ รู้สึกเหนื่อยกับความไม่เป็นระเบียบที่เกิดขึ้นในพื้นที่ส่วนตัวของเขาและเรื่องวุ่นวายที่ผ่านมา
“ผมไม่ชอบให้ใครมายุ่งกับข้าวของส่วนตัวแบบนี้ มันน่ารำคาญ”
“ก็สมควรที่จะไล่ออก” ลียาพยักหน้าอย่างเห็นด้วย
“เข้าใจแล้วเป็นฉัน ๆ ก็วีน แต่ก็รู้ใช่ไหมว่าป้านิ่มกำลังปวดหัว หาคนมาทำงานให้แกอยู่ เด็ก ๆ คนอื่น ยัยส้มโอ กับหนูดี ที่เคยมาทำงานกับแกนะ... ไม่ถูกโรคกับแมวเลยแถม Stella ก็ขี้หวงพื้นที่ด้วย มันไม่ง่ายนะ ที่จะหาใครสักคนที่ทนทั้งแก ทั้งแมวแกได้”
ลีโอทำหน้าบึ้งเล็กน้อยเพราะคนอื่นชอบตั้งฉายาเขาว่าเขาเรื่องเยอะเรื่องมากแต่จริง ๆ แล้วมันเป็นแค่ข่าวลือข่าวลวงเท่านั้น ….ก็แค่เป็นคนที่ค่อนข้างมีระเบียบวินัยในตนเองเยอะพอสมควร ไม่ชอบให้บ้านรกไม่ชอบให้มีฝุ่นและเป็นคนรักสะอาดค่อนข้างมากกว่าคนทั่วไป
“ก็ผมไม่เคยเลี้ยงสัตว์มาก่อนนี่นา~ แต่ Stella น่ารักดี จะให้โทษมันเหรอ คนพวกนั้นซิต้องปรับตัว จริงไหม?”
พูดจบก็หันไปเกาคางแมวอ้วนสีขาวน่ารักด้านข้าง ที่พอเอ่ยชื่อมันออกจากปากเขาปุ๊บ ก็เดินส่ายก้นมาหาอย่างน่าเอ็นดู
ลียาหัวเราะ กับภาพที่น้อยคนนักจะเห็น น้องชายคนเล็กกำลังพูดเสียงสองเสียงสามใส่เจ้าแมวอ้วน Stella อยู่
“เปล่าๆ ฉันแค่บอกว่าป้านิ่มคงปวดหัวน่าดู ถ้าแกยังเรื่องมากขนาดนี้”
“ก็ช่วยไม่ได้ ถ้าจะหาคนมาทำงานกับผม ก็ต้องเข้าใจลูกผมให้ได้ด้วยสิ ไม่งั้นจะจ้างทำไม! เปลืองเงิน!”
ลียาหัวเราะเบาๆ แล้วพูดแหย่ “ไม่แน่ว่าคนใหม่ที่ป้านิ่มหาให้ อาจจะเอาอยู่ก็ได้นะ ทั้งแมวทั้งคน...รอดูแล้วกัน”
“คนแบบนั้นบนโลกนี้มันหาง่ายขนาดนั้นเลยเหรอไงครับ?” ลีโอหัวเราะขำกับคำพูดของพี่สาว พร้อมกับส่ายหน้า
“หาคนทำความสะอาดคอนโดอย่างกับตามหาเนื้อคู่” ลียาหัวเราะขำ นึกถึงหน้าลูกจ้างรายต่อไปที่จะต้องมาพบเจอกับความเรื่องเยอะของคุณน้องเล็กประจำตระกูล…ที่สะอาดได้คุณพ่อมาชัด ๆ
“อยากจะดูเหมือนกัน ว่าความสามารถของคุณป้านิ่ม จะหาคนที่ไว้ใจได้มาเมื่อไหร่?”
เขายิ้มอย่างขำ ๆ แต่ก็มีแววสงสัยในใจ เพราะว่าถ้าเกิดหาไม่ได้ในเร็ว ๆ นี้ หน้าที่นั้นเขาต้องทำเองทั้งหมดซึ่งมันก็เหนื่อยมาก ๆ เนื่องจากการถ่ายซีรีส์ทำให้เวลาพักผ่อนน้อยลง และแถมยังต้องไปเรียนหนังสืออีก ปีนี้เรียนปีสุดท้ายแล้วด้วย
สักพักเสียงโทรศัพท์มือถือของเขามีเสียงพร้อมกับการแจ้งเตือนข้อความ ก่อนที่จะมีสายเรียกเข้าดังขึ้น ลีโอเหลือบมองไปที่หน้าจอ ก่อนที่จะเปิดอ่านข้อความจากป้านิ่ม ไม่ได้รับสายแต่อย่างใด
“เฮ้ย! พี่ลียา ป้านิ่มส่งข้อความบอกว่ามีคนมาทำงานได้แล้วว่ะ”
เขาพูดเสียงตื่นเต้นด้วยภาษาที่คุ้นเคยหันไปคุยกับพี่สาว เพราะพึ่งจะเอ่ยถึงเรื่องนี้ผ่านไปเมื่อสักครู่
“จริงเหรอ?” ลียาถามพร้อมยิ้มอย่างนึกขัน
“คนไหน? อยากรู้จัง”
ลีโอเปิดข้อความขึ้นมาอ่าน
“ป้านิ่มบอกว่าชื่อลูกกวาดเป็นคนใหม่ ที่จะมาทำความสะอาดที่คอนโดผม” เขาหยุดชั่วคราวเอียงหัวคิดพิจารณา และหันมองพี่สาว
“พี่เคยได้ยินชื่อแปลก ๆ นี้เหมือนกันไหม? คนที่บ้านเหรอ”
“ไม่เคยนะ” ลียาส่ายหน้า
“แต่ถ้าเป็นคนที่ป้านิ่มเลือกมา คงจะต้องมีอะไรดี ๆ เข้าตาบ้างละน่า…”
“นึกว่าคนนี้เคยช่วยงานที่บ้านมาก่อนซะอีก” ลีโอตั้งคำถาม
“น่าจะเป็นคนที่มีประสบการณ์นะ ไม่งั้นไม่สามารถผ่านการคัดเลือกจากป้านิ่มได้หรอกยะ! ระแวงอะไร?”
ลีโอนึกสงสัย แต่ในใจกลับรู้สึกหวั่นใจเล็กน้อย เพราะกลัวว่าจะเข้าอีหรอบเดิม พวกพยายามวุ่นวายชีวิตส่วนตัวของเขา~
“แต่ผมต้องการคนมีประสบการณ์แล้ว ไว้ใจได้ ถ้าไม่เคยทำงานที่บ้านเรา เขาจะมาตามกรี๊ดผมหรือเปล่า…”
“ยังไม่ทันได้เริ่มเลย…แกก็มีกล้องลองแอบดูเขาทำงานไปก่อนแล้วค่อยตัดสินใจ ถ้าไม่เข้าใจ ก็ช่วยบอก สอน และสั่งไง ลองให้โอกาสดูก่อนน่า…” ลียาเห็นสีหน้าของน้องก็พูดปลอบใจ
“ก็หวังว่าคนนี้จะทำงานได้ดีและไม่ทำให้ผมปวดหัวอีกคนละกัน…” เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่ยังไม่แน่ใจ เพราะการหาคนใหม่มันไม่ใช่เรื่องง่ายแต่ทำไมคุณป้านิ่มถึงได้ส่งชื่อคนนี้มาให้อย่างรวดเร็วก็ไม่รู้
“ยังไงก็รอให้เธอเข้ามาก่อนแล้วกันค่อยตัดสินใจ ทดลองงานอะ รู้จักไหมคะ คุณน้องเล็ก!”
ลียาพูดอย่างมีน้ำใจกับคนอื่น และประชดน้องชายจอมเยอะ การที่เป็นแบบนี้อาจจะเพราะเจอแต่คนเข้าหาเพราะผลประโยชน์มาตลอดเลยไม่ค่อยไว้ใจใครง่าย ๆ
“เออว่าแต่ว่าแกเห็นหน้าเขายัง ดูแล้วถูกชะตาเปล่า คนเรามันมีเซนส์น่า…”
“พี่หมายถึง?”
“ลูกกวาดอะไรนั่นไง ชื่อน่ารักดี อายุเท่าไหร่กันนะ”
“อ๋อเออ ยังไม่ได้ดูรูปเลย ว่าจะให้คุณป้านิ่มส่งประวัติมาให้อ่านอีกทีผมลืม”
.
..
…
วันต่อมา
The Bann condo
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นขัดจังหวะความเงียบในห้องนอน… ลีโอเหลือบมองหน้าจอ เห็นชื่อ “ป้านิ่ม” ปรากฏขึ้น ก่อนจะถอนหายใจเบา เบา เขารู้อยู่แล้วว่าสายนี้ที่โทรมา คงจะเกี่ยวกับเรื่องคนทำความสะอาดคนใหม่ที่คุณป้าแม่บ้านแนะนำให้...และพึ่งขอดูรูปพร้อมกับประวัติการทำงานไปเมื่อคืนก่อน
คนที่จะเข้ามายุ่งในชีวิตที่เป็นระเบียบของเขา และที่สำคัญคือ จะต้องไม่แพ้ขนของ Stella เหมือนพวกคนก่อน ๆ
(ลีโอรับสายโทรศัพท์ คุยและวาง)
“….หวังว่าคนนี้จะทำได้ดี ไม่จุ้นจ้านเหมือนคนก่อนหรอกนะ”
เขามองรูปถ่าย และประวัติของ ‘ลูกกวาด’ ที่ป้านิ่มส่งมา ขณะเกาพุง Stella ที่นอนอยู่ข้าง ๆ
- Writer
