เขายิ้มละมุนก่อนจะค่อยๆ ดึงอาภรณ์ของตนออกจากมือนางแต่ถูกฮวาเย่ห์หยวนรั้งเอาไว้แน่นสิ่งที่ทำได้ในตอนนี้คือปล่อยให้นางใช้ชายผ้าของตนเช็ดน้ำตาต่อ
"เหตุใดท่านจึงดีต่อข้านัก ตัวข้าไม่เคยทำอะไรให้ท่านเลยข้าละอายยิ่ง" นางยังพร่ำรำพันยิ่งรู้ว่าอาเซี่ยนดีกับตนเพียงใดยิ่งไม่อาจกลั้นน้ำตาเอาไว้ได้อีกต่อไป
"เป็นเพราะอาเซี่ยนชอบเย่ห์หยวนอย่างไรเล่า"
เขาเอ่ยน้ำเสียงทีเล่นทีจริงรวบมือของนางไว้ในมืออบอุ่นของตนเองข้างหนึ่งก่อนจะดึงผ้าเช็ดหน้าออกมาจากอกแล้วเป็นฝ่ายเช็ดใบหน้าที่เปื้อนคราบน้ำตาให้นางด้วยตนเอง
"ท่านก็ชอบล้อข้าเล่นอยู่เรื่อย" นางกล่าวพลางสะอื้น
"เจ้าก็เห็นทุกเรื่องที่ข้าเอ่ยเป็นเรื่องล้อเล่นเสมอ"
เขาทำเสียงขรึมกระนั้นใบหน้ายังดูขบขันนัก เมื่อเห็นว่าน้ำตาของสตรีผู้นี้แห้งเหือดแล้วจึงจับผ้าเช็ดหน้าของตนยัดเข้าที่มือของนาง แล้วเอ่ยต่อ
"ข้ารู้ว่าท่านเห็นข้าเป็นสหายแต่ท่านดีต่อข้าเช่นนี้ทำใ
