บทที่ 28 ความกล้าหาญที่โง่เขลา

748 Words

จอมมารหันมามองนางตามเสียงร้อง สองร่างบนที่นอนดูจะหยุดชะงัก คนชั่วนั่นไม่เพียงไม่ตกใจกลับยกยิ้มมุมปากส่งรอยยิ้มเหยียดหยันมาให้ เขาเอ่ยเสียงต่ำเมื่อเห็นว่าสตรีที่อยู่ด้านบนหยุดควบขี่ตนเอง "หยุดทำไมเล่ากำลังสนุกทำหน้าที่ของเจ้าต่อสิ" สิ้นคำสั่งสตรีผู้นั้นก็ดูเหมือนจะกลืนน้ำลายลงคอด้วยความยากลำบาก นางตัวสั่นด้วยความหวาดกลัวและเริ่มขยับร่างกายอีกครั้งและเพียงขยับร่างสองสามทีดูเหมือนว่านางจะกำลังตกอยู่ในอารมณ์ที่ฮวาเย่ห์หยวนไม่เข้าใจ คล้ายจะบาดเจ็บมากมายแต่ยังคงกระทำต่อไปโดยไม่คิดจะหยุด จอมมารยังจ้องใบหน้าเล็กของฮวาเย่ห์หยวนด้วยสายตาเย็นเยียบและเย้ยหยัน นางรู้แล้วว่าทุกสิ่งที่นางคิดล้วนผิดแผก นางเป็นเพียงสุนัขจิ้งจอกตัวเล็กที่ไม่เคยเข้าใจเรื่องพวกนี้มาก่อน เมื่อเห็นเต็มตาจึงทำให้ตกใจเป็นอันมาก ฮวาเย่ห์หยวนตั้งใจจะหันหลังกลับวิ่งหนีไปจากภาพน่าระทึกให้เร็วที่สุด แต่ให้ตายเถอะนางขยับขาไม่ได้

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD