3/1 「CCTV」
1570 Words
“เหอะ!” ฉันแอบถอนหายใจออกมาอย่างแรง
โอ๊ยหมั่นไส้โว้ยยยยย กลั้นแล้วแต่ไม่วายหลุดเสียงในใจออกมาจนคนตรงหน้าเลิก คิ้วมอง
“คุณน้องเล็ก... ก็เป็นดาราไงคะ… เจอกัน มันก็ต้องมีบ้างที่จะแอบมองแล้วประหม่า... ลูกกวาดไม่เคยเห็นดาราตัวเป็น ๆ นี่น่า” ฉันบอกเขาพร้อมรอยยิ้มที่พยายามปั้นให้ดูจริงใจ ทั้งที่ในใจนึกไม่ออกว่าจะทำไงดีให้สถานการณ์นี้ผ่านไปเร็ว ๆ
“... แล้วที่วันนี้นัดมาคุยเรื่องอะไรเหรอคะ?”
“อ๋อ” เขายิ้มมุมปาก ยักไหล่แบบไม่สนใจอีกครั้ง แล้วพูดต่อ
“เธอทำไมเสียงเบาอย่างนั้นล่ะ?” เขากล่าวด้วยน้ำเสียงเหย้าแหย่ นี่คุณน้องเล็ก...เป็นคนขี้เล่นด้วยเหรอ?
“เจอดาราตัวเป็นเป็น... เลยตื่นเต้นค่ะ”
“คิดว่าเข้ามาคอนโดฉันแล้วต้องทำตัวนอบน้อมเหมือนเข้าวังเหรอ? ทั้ง ๆ ที่ปกติชอบแอบบ่นลับหลังว่า ทำงานให้เจ้าชายบ่อย ๆ นิใช่ไหม?”
โอ๊ย! ดันจำได้อีก! ฉันกลืนน้ำลายเล็กน้อย
“เปล่าซะหน่อยค่ะ คุณน้องเล็กฟังผิดแล้ว….” พูดพลางเบนสายตาไปทางอื่น หวังเลี่ยงการถูกจ้องจับผิด
“จะยืนค้ำหัวอยู่แบบนี้อีกนานไหม? นั่งลงสิ จะได้คุยธุระกัน”
“อ้อ ขอโทษค่ะ” ฉันยิ้มแหย ๆ แล้วรีบเดินไปนั่งลงบนโซฟา ห่างจากเขานิดหน่อยเพื่อความปลอดภัย
“เอาล่ะ... มาคุยเรื่องเวลาการเข้ามาทำงานกันดีกว่า สัปดาห์ต่อไปเธอเข้ามาได้วันไหนบ้าง?” เขาพูดพลางขยับตัวเข้ามาใกล้ขึ้น
ฉันยิ้มเจื่อน ๆ ส่งไป
“ลูกกวาดจะส่งไลน์บอกนะคะ” แล้วหยิบมือถือขึ้นมาทันที เผื่อจะได้รีบจบเรื่องเร็ว ๆ เรื่องแค่นี้น่าจะจัดการได้ง่าย ๆ ทำไมต้องนัดเจอขนาดนี้นะ...
…
ลีโอมองท่าทางของลูกกวาด ที่ดูจะพยายามหลบตาเขาอย่างน่าขำ เลยสานต่อบทสนทนากวน ๆ ต่อไปด้วยความอยากแกล้งคนตรงหน้า ไม่แน่จริงเหมือนในกระดาษพวกนั้นเลยนะ ยัยไม้กวาด!
“ส่งมาก่อนละกัน แล้วเช็กคิวของตัวเองให้ดี บางทีตารางงานก็เปลี่ยนบ่อย ๆ” เขายิ้มมุมปากเล็ก ๆ เมื่อเห็นท่าทางเธอที่พยายามเลี่ยงสบตา
“ช่วงนี้ฉันถ่ายซีรีส์ใกล้จบแล้ว จะอยู่ที่ห้องมากขึ้น คงมีเวลาใช้แว่นขยายส่อง ตรวจงานเธอทำความสะอาดเยอะหน่อย”
“โอ้... สุดยอด! เลยค่ะ ซุปตาร์ก็มีเวลาพักผ่อนด้วยเนอะ แต่ว่า… อย่าเสียเวลาเลย...เอาวันที่คุณน้องเล็กไม่อยู่ห้องจะดีกว่าค่ะ”
คำตอบนั้นทำเอาลีโอต้องหัวเราะในใจอย่างขำ ๆ กับท่าทีปฏิเสธของใครบางคนอย่างจริงจัง ปกติเวลาเขาเจอผู้หญิงส่วนใหญ่ จะพยายามเข้าหา มีแค่เธอละมั้งที่ดูจะเกรงกลัวกันมากมาย
“ค่ะ ส่งให้แล้วเรียบร้อย”
“ไหน? ไม่เห็นมีทักมาเลย”
“ส่งให้ป้านิ่มแล้วค่ะ”
“....เธอมีไลน์ฉันไหม?”
“อ๋อ.... เหมือนจะมีแต่ยังไม่ได้แอดเลยค่ะ”
“งั้นก็แอดมาซิเร็ว ๆ”
“คุณป้านิ่มบอกว่าคุณน้องเล็กไม่ได้เปิดรับเพื่อนอัตโนมัตินี่คะ ต้องสแกนเท่านั้น”
“อ่า.... ใช่ ๆ ลืม งั้นเอาโทรศัพท์มา”
“...”
“เร็วซิ รออะไรอยู่”
“ค่ะ”
“อะ นี่ส่งมาด้วย”
“ค่ะ”
“คือว่า.... ที่เรียกมาคุยวันนี้คือแค่นี้เหรอคะ ทำไมไม่บอกผ่านกล้องเหมือนวันก่อน ๆ ก็ได้นี่น่า….”
“อ๋อ....”
ลีโอเหลือบมองพรมที่เลอะกาแฟเล็กน้อยแล้วรีบชี้ให้เธอดู
“ฉัน...ทำกาแฟหกเลอะพรมเมื่อเช้า ช่วยเรียกบริการทำความสะอาดนัดวันมาเก็บกวาดด้วยนะ”
“อ่า.... เป็นเพราะเรื่องนี้นี่เอง!.....”
“จะให้เรียกบริการทำความสะอาดนัดวันเวลา มาทีเดียวพร้อมกับซักผ้าม่านทั้งห้องนี้ไปเลย ดูดไรฝุ่นที่เตียง บริการ Deep Cleaning เพราะบางจุดเธอคงปีนไม่ถึง จ้างเอาก็ได้ แต่มานัดวันกันอีกทีขี้เกียจจะคุยผ่านคนอื่นและ ไหน ๆ เราก็รู้จักกันมาสักพัก เธอผ่านโปรแล้ว”
“อ่า.....อย่างนี้นี่เอง เหอะ ๆ ลูกกวาดก็ตกอกตกใจหมด นึกว่าจะเผลอทำให้คุณน้องเล็ก อารมณ์เสียแล้วซะอีกค่ะ” (ยิ้มแหย)
“จริง ๆ วันนี้ฉันแค่คิดว่า จะได้เจอตัวจริงของคนที่ทำงานด้วยกันบ้าง” เขาพูดต่อ ขณะที่สังเกตเห็นรอยยิ้มแหย ๆ ของเธอไปด้วย
“ถือว่าเป็นการแนะนำตัวอย่างเป็นทางการไง”
“ได้ค่ะ แค่นี้เหรอ ทำไมวันนี้ไม่เห็นสั่งเยอะเลย...ปกติ....”
ฟังแล้วลีโอก็ได้แต่หัวเราะในใจอย่างขำขัน
“ใช่ แค่นั้นแหละ... วันนี้ฉันจะนั่งเล่นคอมอยู่ในห้อง เธอไปทำความสะอาดห้องน้ำ เปลี่ยนผ้าปูที่นอน แล้วก็จัดการถังขยะให้หมดด้วยนะ”
“...” เงียบยังคงไม่มีการเคลื่อนไหวจากคนตรงหน้า
“อยากทำงานอื่นอีกเหรอไง?”
“เปล่าค่ะ แฮะ ๆ”
“คือ... พอเจอกันตัวเป็น ๆ แล้ว... กล้องนั่นจะยังส่องกันอยู่ไหมคะเนี่ย?” ลูกกวาดถามขึ้น พร้อมกับพยักพเยิดหน้าไปด้วย ลีโอเลยคิดว่าที่ไม่ลุกไปเพราะยังติดใจเรื่องกล้องวงจรปิดสินะ!
“อืม...ถ้าว่างนะ”
“แหม...เหมือนจะว่างตลอดเลยเนอะ…”
“หึ”
“ดวงเธอมันซวยเองที่ฉันพักเบรกพอดี”
“ค่ะ คงจะเป็นอย่างนั้น…”
ลีโอมองดูโพสต์อิทใบเก่า ๆ ที่เคยทิ้งคำสั่งไว้เมื่อวันก่อน เขาไล่สายตาไปที่แต่ละใบอย่างตั้งใจ จนทำให้คนที่เขียนข้อความตอบกลับเกิดอาการหนาว ๆ ร้อน ๆ อย่างไม่มีสาเหตุ เตรียมจะลุกไปทำงานตามสั่งทันที
“แล้วที่ฉันเขียนไว้ว่าอย่าแตะห้องอัดเสียง เธอแตะมันไหม?”
“ไม่ค่ะ! ไม่เคยเข้าไปเลย”ลูกกวาดรีบปฏิเสธหน้าตาตื่น
“อืม ห้องนั้นเว้นไว้เดี๋ยวจัดการเอง”
“ค่ะรับทราบ”
“แล้วที่เธอนั่งบ่นกับ Stella เรื่องเจ้านายจอมบ้า รักสะอาด... ยังคงยืนคำพูดเดิมไหม?” ลีโอแกล้งขยับเข้าใกล้
“......แค่หาเรื่องคุยกับแมวเล่น ค่ะ” ลูกกวาดขยับตัวหนีอย่างแยบยล...
“ปกติ Stella ไม่ค่อยชอบคนแปลกหน้าเท่าไหร่... เธอทำยังไงให้มันเข้าหาและยอมให้เกาพุงได้”
“คือลูกกวาดเป็นคนรักสัตว์ สามารถสื่อสารกับน้อง ๆ ได้ค่ะ แบบความสามารถพิเศษเฉพาะตัว”
“...ฮะ?”🙄ใครเชื่อก็บ้าแล้วปะ? ลีโอได้แค่คิดในใจ
.
..
...
ลูกกวาด Part
โอ๊ย! ปวดหัวกับคุณน้องเล็กเสียจริง! คิดในใจแล้วรีบทำความสะอาดตามคำสั่ง ฉันพยายามทำทุกอย่างให้เสร็จเร็ว ๆ และเมื่อเก็บงานเรียบร้อยก็เตรียมตัวกลับ
“เสร็จเรียบร้อยแล้วค่ะ! ห้องนอนตอนนี้สะอาดเหมือนใหม่เลย”
“แล้วถ้าฉันเข้าไปเช็กแล้วเกิด เจอรอยนิ้วมือบนกระจกอ่างล้างหน้าล่ะ?” เขาถามต่อด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์
“ถ้ามีรอยนิ้วมืออีก น่าจะเป็นผลงานของคุณน้องเล็กเองค่ะ ไม่ใช่ลูกกวาด” ฉันยิ้มแห้ง ๆ ก่อนตอบกลับ
“แล้วเธอจะไม่เช็ดให้เหรอ?”
“เช็ดค่ะ เช็ด.... ไม่ต้องห่วง ทุกอย่างต้องดูดีอยู่เสมอ แค่คุณน้องเล็กนั่งเฉย ๆ ใช้สายตาอันแหลมคมจ้องมองมาจากที่ไกล ๆ ก็พอ”
“หึ ค่อยเหมือนเดิมหน่อยนะ... นึกว่าจะเกร็งจนไม่กล้าเถียงแล้ว”
“งั้นถ้าทุกอย่างเรียบร้อยแล้วขอตัวกลับก่อนนะคะ”
ขณะที่ฉันกำลังจะเดินไปที่ประตู อดไม่ได้ที่จะหันกลับมามองตัวต้นเหตุที่ช่วงนี้ชอบเป็นตัวป่วนในชีวิตนั่งหน้าหล่ออยู่ด้วยความคันปาก
“ไว้คราวหน้าถ้ารู้ว่าคุณน้องเล็กจะมานั่งเฝ้าแบบนี้... ลูกกวาดจะเรียกบริการ ‘ลบรอยนิ้วมือ’ โดยเฉพาะมาสแตนด์บายรอไว้ด้วยเลยค่ะ” พูดจบก็เปิดประตูเตรียมเผ่นทันที
“อืม... ถ้าอย่างนั้นฉันคงต้องเริ่มสะสมรอยนิ้วมือให้มากขึ้น ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปแล้ว เพื่อจะได้ใช้บริการพิเศษนั้น ให้สมกับที่เธอจะเรียกมาคุ้มค่า คุ้มราคา” เสียงเขายังตามมาไม่เลิก ฉันได้แต่ยิ้มค้างแล้วกลืนน้ำลายลงคอเงียบ ๆ
“....”
“ไปเถอะ...แล้วก็.. ตอนเปิดประตูห้อง ช่วยเอาผ้าจับแทนมือนะ ไม่ชอบให้มันมีรอยนิ้วอย่างที่บอก... ไม่งั้นรอบหน้าเธอก็เรียกบริการพวกนั้นมาพร้อมกันด้วยเลย” ลีโอแซวออกมาอย่างต้องการที่จะแกล้งด้วยสีหน้านิ่ง
“อ่า... แน่นอนค่ะ! ไม่มีทิ้งรอยไว้ เหอะ ๆ”
ลูกกวาดที่ได้ยินดังนั้นแล้วอยากเอาชนะ เลยค่อย ๆ ยกปลายเสื้อตัวเองขึ้นแล้วจับไปที่ประตู อย่างระมัดระวัง แอบมองบนเล็กน้อย แล้วแง้มเปิดอย่างเบามือก่อนจะงับปิด...
หลังจากออกไปได้ ก็แอบยืนถอนหายใจนับหนึ่งถึงสิบอยู่หน้าห้อง ทำปากบ่นงึมงำ อย่างคนที่ต้องพบเจอเรื่องปวดหัว ประสาทจะกิน เพราะความเยอะของซุปตาร์คนโปรดของคุณป้านิ่ม
“คราวหน้าคงต้องเตรียมพร้อมรับมือ กับความกวนประสาทของเขาให้ดีขึ้นกว่านี้สินะ...”
และก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นจากประตู....
“หน้าห้องก็มีกล้องนะ ลืมบอกไป!”
โอ๊ย! หมอนี่จะไม่มีที่ไหน เว้นไว้ให้สงบเลยใช่ไหม!?
- Writer
